แพน | ตำนานกรีกโบราณ

แพน (เทพ)

แหล่งที่มา: Wikipedai

[ภาพปกถูกสร้างด้วย AI: chatGPT]

ในศาสนาและตำนานกรีกโบราณ แพน ( / pæ n / ; กรีกโบราณ : Πάν , โรมัน :  Pán ) เป็นเทพเจ้าแห่งป่า คนเลี้ยงแกะและฝูงแกะดนตรีพื้นบ้านและการแสดงสดและเพื่อนของนางไม้ เขามีขาหลัง ขา และเขาของแพะในลักษณะเดียวกับฟอนหรือซาเทียร์ด้วย บ้านเกิดของเขาในอาร์คาเดียอันเรียบง่าย เขายังได้รับการยอมรับว่าเป็นเทพเจ้าแห่งทุ่งนา ป่าดงดิบ หุบเขาที่มีต้นไม้ และมักเกี่ยวข้องกับเซ็กส์ ด้วยเหตุนี้ แพนจึงเชื่อมโยงกับความอุดมสมบูรณ์และฤดูใบไม้ผลิ

แพน
เทพเจ้าแห่งธรรมชาติ ป่าดงดิบ คนเลี้ยงแกะ ฝูงสัตว์ และภูเขาอันเวิ้งว้าง
แพนกำลังสอนเอโรเมโนสผู้เลี้ยงแกะดาฟนิสให้เล่นฟลุตแพนซึ่งเป็นสำเนาของต้นฉบับภาษากรีกแบบโรมันประมาณ 100 ปีก่อนคริสตกาลพบในเมืองปอมเปอี
ที่อยู่	อาร์คาเดีย
เครื่องหมาย	ปี่แพน แพะ
ลำดับวงศ์ตระกูล
ผู้ปกครอง	เฮอร์มีสและลูกสาวของดรายอปส์หรือเพเนโลพี
พระสนม	ซิริงค์ , เอคโค , เพทิส
เด็ก	Silenus , Iynx , Krotos , Xanthus (จากสิบสอง)
เทียบเท่า
โรมัน	ฟาวนัส อินุส

ในศาสนาและตำนานโรมันแพนมักถูกระบุว่าเป็นเฟานัสซึ่งเป็นเทพแห่งธรรมชาติที่เป็นบิดาของโบนาเดียซึ่งบางครั้งก็ระบุว่าเป็นเฟานัสเขายังมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับซิลวานัสเนื่องมาจากความสัมพันธ์ที่คล้ายคลึงกันกับป่าไม้ และอินุอัสซึ่งเป็นเทพที่มีคำจำกัดความคลุมเครือ ซึ่งบางครั้งก็ระบุว่าเป็นเฟานัส เช่นกัน ในศตวรรษที่ 18 และ 19 แพนกลายเป็นบุคคลสำคัญในขบวนการโรแมนติก ในยุโรปตะวันตก และยังรวมถึง ขบวนการนีโอเพกันในศตวรรษที่ 20 ด้วย

เนื้อหา

ต้นกำเนิด

แก้ไข

นักวิชาการสมัยใหม่หลายคนถือว่าแพนมาจากเทพเจ้า Proto-Indo-European ที่สร้างขึ้นใหม่ *Péh₂usōn ซึ่งพวกเขาเชื่อว่าเป็นเทพเจ้าผู้เลี้ยงสัตว์ที่มีความสำคัญ (*Péh₂usōn มีต้นกำเนิดร่วมกับคำว่า "ทุ่งหญ้า" ในภาษาอังกฤษสมัยใหม่) เทพเจ้า Psychopomp ของ Rigvedic Pushan (จาก PIE ระดับศูนย์ *Ph₂usōn) เชื่อกันว่าเป็นญาติกับแพน ความเชื่อมโยงระหว่างแพนและ Pushan ซึ่งทั้งคู่มีความเกี่ยวข้องกับแพะ ได้รับการระบุครั้งแรกในปี 1924 โดยนักวิชาการชาวเยอรมัน Hermann Collitz รูปแบบที่คุ้นเคยของชื่อแพน หดมาจาก Πάων ซึ่งเดิมได้มาจากรากศัพท์ *peh₂- (guard, watch over) ตามที่ Edwin L. Brown กล่าวไว้ ชื่อแพนอาจเป็นคำเดียวกับคำภาษาอังกฤษ ὀπάων ซึ่งแปลว่า "เพื่อน"

