ไทฟอน | ตำนานเทพเจ้ากรีก

ไทฟอน

แหล่งที่มา: Wikipedai

อย่าสับสนกับไต้ฝุ่น บทความนี้เกี่ยวกับตัวละครในตำนานเทพเจ้ากรีก สำหรับความหมายอื่น โปรดดูที่ไทฟอน (แก้ความกำกวม )

ไทฟอน ( / ˈ t aɪ f ɒ n , - f ən / ; กรีกโบราณ : Τυφῶν , โรมัน :  Typhôn , [tyːpʰɔ̂ːn] ) หรือไทโฟอัส ( / t aɪ ˈ f iː ə s / ; Τυφωεύς , Typhōeús ) ไทฟาออน ( Τυφάων , Typháōn ) หรือ ไทฟอส ( Τυφώς , Typhṓs ) เป็นยักษ์รูปร่างคล้ายงูและเป็นหนึ่งในสิ่งมีชีวิตที่อันตรายที่สุดในตำนานเทพเจ้ากรีกตามคำบอกเล่าของเฮเซียดไทฟอนเป็นบุตรของไกอาและทาร์ทารัส อย่างไรก็ตาม แหล่งข้อมูลหนึ่งระบุว่า Typhon เป็นลูกชายของHeraเพียงคนเดียว ในขณะที่อีกแหล่งระบุว่า Typhon เป็นลูกหลานของ Cronus; Typhon และ Echidna คู่หูของเขา เป็นบรรพบุรุษของสัตว์ประหลาดที่มีชื่อเสียงหลายตัว

Typhon
The son of Gaia and Tartarus
Other names	Typhon
Greek	Τυφῶν
Symbol	-
Parents	Gaia and Tartarus
Consort	Echidna
Offspring	Orthrus, Cerberus, the Lernaean Hydra, the Sphinx, the Nemean lion,
Equivalents
Roman	Typhôn

ภาพโดยเวนเซสเลาส์ โฮลลาร์

ไทฟอนพยายามโค่นล้มซูสเพื่อชิงอำนาจสูงสุดแห่งจักรวาล ทั้งสองต่อสู้กันในสงครามครั้งใหญ่ ซึ่งในที่สุดซูสก็ชนะด้วยความช่วยเหลือของสายฟ้าของเขา ไทฟอนพ่ายแพ้และถูกโยนลงไปในทาร์ทารัส หรือถูกฝังใต้ภูเขาเอตนาหรือตามบันทึกในเวลาต่อมาก็คือเกาะอิสเคีย 

ตำนานไทฟอนเป็นส่วนหนึ่งของตำนานการสืบราชบัลลังก์ของกรีก ซึ่งอธิบายว่าซุสปกครองเหล่าทวยเทพได้อย่างไร เรื่องราวของไทฟอนยังเชื่อมโยงกับเรื่องราวของไพธอน (งูที่ถูกอพอลโลสังหาร ) และเรื่องราวทั้งสองเรื่องอาจมาจากบรรพบุรุษในตะวันออกใกล้หลายเรื่อง ไทฟอน (ประมาณ 500 ปีก่อนคริสตกาล)ยังถูกระบุว่าเป็นเทพเจ้าแห่งการทำลายล้างของอียิปต์อีกด้วย ในบันทึกในภายหลัง ไทฟอนมักถูกเข้าใจผิดว่าเป็นยักษ์

ตำนาน

แก้ไข

การเกิด

แก้ไข

กำเนิดของไทฟอนในตำนานกรีก: ตามทฤษฎีเทววิทยาของเฮเซียด (ศตวรรษที่ 8-7 ก่อนคริสตกาล) ไทฟอนเป็นบุตรของไกอา (โลก) และทาร์ทารัส โดยเกิดขึ้นเมื่อซูสขับไล่ไททันออกจากสวรรค์ ไกอาจึงให้กำเนิดไทฟอน ซึ่งเป็นบุตรคนสุดท้องและเป็นที่รักของทาร์ทารัส ด้วยความช่วยเหลือของอโฟรไดท์ สีทอง นักประวัติศาสตร์ตำนาน อพอลโลโดรัส (ศตวรรษที่ 1-2 ก่อนคริสตกาล) ระบุเพิ่มเติมว่า ไกอาให้กำเนิดไทฟอนด้วยความโกรธแค้นต่อเหล่าเทพเจ้าที่ทำลายลูกหลานของเธอซึ่งเป็นยักษ์

แหล่งข้อมูลอื่นๆ บางแห่งกล่าวว่าไทฟอนเป็นลูกหลานของไกอา หรือระบุเพียงว่าเป็น "ผู้เกิดมาบนโลก" โดยไม่กล่าวถึงทาร์ทารัส อย่างไรก็ตาม ใน บทสวดของโฮเมอร์ถึงอพอลโล (ศตวรรษที่ 6 ก่อนคริสตกาล) ไทฟอนกลับถูกกล่าวถึงว่าเป็นบุตรของเฮร่าแต่เพียงผู้เดียว เรื่องเล่าระบุว่า เฮร่าโกรธซูสที่ให้กำเนิดเอเธน่าด้วยตัวเอง จึงอธิษฐานต่อไกอา ยูเรนัส และเหล่าไททัน เพื่อให้เธอมีลูกชายที่แข็งแกร่งกว่าซูส จากนั้นเฮร่าก็ตบพื้นโลกและตั้งครรภ์ด้วยตัวเอง เมื่อคลอดไทฟอนออกมา เฮร่าได้มอบทารกให้กับงูเหลือมเพื่อเลี้ยงดู ไทฟอนเติบโตขึ้นจนกลายเป็นภัยร้ายแรงสำหรับมนุษย์และเทพเจ้า

ที่ตั้งกำเนิดของไทฟอน

หลายแหล่งข้อมูลระบุว่า ไทฟอนเกิดและอาศัยอยู่ในซีลิเซีย โดยเฉพาะบริเวณใกล้เมืองชายฝั่งโบราณคอรีคัส (ปัจจุบันคือ Kızkalesi ในตุรกี) กวีพินดาร์ (ราว 470 ปีก่อนคริสตกาล) เรียกไทฟอนว่า "ชาวซีลิเซียน" และระบุว่าไทฟอนเกิดที่ซีลิเซียและเติบโตใน "ถ้ำซีลิเซียที่มีชื่อเสียง" ซึ่งเชื่อว่าเป็นถ้ำคอรีเคียน นอกจากนี้ ใน Prometheus Bound ของเอสคิลัส ไทฟอนยังถูกเรียกว่า "ผู้อาศัยในถ้ำซีลิเซียน" และทั้งอพอลโลโดรัสและนอนนัส กวีในศตวรรษที่ 4-5 ต่างก็กล่าวว่าไทฟอนเกิดที่ซีลิเซีย