ในผลงานวรรณกรรมเรื่อง Pythian Ode iii. 78 ของพินดาร์ แพนมีความเกี่ยวข้องกับเทพีแม่ซึ่งอาจเป็นรีอาหรือไซเบลี พินดาร์อ้างถึงหญิงสาวที่บูชาไซเบลีและแพนใกล้บ้านของกวีในโบโอเทีย

สักการะ

แก้ไข

การบูชาเทพเจ้าแพนเริ่มขึ้นที่เมืองอาร์คาเดียซึ่งเป็นสถานที่บูชาหลักของเขา อาร์คาเดียเป็นเขตที่ชาวเขาอาศัยอยู่ ซึ่งแยกวัฒนธรรมจากชาวกรีกกลุ่มอื่น นักล่าในอาร์คาเดียมักจะเฆี่ยนตีรูปปั้นของเทพเจ้าหากพวกเขาผิดหวังในการไล่ล่า

เนื่องจากเป็นเทพเจ้าในชนบท เทพเจ้าแพนจึงไม่ได้รับการบูชาในวิหารหรือสิ่งก่อสร้างอื่นๆ แต่บูชาในธรรมชาติ โดยปกติจะบูชาในถ้ำหรือถ้ำลึกเช่น ถ้ำบนเนินเหนือของอะโครโพลิสแห่งเอเธนส์ ถ้ำเหล่านี้มักเรียกกันว่าถ้ำแพน ข้อยกเว้นมีเพียงวิหารแพนบนหุบเขาแม่น้ำเนดาในเพโลพอนนีส ทางตะวันตกเฉียงใต้ ซึ่งซากปรักหักพังยังคงอยู่จนถึงทุกวันนี้ และวิหารแพนที่อพอลโลโนโพลิส แมกนาในอียิปต์โบราณ ในศตวรรษที่ 4 ก่อนคริสตกาล เทพเจ้าแพนถูกวาดไว้บนเหรียญกษาปณ์ของแพนติกาไพออน

นักโบราณคดีขุดค้นโบสถ์ไบแซนไทน์ในราวปี ค.ศ. 400 ในเมืองบานยาสและพบแท่นบูชาของเทพเจ้าแพนในกำแพงโบสถ์พร้อมจารึกภาษากรีกซึ่งมีอายุย้อนไปถึงศตวรรษที่ 2 หรือ 3 จารึกระบุว่า "เอเธเนออน บุตรชายของโซซิปาทรอสแห่งแอนติออกกำลังอุทิศแท่นบูชาให้กับเทพเจ้าแพน เฮลิโอโพลิแทนัส เขาสร้างแท่นบูชานี้โดยใช้เงินส่วนตัวเพื่อทำตามคำปฏิญาณที่ให้ไว้"

ในลัทธิลึกลับของยุคเฮลเลนิสติก ที่ผสมผสานกันอย่างมาก แพนได้รับการระบุตัวตนว่าเป็นฟาเนส/โปรโตโกนอสซูส ไดโอนีซัส และอีรอส

ความเป็นพ่อแม่

แก้ไข

Pan มีภาพประกอบในนิตยสารRegenboog ของเฟลมิช ร่าง สำหรับภาพแกะไม้PanของJozef Cantréตีพิมพ์ในปี 1918 ^[ 24 ]

หน้ากากของพระเจ้าแพน รายละเอียดจาก stamnoid situla ที่เป็นทองสัมฤทธิ์ 340–320 ปีก่อนคริสตกาล ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของคอลเลคชัน Vassil Bojkovเมืองโซเฟียประเทศบัลแกเรีย

ผู้เขียนหลายคนได้ระบุบิดามารดาที่แตกต่างกันมากมายสำหรับแพน ตามบทสวดสรรเสริญของ Homeric To Pan เขาเป็นบุตรของ Hermes และเป็นบุตรสาว (ไม่ระบุชื่อ) ของ Dryops ผู้เขียนหลายคนระบุว่า Pan เป็นบุตรของ Hermes และ "Penelope" ซึ่งดูเหมือนว่าจะเป็น Penelope ภรรยาของ Odysseus ตามที่ Herodotus กล่าว นี่คือเวอร์ชันที่ชาวกรีกเชื่อกัน และแหล่งข้อมูลในเวลาต่อมา เช่น Cicero และ Hyginus เรียก Pan ว่าเป็นบุตรของ Mercury และ Penelope ในแหล่งข้อมูลยุคแรกๆ เช่น Pindar และ Hecataeus เขาถูกเรียกว่าบุตรของ Penelope โดย Apollo Apollodorus บันทึกเทพเจ้าที่แตกต่างกันสององค์ชื่อ Pan; คนหนึ่งเป็นบุตรของเฮอร์มีสและเพเนโลพี และอีกคนมีซูสและนางไม้ชื่อไฮบริสเป็นพ่อแม่ และเป็นที่ปรึกษาของอพอลโล Pausanias บันทึกเรื่องราวที่เพเนโลพีไม่ซื่อสัตย์ต่อสามีของเธอ ซึ่งเนรเทศเธอไปที่แมนทิเนียเมื่อเขากลับมา แหล่งข้อมูลอื่น (Duris of Samos; นักวิจารณ์ของเวอร์จิล Servius) รายงานว่าเพเนโลพีได้นอนกับผู้มาสู่ขอทั้ง 108 คนในช่วงที่โอดีสเซียสไม่อยู่ และให้กำเนิดแพนเป็นผล ตำนานนี้สะท้อนให้เห็นนิรุกติศาสตร์พื้นบ้านที่เชื่อมโยงชื่อของแพน (Πάν) กับคำภาษากรีกที่แปลว่า "ทั้งหมด" (πᾶν) ตามพจนานุกรมชีวประวัติและตำนานกรีกและโรมันของสมิธ อ พอลโลโดรัสมีพ่อแม่เป็นเฮอร์มีสและโอนีอิส ในขณะที่สโคเลียของธีโอคริตัสมีพ่อเป็นอีเธอร์และโอนีอิส

เช่นเดียวกับวิญญาณแห่งธรรมชาติอื่นๆ แพนดูเหมือนจะมีอายุมากกว่าชาวโอลิมเปียน หากเป็นความจริงที่เขามอบสุนัขล่าสัตว์ให้กับอาร์เทมิสและสอนความลับของการทำนายแก่อพอลโล แพนอาจคูณได้เป็นแพน (Burkert 1985, III.3.2; Ruck and Staples, 1994, p. 132) หรือพานิสคอย Kerenyi (p. 174) บันทึกจากscholiaว่า Aeschylus ใน Rhesus แยกแยะระหว่างแพนสองคน คนหนึ่งเป็นบุตรของ Zeus และเป็นฝาแฝดของ Arcas และอีกคนเป็นบุตรของ Cronus "ในบริวารของ Dionysos หรือในภาพทิวทัศน์ป่าเถื่อน ไม่เพียงแต่ปรากฏแพนผู้ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่ยังมีแพนตัวน้อยอย่างพานิสคอยด้วย ซึ่งมีบทบาทเช่นเดียวกับซาเทียร์"

เฮโรโดตัสเขียนไว้ว่าตามลำดับเวลาของอียิปต์ แพนเป็นเทพเจ้าที่เก่าแก่ที่สุด แต่ตามบันทึกที่ระบุว่าแพนเป็นบุตรของเฮอร์มีสและเพเนโลพี เขาเกิดก่อนเฮโรโดตัสเพียงแปดร้อยปี และจึงเกิดหลังสงครามเมืองทรอยด้วย เฮโรโดตัสสรุปว่านั่นจะเป็นช่วงเวลาที่ชาวกรีกได้เรียนรู้ชื่อของแพนเป็นครั้งแรก