ตำนานไข่ลึกลับของโครนัส

เรื่องราวใน อีเลียด (บทที่ 2.783) ซึ่งอาจสืบทอดจากประเพณีออร์ฟิก ระบุว่าไทฟอนเกิดในซีลิเซีย ในฐานะลูกหลานของโครนัส ตำนานเล่าว่าไกอา ซึ่งโกรธแค้นที่เหล่ายักษ์ถูกทำลาย ได้ยุแหย่เฮร่าให้โกรธซูสมากขึ้น เฮร่าจึงไปหาโครนัส บิดาของเธอและซูส (ซึ่งซูสได้โค่นล้มไปแล้ว) โครนัสจึงมอบไข่สองฟองที่เคลือบด้วยน้ำอสุจิของเขาเองให้เฮร่า พร้อมแนะนำให้เธอฝังไว้ใต้ดิน ไข่ทั้งสองฟองจะให้กำเนิดบุคคลที่จะโค่นล้มซูส

เฮร่า ซึ่งโกรธแค้นซูสในตอนนั้น ได้นำไข่ไปฝังไว้ในซีลิเซีย "ภายใต้ดินแดนอาริมอน" เมื่อไทฟอนถือกำเนิดขึ้น เฮร่าซึ่งคืนดีกับซูสแล้ว ได้แจ้งข่าวนี้แก่ซูส เพื่อเตรียมรับมือกับภัยคุกคามครั้งใหญ่นี้

สรุป: ตำนานของไทฟอนสะท้อนถึงความขัดแย้งระหว่างเทพเจ้า ความแค้นของไกอา และบทบาทของเฮร่าในฐานะผู้ท้าทายซูส การเล่าขานถึงกำเนิดและที่มาของไทฟอนในซีลิเซีย ทำให้สถานที่นี้กลายเป็นจุดสำคัญในตำนานกรีก ซึ่งเต็มไปด้วยความลึกลับและพลังอันยิ่งใหญ่ของธรรมชาติ

• และเมื่อให้เราจิตนาการถึงฉากการต่อสู้ระหว่างซุสและไทฟอนในตำนานเทพนิยายกรีกโบราณ:

ซุสกำลังเล็งสายฟ้าไปที่ไทฟอนที่มีปีกและเท้าเป็นงูไฮเดรียรูปร่างดำแห่งคัลซิเดียและเตรียมจะฟาดเขาซ้ำด้วยแส้เรียวยาวในมือ

การต่อสู้ระหว่างซุสและไทฟอนในตำนานเทพนิยายกรีกนั้นเต็มไปด้วยความดุเดือดและพลังอันมหาศาล ในฉากนี้ ซุส เทพเจ้าแห่งฟ้าและสายฟ้ายืนอยู่บนยอดเขาโอลิมปัส ลมพัดแรงจนเสื้อคลุมของเขาปลิวไปตามลม สายฟ้าที่แข็งแกร่งราวกับพลังแห่งเทพดั่งฟ้าผ่าพร้อมที่จะพุ่งออกจากมือของเขา

ข้างหน้าซุสคือไทฟอน ปีศาจยักษ์ที่มีปีกและเท้าเป็นงูไฮเดรียที่ทูงข้ามท้องฟ้าและแผ่ร่างใหญ่ไปทั่ว ฟัน ของมันแหลมคมและตาแดงก่ำ เปลวเพลิงแห่งความโกรธของมันส่องแสงเรืองรองไปทั่วท้องฟ้า ไทฟอน ยิ้มเยาะมองซุสด้วยความเกลียดชัง ปีกของมันปึกใหญ่ดุจปีศาจแห่งมืดมิดและความว่างเปล่า

ซุสประกาศด้วยเสียงอันดังกึกก้อง: "เจ้าคือภัยอันตรายที่จะทำลายสมดุลของโลก... มันถึงเวลาที่ต้องหยุดเจ้าแล้ว"

ในขณะเดียวกันไทฟอนโกรธเกรี้ยว มันยกหัวขึ้นสูง เหล่ากรงเล็บยักษ์ของมันกรีดลงมาที่ท้องฟ้า พร้อม เสียงคำรามดังก้องไปทั่วภูเขาและท้องฟ้า

ไทฟอนคำรามกร้าว: "ข้าไม่เคยเกรงกลัวเทพเจ้าใด! ข้าจะทำลายทุกสิ่งที่ยืนอยู่ขวางทางข้า!"

ชุสยืดแขนออกไปข้างหน้า มือของเขากลายเป็นแสงสว่างที่รุนแรงและแผ่กระจายเป็นสายฟ้าอันมหาศาล ตรงไปยังไทฟอนที่กำลังขยับร่างอย่างรวดเร็วเหมือนงูไฮเดรียที่ขดตัวพร้อมโจมตี

ซุสมองตรงไปที่ไทฟอน: "จงรับผิดชอบต่อผลของความทะเยอทะยานของเจ้า!"

สายฟ้าที่ออกจากมือซุสพุ่งอย่างรวดเร็ว กระทบไปที่ร่างของไทฟอน สร้างเสียงระเบิดที่ดังไปทั่วท้องฟ้า ไทฟอนโค่นตัวลงไปในอากาศพร้อมกับคำรามอย่างดุร้าย ร่างของมันสะท้อนแสงสายฟ้ากระแทกลงบนพื้น โลกจนสะเทือนทุกสิ่ง

แต่ในความมืดที่เกิดจากพลังอันมหาศาล ไทฟอนลุกขึ้นยืนอีกครั้ง ร่างของมันเริ่มขยายตัวออกไป ไทฟอน คำรามอย่างบ้าคลั่งต่อเทพเจ้าแห่งสายฟ้า

ไทฟอน: "ข้าจะไม่ยอมแพ้! ข้าจะไม่ยอมให้เทพแห่งฟ้าผู้ยิ่งใหญ่มาเหยียบย่ำข้า!"

แต่ซุสไม่ยอมให้ปีศาจอำนาจล้นฟ้าต่อสู้ได้ง่าย ๆ เขาเตรียมพร้อมที่จะปล่อยพลังที่ยิ่งใหญ่กว่าที่เคยมีมา และเพื่อโลกแห่งเทพเจ้าและมนุษย์ที่เขาปกป้อง.