ตำนาน

แก้ไข

รูปปั้นสัมฤทธิ์ของแพนซึ่งมีอายุย้อนไปถึงยุคเฮลเลนิสติกตอนต้น (ศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสตกาล) ขุดพบในเมืองบูทรินต์ ประเทศแอลเบเนีย

การต่อสู้กับไทฟอน

แก้ไข

ฐานโต๊ะหินอ่อนที่ประดับโดยกลุ่มคนซึ่งรวมถึงไดโอนี ซัส แพน และซาเทียร์ไดโอนีซัสถือไรตอน (ภาชนะสำหรับดื่ม) ที่เป็นรูปเสือดำ ร่องรอยสีแดงและสีเหลืองยังคงอยู่บนขนของรูปปั้นและกิ่งก้าน จาก เวิร์คชอป เอเชียไมเนอร์ค.ศ. 170–180 พิพิธภัณฑ์โบราณคดีแห่งชาติ เอเธนส์ประเทศกรีซ

เทพแพะ Aegipan ได้รับการเลี้ยงดูโดย Amalthea และ Zeus วัยทารกในเกาะครีต ในการต่อสู้ระหว่าง Zeus กับ Typhon, Aegipan และ Hermes ได้ขโมย "เส้นเอ็น" ของ Zeus ที่ Typhon ซ่อนไว้ในถ้ำ Corycian กลับคืนมา Pan ช่วยเหลือพี่ชายบุญธรรมของเขาในการต่อสู้กับไททันโดยส่งเสียงกรีดร้องที่น่ากลัวและทำให้พวกเขาแตกตื่นด้วยความหวาดกลัว ตามตำนานบางเรื่อง Aegipan เป็นบุตรชายของ Pan มากกว่าจะเป็นบิดาของเขา กลุ่มดาว Capricornus มักถูกพรรณนาว่าเป็นแพะทะเลซึ่งเป็นแพะที่มีหางเป็นปลา (ดู Aigaion "คล้ายแพะ" ที่เรียกว่า Briareos ซึ่งเป็นหนึ่งใน Hecatonchires) ตำนานที่รายงานว่าเป็น "อียิปต์" ใน Poetic Astronomy ของ Hyginus กล่าวว่าเมื่อ Aegipan —นั่นคือ Pan ในลักษณะแพะ-เทพ— ถูกโจมตีโดยสัตว์ประหลาด Typhon เขาได้กระโดดลงไปในแม่น้ำไนล์ ส่วนเหนือน้ำยังคงเป็นแพะ แต่ส่วนใต้น้ำได้กลายร่างเป็นปลา

ด้านอีโรติก

แก้ไข

แพนมีชื่อเสียงในเรื่องความสามารถทางเพศและมักถูกพรรณนาว่ามีองคชาต ไดโอจีเนสแห่งซิโนเปพูดเล่นๆ เล่าถึงตำนานที่แพนเรียนรู้การสำเร็จความใคร่ด้วยตนเองจากเฮอร์มีสผู้เป็นพ่อและสอนนิสัยนี้ให้กับคนเลี้ยงแกะ

มีตำนานเล่าว่าแพนล่อลวงเทพีแห่งดวงจันทร์เซลีนโดยหลอกลวงเธอด้วยขนแกะ

ตำนานอันโด่งดังเรื่องหนึ่งของแพนเกี่ยวข้องกับต้นกำเนิดของขลุ่ยแพนของเขา ซึ่งทำจากกกกลวงหลายท่อน ซิริงซ์เป็นนางไม้ผู้งดงามแห่งอาร์คาเดีย เมื่อแพนพยายามเข้าใกล้ ซิริงซ์จึงวิ่งหนีและเปลี่ยนร่างเป็นกก แพนจึงตัดกกเหล่านั้นมาทำเป็นขลุ่ย

เอคโคเป็นนางไม้ผู้เป็นนักร้องและนักเต้นที่ยอดเยี่ยมและดูถูกความรักของผู้ชายคนใดก็ตาม สิ่งนี้ทำให้แพนโกรธ และเขาสั่งให้ผู้ติดตามฆ่าเธอ เอคโคถูกฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยและแพร่กระจายไปทั่วโลก เทพีแห่งโลกไกอาได้รับชิ้นส่วนของเอคโค ซึ่งเสียงของเธอยังคงดังซ้ำคำพูดสุดท้ายของคนอื่น ในบางเวอร์ชัน เอคโคและแพนมีลูกสองคนคืออิอัมเบและอิญซ์ ในบางเวอร์ชัน แพนตกหลุมรักเอคโค แต่เธอดูถูกความรักของผู้ชายทุกคน แต่กลับหลงใหลในนาร์ซิสซัส เนื่องจากเอคโคถูกเฮร่าสาป ให้พูดได้เฉพาะคำพูดที่คนอื่นพูดเท่านั้น เธอจึงตามนาร์ซิสซัสไปที่สระน้ำ ซึ่งเขาตกหลุมรักเงาสะท้อนของตัวเองและแปลงร่างเป็นดอกนาร์ซิสซัส เอคโคเหี่ยวเฉา แต่เสียงของเธอยังคงได้ยินในถ้ำและสถานที่อื่นๆ ที่คล้ายคลึงกัน

แพนยังรักนางไม้ชื่อปิติสซึ่งถูกเปลี่ยนให้เป็นต้นสนเพื่อหนีจากเขา ในอีกเวอร์ชันหนึ่ง แพนและโบเรียสเทพแห่งสายลมเหนือปะทะกันเพื่อแย่งชิงปิติสผู้สวยงาม โบเรียสถอนรากต้นไม้ทั้งหมดเพื่อสร้างความประทับใจให้กับเธอ แต่แพนหัวเราะและปิติสจึงเลือกเขา โบเรียสไล่ตามเธอและโยนเธอลงจากหน้าผาซึ่งส่งผลให้เธอเสียชีวิตไกอาสงสารปิติสและเปลี่ยนเธอให้เป็นต้นสน

ตามตำนานเล่าว่า แพนได้สอนแดฟนิสบุตรชายชาวชนบทของเฮอร์มีส ให้เล่นเครื่องดนตรีประเภทปี่แพน และเขาก็ตกหลุมรักเขาด้วย ผู้หญิงที่มีเพศสัมพันธ์กับผู้ชายหลายคนถูกเรียกว่า "สาวแพน"

ตื่นตกใจ

แก้ไข

แพนมีชื่อเสียงในเรื่องความสามารถในการสร้างความตื่นตระหนก (panikon deima) ในสถานที่เปลี่ยว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขางีบหลับในยามบ่าย หลังจากที่ไททันบุกโอลิมปัส แพนอ้างว่าได้รับชัยชนะจากเหล่าทวยเทพเพราะเขาทำให้พวกที่โจมตีตกใจกลัว ในยุทธการที่มาราธอน กล่าวกันว่าแพนเข้าข้างชาวเอเธนส์และทำให้เกิดความตื่นตระหนกในใจของศัตรูของพวกเขา ซึ่งก็คือชาวเปอร์เซีย

ดนตรี

แก้ไข

"เสียงดนตรีจากไปป์ของแพนช่างไพเราะจับใจ" เป็นคำอธิบายของภาพแพน (โดยวอลเตอร์ เครน )

ภาพแทนของ Pan บนเหรียญทองคำและเงิน Pantikapaion ของศตวรรษที่ 4 ก่อนคริสตกาล

ในแหล่งข้อมูลโรมันตอนปลายสองแหล่ง ได้แก่ ไฮจินัส และโอวิด แพน ถูกแทนที่ด้วยซาเทียร์มาร์เซียสในธีมการแข่งขันดนตรี (agon) และการลงโทษโดยการถลกหนังถูกละเว้น