คำอธิบาย

แก้ไข

ตามที่เฮเซียดกล่าวไว้: ไทฟอนเป็น "คนน่ากลัว โหดร้าย และไร้กฎหมาย" มีพลังมหาศาล และบนไหล่ของเขามีหัวงูหนึ่งร้อยหัว ซึ่งปล่อยไฟและเสียงทุกประเภท:

มือของเขามีพละกำลังมากในทุกสิ่งที่เขาทำ และเท้าของเทพเจ้าผู้แข็งแกร่งก็ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย จากไหล่ของเขามีหัวงูร้อยหัว มังกรที่น่ากลัว มีลิ้นสีดำที่สั่นไหว และจากใต้คิ้วของดวงตาของเขา มีไฟลุกโชนในหัวอันน่าอัศจรรย์ของเขา และไฟก็ลุกโชนจากหัวของเขาขณะที่เขาจ้องมอง และมีเสียงในหัวที่น่ากลัวทั้งหมดของเขาซึ่งเปล่งเสียงทุกชนิดที่ไม่อาจพูดได้ เพราะครั้งหนึ่ง เสียงเหล่านั้นส่งเสียงที่เทพเจ้าเข้าใจ แต่ครั้งหนึ่ง เสียงเหล่านั้นส่งเสียงที่ครั้งหนึ่ง เสียงเหล่านั้นส่งเสียงที่เทพเจ้าเข้าใจ แต่ครั้งหนึ่ง เสียงเหล่านั้นส่งเสียงเหมือนเสียงกระทิงร้องด้วยความโกรธเกรี้ยวที่ไม่อาจควบคุมได้ และอีกครั้ง เสียงของสิงโตที่ใจไม่ยอมแพ้ และอีกครั้ง เสียงนั้นฟังเหมือนลูกหมา ซึ่งน่าฟังมาก และอีกครั้ง อีกครั้ง เสียงนั้นจะส่งเสียงฟ่อ เพื่อให้ภูเขาสูงส่งก้องอีกครั้ง

ลักษณะของไทฟอนในตำนานกรีก

บทเพลงสรรเสริญของโฮเมอร์ที่ประพันธ์โดยอพอลโลได้บรรยายถึงไทฟอนว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่ "ตกต่ำ" และ "โหดร้าย" โดยไม่มีความคล้ายคลึงทั้งกับเทพและมนุษย์ ขณะที่ในบทกวีสามบทของพินดาร์ ไทฟอนถูกกล่าวว่ามีหัวร้อยหัว (ตามที่เฮเซียดเคยระบุไว้) อย่างไรก็ตาม ในบทกวีบทที่สี่ของพินดาร์ กลับระบุว่าไทฟอนมีหัวเพียงห้าสิบหัว แม้กระนั้น จำนวนหัวที่ "ร้อยหัว" กลับกลายเป็นมาตรฐานที่ยอมรับในเวลาต่อมา

ภาพพจน์ของไทฟอนมีการพัฒนาและแตกต่างกันไปตามยุคสมัย บนไฮเดรียแห่งคัลซิเดียน (ประมาณ 540–530 ปีก่อนคริสตกาล) ไทฟอนถูกพรรณนาว่ามีร่างเป็นมนุษย์ที่มีปีกตั้งแต่เอวขึ้นไป แต่มีหางงูสองหางแทนขาด้านล่าง ขณะที่ใน Prometheus Bound ของเอสคิลัส ไทฟอนถูกกล่าวถึงว่าเป็นสัตว์ประหลาด "พ่นไฟ"

นิแคนเดอร์ (ศตวรรษที่ 2 ก่อนคริสตกาล) ได้เสริมภาพลักษณ์ของไทฟอนในฐานะสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวที่สุด ด้วยพละกำลังมหาศาล รูปร่างแปลกประหลาด มีหัว มือ และปีกมากมาย รวมถึงขดงูขนาดใหญ่ที่งอกออกมาจากต้นขา

คำบรรยายของอพอลโลโดรัส

อพอลโลโดรัสได้ให้ภาพไทฟอนในฐานะสัตว์ประหลาดที่มีปีกขนาดใหญ่ ซึ่งมีหัวที่ "ปัดดวงดาว" มีรูปร่างเหมือนมนุษย์อยู่เหนือเอว มีขดเป็นงูอยู่ด้านล่าง และมีไฟกระพริบออกมาจากดวงตา:

เขามีรูปร่างและพละกำลังเหนือกว่าลูกหลานของโลกทั้งหมด เขามีต้นขาที่ใหญ่โตมโหฬารจนสามารถยืนบนยอดเขาได้ และศีรษะของเขามักจะปัดดวงดาว มือข้างหนึ่งของเขาเหยียดไปทางทิศตะวันตกและอีกข้างหนึ่งเหยียดไปทางทิศตะวันออก และจากมือทั้งสองข้างนั้นก็มีหัวมังกรนับร้อยตัวโผล่ออกมา จากต้นขาลงมา เขามีงูพิษขดใหญ่ เมื่อดึงออกมาจะยาวถึงศีรษะและส่งเสียงฟ่อออกมาอย่างดัง ร่างกายของเขามีปีกเต็มตัว ผมที่ยุ่งเหยิงพลิ้วไสวไปตามสายลมจากศีรษะและแก้มของเขา และไฟก็ฉายออกมาจากดวงตาของเขา

คำอธิบายโดยละเอียดจาก Dionysiaca ของนอนนัส

คำบรรยายที่ละเอียดที่สุดเกี่ยวกับไทฟอนมาจาก Dionysiaca ของนอนนัส ซึ่งอธิบายไทฟอนว่าเป็น "กองทัพงูพันกัน" โดยมีเท้าและผมเป็นงูพิษ; ตามที่นอนนัสกล่าว ไทฟอนเป็นสัตว์ประหลาดที่พ่นพิษร้ายแรง "ขนทุกเส้นของมันเต็มไปด้วยงูพิษ" และเมื่อไทฟอนพ่นพิษออกจากลำคอ น้ำในภูเขาจะเดือดพล่าน ขณะที่น้ำพุจากขนงูพิษบนหัวพ่นออกมา สร้างความหายนะแก่สิ่งรอบข้าง

หัวและเสียงคำรามที่หลากหลาย

นอนนัสตามรอยเฮเซียดในเรื่องหัวที่หลากหลายของไทฟอน แต่ได้เพิ่มหัวของสัตว์ป่าหลายชนิด เช่น เสือดาว สิงโต วัว หมูป่า หมี หมาป่า และสุนัข หัวทั้งหมดนี้ส่งเสียงที่หลากหลาย ทั้งคำราม กรีดร้อง และแผดเสียงที่น่าหวาดหวั่น