ครั้งหนึ่งแพนเคยกล้าที่จะเปรียบเทียบดนตรีของเขากับดนตรีของอพอลโลและท้าทายอพอลโล เทพแห่งพิณเพื่อทดสอบฝีมือ ทโมลัสเทพแห่งภูเขาได้รับเลือกให้เป็นผู้ตัดสิน แพนเป่าปี่และแสดงความพึงพอใจอย่างยิ่งต่อทำนองเพลงพื้นบ้านของเขาต่อตนเองและต่อไมดาส ผู้ติดตามที่ซื่อสัตย์ของเขา ซึ่งบังเอิญอยู่ที่นั่น จากนั้นอพอลโลก็ดีดสายพิณของเขา ทโมลัสมอบชัยชนะให้กับอพอลโลทันที และทุกคนยกเว้นไมดาสเห็นด้วยกับการตัดสิน ไมดาสไม่เห็นด้วยและตั้งคำถามถึงความยุติธรรมของการตัดสิน อพอลโลจะไม่ยอมให้มีหูที่เสื่อมทรามเช่นนี้อีกต่อไป และเปลี่ยนหูของไมดาสให้กลายเป็นหูลา

แพนทั้งหมด

แก้ไข

ส่วนนี้ ต้องมีการอ้างอิง เพิ่มเติมเพื่อการยืนยัน( ตุลาคม 2021 )

แพนอาจขยายพันธุ์เป็นฝูงแพนได้ และอาจมีชื่อเรียกเฉพาะตัว เช่น ใน Dionysiaca ของ Nonnus ที่เทพเจ้าแพนมีลูกชายสิบสองคนซึ่งช่วยไดโอนีซัสในการทำสงครามกับชาวอินเดียนแดง ชื่อของลูกชายเหล่านี้ได้แก่ เคเลเนียส อาร์เจนนอน ไอจิโครอส ยูจิเนออส โอเมสเตอร์ ดาโฟเอนัส โฟบอส ฟิลามนอส ซานโธส กลาคอส อาร์กอส และฟอร์บาส

แพนอีกสองคนคือ อาเกรอุส และ โนมิออส ทั้งคู่เป็นลูกชายของเฮอร์มีส แม่ของอาเกรอุสเป็นนางไม้โซเซซึ่งเป็นผู้ทำนาย เขาสืบทอดพรสวรรค์ด้านการทำนายของแม่ และยังเป็นนักล่าที่ชำนาญอีกด้วย แม่ของโนมิออสคือเพเนโลพี (ไม่ใช่คนเดียวกับภรรยาของโอดีสเซียส) เขาเป็นคนเลี้ยงแกะที่เก่งกาจ ล่อลวงนางไม้ และเป็นนักดนตรีที่เล่นเครื่องดนตรีของคนเลี้ยงแกะ เรื่องราวในตำนานส่วนใหญ่เกี่ยวกับแพนเป็นเรื่องเกี่ยวกับโนมิออส ไม่ใช่เทพเจ้าแพน แม้ว่า อาเกรอุสและโนมิออสอาจเป็นคนละแง่มุมกันของแพนในยุคแรก ซึ่งสะท้อนให้เห็นธรรมชาติสองด้านของเขาในฐานะทั้งผู้ทำนายที่ชาญฉลาดและสัตว์ร้ายที่ใคร่รู้

Aegipan แปลว่า "แพะ-แพน" เป็นแพนที่มีรูปร่างคล้ายแพะ ไม่ใช่ครึ่งแพะครึ่งมนุษย์ เมื่อชาวโอลิมเปียนหลบหนีจากยักษ์ไทโฟอัสและซ่อนตัวอยู่ในร่างสัตว์ Aegipan จึงแปลงร่างเป็นแพะหางปลา ต่อมาเขามาช่วยซูสในการต่อสู้กับไทโฟอัสโดยขโมยเส้นเอ็นที่ซูสขโมยมาคืน เพื่อเป็นการตอบแทน ราชาแห่งเทพเจ้าจึงจัดให้เขาอยู่ท่ามกลางดวงดาวในฐานะกลุ่มดาวมังกร แม่ของ Aegipan คือ Aix (แพะ) อาจมีความเกี่ยวข้องกับกลุ่มดาวคาปร้า

Sybarios เป็นแพนชาวอิตาลีที่ได้รับการบูชาในอาณานิคมกรีก Sybaris ในอิตาลี แพน Sybarite ถือกำเนิดขึ้นเมื่อเด็กเลี้ยงแกะ Sybarite ชื่อ Krathis มีเพศสัมพันธ์กับแพะตัวเมียที่สวยงามในฝูงสัตว์ของเขา

“เทพแพนผู้ยิ่งใหญ่สิ้นพระชนม์แล้ว”

แก้ไข

PanวาดโดยMikhail Vrubelในปี พ.ศ. 2442

ใน De defectu oraculorum ("ความล้าสมัยของคำทำนาย") ของ Pseudo-Plutarch, แพนเป็นเทพเจ้ากรีกองค์เดียวที่สิ้นพระชนม์จริง ในรัชสมัยของ Tiberius (ค.ศ. 14–37) ข่าวการตายของแพนมาถึง Thamus ลูกเรือคนหนึ่งซึ่งกำลังเดินทางไปอิตาลีโดยผ่านเกาะ Paxi ของกรีก เสียงศักดิ์สิทธิ์เรียกเขาข้ามน้ำเค็ม "Thamus คุณอยู่ที่นั่นไหม เมื่อคุณไปถึงPalodes จงระวังที่จะประกาศว่า Pan เทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่สิ้นพระชนม์แล้ว" ซึ่ง Thamus ก็ทำตาม และข่าวนี้ก็ได้รับการต้อนรับจากชายฝั่งด้วยเสียงครวญครางและคร่ำครวญ

นักวิจารณ์ศาสนาคริสต์รวมทั้งยูซีเบียสแห่งซีซาเรีย ต่างก็ให้ความสำคัญกับเรื่องราวของพลูทาร์กเกี่ยวกับการตายของแพนมาเป็นเวลานาน เนื่องจากคำว่า "ทั้งหมด" ในภาษากรีกก็หมายถึง "แพน" เช่นกัน จึงมีการใช้คำเล่นคำว่า "ปีศาจทั้งหมด" สูญสิ้นไป

ในหนังสือ Pantagruel เล่มที่สี่ของ Rabelais (ศตวรรษที่สิบหก) Giant Pantagruel ได้เล่าเรื่องราวที่เล่าโดย Plutarch และเห็นว่าการประกาศดังกล่าวเป็นเรื่องเกี่ยวกับการตายของพระเยซูคริสต์ซึ่งเกิดขึ้นในช่วงเวลาเดียวกัน (ใกล้จะสิ้นสุด รัชสมัยของ Tiberius) โดยสังเกตความเหมาะสมของชื่อนี้: "เพราะเขาสามารถพูดเป็นภาษากรีกได้อย่างถูกต้องว่าคือ Pan เนื่องจากเขาคือทุกสิ่งทุกอย่างของเรา สำหรับทุกสิ่งที่เราเป็น ทุกสิ่งที่เรามีชีวิตอยู่ ทุกสิ่งที่เรามี ทุกสิ่งที่เราหวัง คือเขา โดยเขา จากเขา และในเขา" ในการตีความนี้ Rabelais กำลังติดตาม Guillaume Postel ใน De orbis terrae concordia ของเขา

แอนน์ แคทเธอรีน เอ็มเมอริช ผู้มีวิสัยทัศน์ในศตวรรษที่ 19 อ้างว่าวลี "เดอะเกรทแพน" แท้จริงแล้วเป็นคำเรียกพระเยซูคริสต์ที่ชั่วร้าย และ "ทามุส หรือ ทรามุส" เป็นคนเฝ้ายามที่ท่าเรือไนเซียซึ่งในช่วงเวลาที่เกิดเหตุการณ์สำคัญอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับการสิ้นพระชนม์ของพระเยซู เขาได้รับมอบหมายให้เผยแพร่ข้อความนี้ ซึ่งต่อมามีการเขียนซ้ำๆ กัน