นอนนัสยังเพิ่มรายละเอียดให้ไทฟอนมี "มือ" ถึงสองร้อยมือ ในขณะที่นิแคนเดอร์ระบุเพียงว่าไทฟอนมี "หลายมือ" และโอวิดกล่าวว่ามีมือหนึ่งร้อยมือ

สรุป: ภาพลักษณ์ของไทฟอนในตำนานกรีกแสดงถึงพลังอำนาจอันยิ่งใหญ่และความหลากหลายของลักษณะรูปร่างที่น่ากลัว ทั้งจากการพ่นไฟ พ่นพิษ และเสียงร้องที่กึกก้องจากหัวหลายชนิด เขาเป็นสัญลักษณ์ของความวุ่นวายและความดุร้าย ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เหล่าเทพและมนุษย์ต้องเผชิญ

ลูกหลาน

แก้ไข

ไทฟอนและลูกหลานอสูรในตำนาน

ตามคำบอกเล่าของเฮเซียดใน Theogony ไทฟอน "ตกหลุมรัก" อีคิดนา สัตว์ประหลาดครึ่งหญิงครึ่งงู ทั้งสองได้ให้กำเนิดเหล่าลูกหลานที่ดุร้ายและทรงพลัง ไทฟอนและอีคิดนาเป็นต้นกำเนิดของออร์ธรัส สุนัขสองหัวผู้เฝ้าวัวของเจอริออน เซอร์เบอรัส สุนัขหลายหัวผู้เฝ้าประตูฮาเดส และไฮดราแห่งเลอร์เนีย งูหลายหัวที่เมื่อถูกตัดหัวหนึ่ง จะงอกเพิ่มขึ้นอีกสองหัว นอกจากนี้ยังมีคิเมร่า สัตว์พ่นไฟที่มีร่างผสมระหว่างสิงโต แพะ และหางหัวงู

นักปราชญ์ยุคต่อมาได้เพิ่มเติมลูกหลานของไทฟอนและอีคิดนา เช่น อาคูซิลาอัส (ศตวรรษที่ 6 ก่อนคริสตกาล) ระบุว่านกอินทรีคอเคเซียน ผู้กินตับของโพรมีธีอุส ก็เป็นหนึ่งในลูกหลานของพวกเขา เฟอเรไซดีสแห่งเอเธนส์ (ศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสตกาล) ยังเพิ่มลาดอน มังกรผู้เฝ้าแอปเปิ้ลทองคำในสวนเฮสเพอริดีส และลาซัสแห่งเฮอร์ไมโอนี (ศตวรรษที่ 6 ก่อนคริสตกาล) ได้เสริมว่าสฟิงซ์ก็เป็นอีกหนึ่งบุตร

รายชื่อที่ขยายเพิ่มเติมในยุคหลัง

อพอลโลโดรัสได้รวบรวมรายชื่อบุตรของไทฟอนและอีคิดนาอย่างละเอียด โดยระบุทั้งออร์ธรัส เซอร์เบอรัส คิเมร่า นกอินทรีคอเคเซียน ลาดอน และสฟิงซ์ พร้อมเพิ่มสิงโตนีเมียนและหมูป่าโครมมิโอน ซึ่งถูกฆ่าโดยวีรบุรุษธีเซอุส

ไฮจินัส (ศตวรรษที่ 1 ก่อนคริสตกาล) ได้ขยายรายชื่อให้ครอบคลุมมากขึ้น โดยระบุว่าไทฟอนและอีคิดนาเป็นบิดามารดาของกอร์กอน (ในความหมายของแม่ของเมดูซ่า) มังกรโคลเคียนที่เฝ้าขนแกะทองคำ สกิลลา สัตว์ประหลาดทะเล และฮาร์ปี้ ซึ่งบางแหล่งข้อมูลกล่าวว่าเป็นลูกสาวของไทฟอน

ความเชื่อมโยงกับเหตุการณ์ในสงครามเมืองทรอย

งูทะเลที่โจมตีลาโอโคออน นักบวชแห่งทรอย ในช่วงสงครามเมืองทรอย ก็อาจเป็นลูกหลานของไทฟอนและอีคิดนาเช่นกัน

มรดกแห่งไทฟอน

แม้ไทฟอนจะพ่ายแพ้ในท้ายที่สุด แต่เขายังคงถูกยกย่องว่าเป็นบิดาแห่งลมพายุที่ทำลายล้าง ตามคำบอกเล่าของเฮเซียด พลังอำนาจและลูกหลานของไทฟอนได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของความโกลาหลและความน่ากลัวในโลกของตำนานกรีก

การต่อสู้กับซุส

แก้ไข

ไทฟอนท้าทายซูสเพื่อปกครองจักรวาล การกล่าวถึงไทฟอนครั้งแรกและเหตุการณ์เดียวที่เขากล่าวถึงในโฮเมอร์คือการอ้างอิงผ่านๆ ในอีเลียดถึงการที่ซูสโจมตีพื้นดินรอบๆ ที่ซึ่งไทฟอนพ่ายแพ้ Theogony ของเฮเซียดให้คำอธิบายครั้งแรกเกี่ยวกับการต่อสู้ของพวกเขา ตามคำบอกเล่าของเฮเซียด หากไม่มีการกระทำที่รวดเร็วของซูส ไทฟอนก็คง "ขึ้นครองราชย์เหนือมนุษย์และอมตะ" ใน Theogony ซูสและไทฟอนพบกันในความขัดแย้งอันน่าสยดสยอง:

[ซุส] ร้องคำรามอย่างดุเดือดและทรงพลัง แผ่นดินโดยรอบส่งเสียงดังกึกก้องอย่างน่ากลัว และท้องฟ้ากว้างใหญ่เบื้องบน และทะเลและลำธารในมหาสมุทร และส่วนใต้พิภพ โอลิมปัสอันยิ่งใหญ่สั่นสะเทือนใต้พระบาทอันศักดิ์สิทธิ์ของกษัตริย์ขณะที่พระองค์ลุกขึ้น และแผ่นดินก็ส่งเสียงครวญคราง และความร้อนแผ่ปกคลุมทะเลสีน้ำเงินเข้มผ่านทั้งสองแห่ง ผ่านฟ้าร้องและฟ้าแลบ และผ่านไฟจากสัตว์ประหลาด และลมที่แผดเผาและสายฟ้าที่ลุกโชน แผ่นดินทั้งผืนเดือดพล่าน ทั้งท้องฟ้าและทะเล และคลื่นยาวโหมกระหน่ำไปตามชายหาดโดยรอบและรอบๆ จากเสียงโหมกระหน่ำของเหล่าเทพอมตะ และเกิดการสั่นสะเทือนไม่สิ้นสุด ฮาเดสสั่นสะเทือนที่ซึ่งพระองค์ปกครองเหนือคนตายเบื้องล่าง และเหล่าไททันภายใต้การปกครองของทาร์ทารัสที่อาศัยอยู่กับโครนอส เนื่องจากเสียงโหมกระหน่ำที่ไม่มีวันสิ้นสุดและความขัดแย้งที่น่ากลัว 

ซุสใช้สายฟ้าฟาดไทฟอนได้อย่างง่ายดาย ซึ่งถูกเหวี่ยงลงมายังพื้นโลกด้วยไฟที่โหมกระหน่ำ:

เมื่อซุสยกกำลังขึ้นและจับแขนของเขา ฟ้าร้อง ฟ้าแลบ และสายฟ้าแลบที่น่ากลัว เขาก็กระโจนลงมาจากโอลิมปัสและโจมตีเขา และเผาหัวอันน่าพิศวงของสัตว์ประหลาดรอบตัวเขาจนหมด แต่เมื่อซุสพิชิตเขาและฟาดฟันเขาด้วยไม้เรียว ไทโฟอัสก็ถูกเหวี่ยงลงมาเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ทำให้แผ่นดินใหญ่ส่งเสียงครวญคราง และเปลวไฟก็พุ่งออกมาจากเทพเจ้าที่ถูกฟ้าผ่าในหุบเขาที่มืดและขรุขระของภูเขา เมื่อเขาถูกฟาด แผ่นดินใหญ่ส่วนใหญ่ถูกเผาไหม้ด้วยไอระเหยที่น่ากลัวและละลายเหมือนดีบุกที่ละลายเมื่อถูกความร้อนจากศิลปะของมนุษย์ในเบ้าหลอมที่เจาะเป็นช่องทาง หรือเหมือนเหล็กซึ่งแข็งที่สุดในบรรดาสิ่งทั้งหมด ถูกทำให้สั้นลงด้วยไฟที่เรืองแสงในหุบเขาบนภูเขาและละลายในแผ่นดินศักดิ์สิทธิ์ด้วยพลังของเฮฟเฟสทัส แม้กระนั้น แผ่นดินก็ละลายในแสงเรืองรองของไฟที่ลุกโชน

ไทฟอนพ่ายแพ้และถูก ซุสผู้โกรธแค้นขับไล่ไปยังทาร์ทารัส

ในเวอร์ชันการต่อสู้ที่เล่าโดยเฮเซียด เอสคิลัส และพินดาร์ การที่ซูสเอาชนะไทฟอนนั้นตรงไปตรงมา อย่างไรก็ตาม เวอร์ชันการต่อสู้ที่ซับซ้อนกว่านั้นเล่าโดยอพอลโลโดรัส ไม่มีแหล่งข้อมูลในช่วงแรกให้เหตุผลใดๆ สำหรับความขัดแย้ง แต่บันทึกของอพอลโลโดรัสดูเหมือนจะบอกเป็นนัยว่าไทฟอนถูกไกอาสร้างขึ้นเพื่อแก้แค้นการทำลายล้างโดยซูสและเทพเจ้าองค์อื่นๆ ของพวกยักษ์ ซึ่งเป็นลูกหลานของไกอารุ่นก่อน ตามคำบอกเล่าของอพอลโลโดรัส: 

ไทฟอนขว้างหินที่ก่อไฟโจมตีเทพเจ้า ด้วยเสียงฟ่อและตะโกน พ่นไฟขนาดใหญ่ออกมาจากปากของเขา เมื่อเห็นเช่นนี้ เทพเจ้าก็แปลงร่างเป็นสัตว์และหนีไปอียิปต์ (เช่นในพินดาร์และนิแคนเดอร์) อย่างไรก็ตาม "ซูสขว้างสายฟ้าใส่ไทฟอนจากระยะไกล และฟันเขาด้วยเคียวเพชรในระยะใกล้" ไทฟอนได้รับบาดเจ็บจึงหนีไปที่ภูเขาคาสิออสในซีเรีย ซึ่งซูสต่อสู้กับเขา แต่ไทฟอนซึ่งพันร่างเป็นงูไว้รอบๆ ซูส สามารถดึงเคียวออกและตัดเอ็นที่มือและเท้าของซูสได้ ไทฟอนพาซูสที่พิการข้ามทะเลไปยังถ้ำคอรีเซียในซิลิเซีย ซึ่งเขาวางงูตัวเมียชื่อเดลฟีนไว้เพื่อเฝ้าซูสและเอ็นที่ถูกตัดขาดของเขา ซึ่งไทฟอนซ่อนไว้ในหนังหมี แต่เฮอร์มีสและเอจิปัน (อาจเป็นอีกชื่อหนึ่งของแพน) ขโมยเอ็นและส่งคืนให้ซูส เมื่อพลังของเขาฟื้นคืนมา ซูสจึงไล่ตามไทฟอนไปยังภูเขาไนซา ซึ่งโมอิไรหลอกให้ไทฟอนกิน "ผลไม้ชั่วคราว" ซึ่งทำให้เขาอ่อนแอลง ไทฟอนจึงหนีไปที่เทรซซึ่งเขาขว้างภูเขาใส่ซูส ซึ่งสายฟ้าของซูสก็หันกลับมาหาเขา และภูเขาที่ไทฟอนยืนอยู่ซึ่งอาบไปด้วยเลือดของไทฟอนก็กลายเป็นที่รู้จักในชื่อภูเขาเฮมัส (ภูเขาโลหิต) ไทฟอนจึงหนีไปที่ซิซิลีซึ่งซูสขว้างภูเขาเอตนาทับไทฟอนเพื่อฝังเขา และสุดท้ายก็เอาชนะเขาได้