ในยุคปัจจุบัน GK Chesterton ได้กล่าวซ้ำและขยายความสำคัญของ "ความตาย" ของ Pan โดยแนะนำว่าการถือกำเนิดของเทววิทยาก็มาพร้อมกับ "ความตาย" ของ Pan ในเรื่องนี้ Chesterton อ้างว่า "มีการกล่าวกันจริง ๆ ว่า Pan สิ้นพระชนม์เพราะพระคริสต์ประสูติ ในอีกแง่หนึ่งก็เป็นจริงเช่นกันที่มนุษย์รู้ว่าพระคริสต์ประสูติเพราะ Pan สิ้นพระชนม์ไปแล้ว โลกที่หายไปของตำนานมนุษย์ทั้งหมดทำให้เกิดความว่างเปล่า ซึ่งคงจะหายใจไม่ออกเหมือนสุญญากาศหากไม่ได้ถูกเติมเต็มด้วยเทววิทยา" มีการตีความความหมายพร้อมกันในทั้งสี่รูปแบบของการตีความยุคกลาง: แท้จริงแล้วคือข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์ และในเชิงเปรียบเทียบคือการตายของระเบียบโบราณเมื่อระเบียบใหม่มาถึง

ในยุคสมัยใหม่ บางคนเสนอแนะคำอธิบายตามธรรมชาติที่เป็นไปได้สำหรับตำนานนี้ ตัวอย่างเช่น โรเบิร์ต เกรฟส์ รายงานข้อเสนอแนะที่เสนอโดยซาโลมอน ไรนาค และขยายความโดยเจมส์ เอส. แวน เทสลาร์ ว่ากะลาสีได้ยินเสียงตะโกนอย่างตื่นเต้นของผู้บูชาทัมมุซ Θαμούς πανμέγας τέθνηκε (Thamoús panmégas téthnēke "ทัมมุซผู้ยิ่งใหญ่สิ้นแล้ว!") และตีความผิดว่าเป็นข้อความที่ส่งถึงกะลาสีชาวอียิปต์ที่ชื่อ "ธามัส": "กระทะยักษ์สิ้นแล้ว!" แวน เทสลาร์อธิบายว่า "[i] ในรูปแบบที่แท้จริงแล้ว วลีนี้อาจไม่มีความหมายสำหรับผู้ที่อยู่บนเรือซึ่งไม่คุ้นเคยกับการบูชาทัมมุซซึ่งเป็นประเพณีที่ย้ายมา และสำหรับบริเวณดังกล่าว จึงเป็นธรรมเนียมที่แปลกใหม่" แน่นอนว่า เมื่อพอซาเนียสเดินทางไปทั่วกรีกประมาณหนึ่งศตวรรษหลังจากพลูทาร์ก เขาพบว่าศาลเจ้า ถ้ำศักดิ์สิทธิ์ และภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของแพนยังคงมีผู้คนไปเยี่ยมชมอยู่มาก อย่างไรก็ตาม อาจไม่จำเป็นต้องอธิบายตามธรรมชาติ ตัวอย่างเช่น วิลเลียม แฮนเซน ได้แสดงให้เห็นว่าเรื่องราวนี้ค่อนข้างคล้ายกับนิทานที่เป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายซึ่งรู้จักกันในชื่อนางฟ้าส่งข้อความ

เสียงร้องที่ว่า "The Great Pan is dead" เป็นที่ดึงดูดใจกวี เช่น จอห์น มิลตันในผลงานเฉลิมฉลองสันติภาพของคริสเตียนอย่างปีติยินดีใน On the Morning of Christ's Nativity บรรทัดที่ 89, Elizabeth Barrett Browning และ Louisa May Alcott