เรื่องราวการต่อสู้ระหว่างซูสกับไทฟอนในตำนานกรีก

ในตำนานเกี่ยวกับการต่อสู้ระหว่างซูสและไทฟอนมีหลายเวอร์ชันที่เล่าขานและปรับเปลี่ยนตามยุคสมัยและผู้เล่า เช่น Epimenides (ศตวรรษที่ 7 หรือ 6 ก่อนคริสตกาล) กล่าวว่าไทฟอนบุกเข้าไปในพระราชวังของซูสขณะเขากำลังหลับ แต่ซูสตื่นขึ้นและสังหารไทฟอนด้วยสายฟ้าของเขา ขณะที่ Pindar (พินดาร์) เสนอว่าช่วงที่ไทฟอนโจมตี เหล่าเทพเจ้าต่างแปลงร่างเป็นสัตว์เพื่อหนีไปอียิปต์ และเรียกไทฟอนว่า "ศัตรูของเทพเจ้า" โดยระบุว่าไทฟอนพ่ายแพ้ต่อสายฟ้าของซูส ซึ่งร่างของเขาถูกฝังไว้ใต้ภูเขาเอตนา

ในบทกวี Prometheus Bound ของ Aeschylus ไทฟอนถูกพรรณนาเป็นอสูรร้ายที่ต้านทานเทพเจ้าทั้งปวง แต่ท้ายที่สุดสายฟ้าของซูสได้เผาเขาจนเป็นเถ้าถ่าน และร่างของเขานอนแน่นิ่งอยู่ใต้ภูเขาเอตนา ขณะที่ Hephaestus ทุบแร่หลอมละลายอยู่บนยอดเขา วันหนึ่งภูเขาเอตนาจะปะทุด้วยแม่น้ำแห่งไฟ ซึ่งสะท้อนถึงความโกรธเกรี้ยวที่ยังหลงเหลืออยู่ของไทฟอน

เวอร์ชันที่หลากหลายของการต่อสู้

นักเล่าตำนานอย่าง Pherecydes เล่าว่าในระหว่างการต่อสู้ ไทฟอนได้หนีจากซูสไปยังภูเขาคอเคซัส ก่อนจะหลบหนีไปยังเกาะภูเขาไฟ Pithecussae (ปัจจุบันคือเกาะ Ischia) ซึ่งเขาถูกฝังอยู่ใต้เกาะ ส่วน Apollonius of Rhodes (ศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสตกาล) เล่าถึงการต่อสู้หลายขั้นตอน โดยเริ่มจากที่ไทฟอนถูกสายฟ้าของซูสฟาดที่ภูเขาคอเคซัส ก่อนจะหลบหนีไปยังภูเขาและที่ราบ Nysa และสุดท้ายถูกฝังไว้ใต้ทะเลสาบ Serbonis ในอียิปต์

การแปลงร่างของเหล่าเทพเจ้า

เวอร์ชันของ Nicander และ Pindar เล่าว่าเมื่อไทฟอนโจมตี เหล่าเทพเจ้าแปลงร่างเป็นสัตว์และหนีไปอียิปต์ เช่น อพอลโลกลายเป็นเหยี่ยว เฮอร์มีสเป็นนกอีบิส อาร์เทมิสเป็นแมว และไดโอนีซัสเป็นแพะ

สถานที่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้

Strabo (ราว ค.ศ. 20) ระบุสถานที่หลากหลายที่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้ เช่น แม่น้ำออรอนเตสในซีเรีย ซึ่งไทฟอนสร้างเส้นทางคดเคี้ยวในขณะหลบหนี และที่ราบภูเขาไฟในลีเดีย ใกล้กับภูเขาทโมลัส ซึ่งเป็นที่ตั้งของการสู้รบอีกแห่ง

การต่อสู้ที่ซับซ้อนตาม Apollodorus

Apollodorus เล่าถึงการต่อสู้ที่ซับซ้อน โดยระบุว่าไทฟอนเกิดจากไกอาเพื่อแก้แค้นซูสและเหล่าเทพเจ้าที่ทำลายพวกยักษ์ ในระหว่างการต่อสู้ ไทฟอนสามารถตัดเอ็นของซูสและนำเขาไปขังในถ้ำ แต่เฮอร์มีสและแพนช่วยซูสให้กลับมาแข็งแรงอีกครั้ง ซูสตามไล่ล่าไทฟอนไปจนถึงซิซิลี และใช้ภูเขาเอตนาทับร่างของไทฟอนไว้

ความช่วยเหลือจากแพน

ในเวอร์ชันของ Oppian (คริสตศตวรรษที่ 2) แพนมีบทบาทสำคัญในการต่อสู้ โดยหลอกล่อไทฟอนให้ออกมาจากที่ซ่อนสู่ที่โล่งด้วยคำมั่นว่า "จะมีงานเลี้ยงปลา" ทำให้ซูสสามารถใช้สายฟ้าสังหารไทฟอนและยุติการต่อสู้ได้ในที่สุด

ตำนานเหล่านี้สะท้อนถึงการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ระหว่างเทพเจ้าและอสูร โดยเรื่องราวของไทฟอนเป็นตัวแทนของพลังแห่งความโกลาหลที่ถูกระงับโดยระเบียบและอำนาจของซูส.

ไดโอนีเซียกาของนอนนัส

แก้ไข

ปีศาจสามร่างอาจเป็นไทฟอนพิพิธภัณฑ์อะโครโพลิสประเทศกรีซ

เวอร์ชันการต่อสู้ที่ยาวนานและเกี่ยวข้องมากที่สุดปรากฏใน Dionysiaca ของ Nonnus (ปลายศตวรรษที่ 4 หรือต้นศตวรรษที่ 5) กล่าวว่า: 

ซูสซ่อนสายฟ้าของเขาไว้ในถ้ำเพื่อที่เขาจะได้ล่อลวงพลูโตสาวและผลิตทันทาลัส แต่ควันที่ลอยขึ้นจากสายฟ้าทำให้ไทฟอนสามารถค้นหาอาวุธของซูสภายใต้การนำทางของไกอา ขโมยมัน และซ่อนมันไว้ในถ้ำอื่น ทันใดนั้น ไทฟอนก็ยื่น "มือที่ปีนป่ายขึ้นไปในอากาศเบื้องบน" และเริ่มโจมตีสวรรค์อย่างยาวนานและพร้อมเพรียงกัน จากนั้น "ออกจากอากาศ" เขาจึงเปลี่ยนการโจมตีไปที่ทะเล ในที่สุด ไทฟอนก็พยายามใช้สายฟ้าของซูส แต่พวกมัน "สัมผัสได้ถึงมือของมือใหม่ และพลังแห่งลูกผู้ชายทั้งหมดก็ไร้มนุษย์"

ตอนนี้เส้นเอ็นของซูสได้ตกลงสู่พื้นระหว่างการต่อสู้ของพวกเขา – นอนนัสไม่ได้บอกว่าเกิดขึ้นได้อย่างไรหรือเมื่อใด และไทฟอนก็ได้นำเส้นเอ็นเหล่านั้นไปด้วยเช่นกัน แต่ซูสได้คิดแผนร่วมกับแคดมัสและแพนเพื่อหลอกล่อไทฟอน แคดมัสปลอมตัวเป็นคนเลี้ยงแกะ ร่ายมนตร์ไทฟอนโดยการเป่าปี่ของแพน และไทฟอนได้มอบสายฟ้าให้กับไกอา และออกเดินทางเพื่อค้นหาที่มาของดนตรีที่เขาได้ยิน เมื่อพบแคดมัสแล้ว เขาก็ท้าให้แคดมัสแข่งขัน โดยเสนอเทพธิดาองค์ใดก็ได้เป็นภรรยาของแคดมัส ยกเว้นเฮร่าที่ไทฟอนได้สงวนไว้สำหรับตัวเอง จากนั้นแคดมัสก็บอกไทฟอนว่า ถ้าเขาชอบ "ทำนองสั้นๆ" ของปี่ของเขา เขาก็จะต้องชอบดนตรีของพิณของเขาด้วย – ถ้าเพียงแต่สามารถดีดด้วยเส้นเอ็นของซูสได้ ไทฟอนจึงนำเส้นเอ็นมาคืนให้แคดมัส ซึ่งซ่อนเส้นเอ็นไว้ในถ้ำอีกแห่ง และเริ่มบรรเลงปี่ที่น่าหลงใหลอีกครั้ง "ไทโฟอัสจึงยอมมอบวิญญาณทั้งหมดของเขาให้กับแคดมอสเพื่อสร้างทำนองอันไพเราะ"

เมื่อไทฟอนเสียสมาธิ ซูสก็เอาสายฟ้าของเขากลับมา แคดมัสหยุดเล่น และไทฟอนซึ่งหลุดจากคาถาก็รีบกลับไปที่ถ้ำของเขาเพื่อพบว่าสายฟ้าหายไปแล้ว ไทฟอนผู้โกรธแค้นปลดปล่อยความหายนะสู่โลก สัตว์ต่างๆ ถูกกิน (หัวสัตว์มากมายของไทฟอนแต่ละหัวกินสัตว์ประเภทเดียวกัน) แม่น้ำกลายเป็นฝุ่น ทะเลกลายเป็นแผ่นดินแห้ง และแผ่นดินก็ "รกร้างว่างเปล่า"

วันนี้สิ้นสุดลงโดยที่ไทฟอนยังไม่ได้รับการท้าทาย และในขณะที่เทพองค์อื่นๆ "เดินไปรอบๆ แม่น้ำไนล์ที่ไม่มีเมฆ" ซูสก็รอตลอดทั้งคืนเพื่อรอรุ่งอรุณที่จะมาถึง ชัยชนะ "ตำหนิ" ซูส เร่งเร้าให้เขา "ยืนหยัดเป็นผู้พิทักษ์ลูกหลานของคุณเอง!" รุ่งอรุณมาถึงและไทฟอนก็คำรามท้าทายซูส และการต่อสู้อันน่าสยดสยองเพื่อชิง "คทาและบัลลังก์ของซูส" ก็เกิดขึ้น ไทฟอนสร้างภูเขาเป็นป้อมปราการ และด้วย "กองทัพจำนวนนับไม่ถ้วน" ของเขา ยิงต้นไม้และหินใส่ซูสหลายครั้ง แต่ทั้งหมดก็ถูกทำลาย หรือปลิวไป หรือหลบ หรือโยนกลับไปที่ไทฟอน ไทฟอนขว้างสายน้ำใส่สายฟ้าของซูสเพื่อดับมัน แต่ซูสสามารถตัดมือของไทฟอนได้บางส่วนด้วย "ลมที่เย็นจัดราวกับมีด" และสายฟ้าที่ขว้างออกไปสามารถเผา "มือที่ไม่มีที่สิ้นสุด" ของไทฟอนได้มากขึ้น และตัด "หัวนับไม่ถ้วน" ของเขาได้บางส่วน ไทฟอนถูกโจมตีด้วยลมทั้งสี่และ "ลูกเห็บที่เย็นจัดราวกับมีน้ำแข็ง" ไกอาพยายามช่วยลูกชายของเธอที่ถูกไฟไหม้และแข็งตาย ในที่สุดไทฟอนก็ล้มลง และซูสก็ตะโกนเยาะเย้ยเยาะเย้ยเป็นสายยาว โดยบอกกับไทฟอนว่าเขาจะถูกฝังไว้ใต้เนินเขาของซิซิลี โดยมีอนุสรณ์สถานเหนือเขาซึ่งจะเขียนว่า "นี่คือหลุมฝังศพของไทโฟอัส ลูกชายของโลก ผู้ซึ่งครั้งหนึ่งเคยฟาดหินลงบนท้องฟ้า และไฟแห่งสวรรค์ก็เผาเขาจนหมด"

การฝังศพและสาเหตุของกิจกรรมภูเขาไฟ

แก้ไข

เอตนาและอิสเคีย

แก้ไข

เรื่องราวส่วนใหญ่กล่าวถึงไทฟอนที่พ่ายแพ้ซึ่งถูกฝังอยู่ใต้ภูเขาไฟเอตนาในซิซิลี หรือบนเกาะภูเขาไฟอิสเคีย ซึ่งเป็นเกาะที่ใหญ่ที่สุดในบรรดาเกาะ Phlegraean นอกชายฝั่งเนเปิลส์ โดยไทฟอนเป็นสาเหตุของการระเบิดของภูเขาไฟและแผ่นดินไหว

แม้ว่าเฮเซียดจะสั่งให้ซูสส่งไทฟอนลงไปในทาร์ทารัส แต่ก็มีบางคนอ่านเจอข้ออ้างอิงถึงภูเขาเอตนาในคำอธิบายของเฮเซียดเกี่ยวกับการตกของไทฟอน:

และเปลวไฟก็พุ่งออกมาจากพระเจ้าที่ถูกฟ้าผ่าในหุบเขาที่มืดและขรุขระของภูเขาเมื่อเขาถูกโจมตี พื้นดินขนาดใหญ่ส่วนใหญ่ถูกเผาไหม้ด้วยไอระเหยที่น่ากลัวและละลายเหมือนดีบุกที่ละลายเมื่อถูกความร้อนโดยศิลปะของมนุษย์ในเบ้าหลอมที่เจาะเป็นช่องทาง หรือเหมือนเหล็กซึ่งแข็งที่สุดในบรรดาสิ่งทั้งหมด ถูกทำให้สั้นลงด้วยไฟที่เรืองแสงในหุบเขาบนภูเขาและละลายในแผ่นดินศักดิ์สิทธิ์โดยพลังของเฮฟเฟสตัส แม้กระนั้น แผ่นดินก็ละลายในแสงเรืองรองของไฟที่ลุกโชน

การอ้างอิงครั้งแรกที่ชัดเจนถึงไต้ฟอนที่ฝังอยู่ใต้เอตนา รวมถึงเป็นสาเหตุของการปะทุของไต้ฟอน เกิดขึ้นที่เมืองพินดาร์:

บุตรแห่งโครนัส เจ้าผู้ครอบครองเอตนา พลังที่ถูกลมพัดพาจากไทฟอนร้อยหัวอันน่าสะพรึงกลัว

และ:

ท่ามกลางพวกเขา มีผู้ที่หวาดกลัวทาร์ทารัส ศัตรูของเหล่าทวยเทพ ไทฟอนที่มีหัวเป็นร้อยหัว ครั้งหนึ่งถ้ำซิลิเซียนอันโด่งดังเคยหล่อเลี้ยงเขา แต่ตอนนี้หน้าผาที่ล้อมรอบด้วยทะเลเหนือคูเมเอและซิซิลีก็ทับอยู่บนหน้าอกที่รุงรังของเขา เสาแห่งท้องฟ้าค้ำยันเขาไว้ เอตนาที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ คอยดูแลเขาด้วยน้ำค้างแข็งตลอดทั้งปี ซึ่งถ้ำด้านในสุดของที่นั่นปล่อยสายน้ำอันบริสุทธิ์ของไฟที่ไม่อาจเข้าถึงได้ออกมา ในตอนกลางวัน แม่น้ำของเอตนาจะพ่นควันไฟออกมา ในขณะที่ในความมืดของกลางคืน เปลวไฟสีแดงเข้มจะพุ่งลงมายังที่ราบอันลึกของทะเลพร้อมกับเสียงคำรามอันดังสนั่น สัตว์ประหลาดตัวนั้นพ่นไฟที่น่ากลัวที่สุด เป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่ได้เห็น และเป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่ได้ยินว่ามีคนอยู่ด้วย สิ่งมีชีวิตเช่นนี้ถูกผูกไว้ใต้ความสูงที่มืดมิดและมีใบไม้ของเอตนาและใต้ที่ราบ และเตียงของมันคอยขูดและเสียบอยู่ตลอดความยาวของหลังที่ทอดยาวออกไป

ดังนั้น พินดาร์จึงมีไทฟอนอยู่ในทาร์ทารัส และฝังอยู่ไม่เพียงแต่ใต้เอตนาเท่านั้น แต่ยังอยู่ใต้บริเวณภูเขาไฟขนาดใหญ่ที่ทอดยาวจากซิซิลีไปจนถึงคูเมเอ (ใกล้กับเนเปิลส์ในปัจจุบัน) ซึ่งเป็นบริเวณที่สันนิษฐานว่ารวมถึงภูเขาไฟวิสุเวียสและอิสเคียด้วย

เรื่องราวต่อมามากมายกล่าวถึงเอตนาหรืออิสเคีย

ใน Prometheus Bound ไทฟอนถูกขังอยู่ใต้เอตนา ขณะที่เฮฟเฟสตัส "ทุบแร่หลอมเหลว" เหนือเขา และด้วยความโกรธของเขา ไทฟอนที่ "ไหม้เกรียม" ก็ทำให้ "แม่น้ำแห่งไฟ" ไหลออกมา โอวิดได้ฝังไทฟอนไว้ใต้ซิซิลีทั้งหมด โดยมือซ้ายและขวาอยู่ใต้เพลอรัสและแพคินัส เท้าอยู่ใต้ลิลีเบียส และศีรษะอยู่ใต้เอตนา ซึ่งเขา "พ่นไฟออกมาจากปากที่ดุร้าย" และวาเลริอุส ฟลัคคัสได้ฝังหัวของไทฟอนไว้ใต้เอตนา และทั้งซิซิลีสั่นสะเทือนเมื่อไทฟอน "ดิ้นรน" ไลโคฟรอนได้ฝังทั้งไทฟอนและยักษ์ไว้ใต้เกาะอิสเคีย เวอร์จิล ซิลิอุส อิตาลิคัส และคลอเดียน ซึ่งทั้งหมดเรียกเกาะนี้ว่า "อินาริเม" ได้ฝังไทฟอนไว้ที่นั่น สตราโบเรียกเกาะอิสเคียว่า "พิเทคัสเซ" และรายงานถึง "ตำนาน" ที่ว่าไทฟอนถูกฝังอยู่ที่นั่น และเมื่อเขา “พลิกร่าง เปลวไฟและน้ำ และบางครั้งแม้แต่เกาะเล็กๆ ที่มีน้ำเดือดก็พุ่งออกมา”

นอกจากไทฟอน ยังมีสิ่งมีชีวิตในตำนานอื่นๆ ที่กล่าวกันว่าถูกฝังอยู่ใต้ภูเขาไฟเอตนา

ยักษ์เอนเซลาดัสที่ถูกฝังอยู่ใต้ภูเขาไฟเอตนา ซึ่งการปะทุของภูเขาไฟเกิดจากลมหายใจของเอนเซลาดัส และแรงสั่นสะเทือนที่เกิดจากยักษ์กลิ้งไปมาใต้ภูเขา นอกจากนี้ ยังมีการกล่าวกันว่าถูกฝังอยู่ใต้ภูเขาไฟเอตนาด้วย ได้แก่ ไบรเอเรียสผู้เป็นฮันเดรดแฮนด์ และแอสเทอโรปัส ซึ่งอาจเป็นหนึ่งในไซคลอปส์

โบเอโอเทีย

แก้ไข

ดูเหมือนว่าสถานที่ฝังศพสุดท้ายของไทฟอนจะเชื่อกันว่าอยู่ในโบโอเทียด้วย โล่เฮซิโอดิกของเฮราเคิลสตั้งชื่อภูเขาใกล้กับธีบส์ว่าไทฟาโอเนียม อาจสะท้อนถึงประเพณีในช่วงแรกซึ่งระบุว่าไทฟอนถูกฝังไว้ใต้ภูเขาโบโอเทีย และบางคนอ้างว่าไทฟอนถูกฝังไว้ใต้ภูเขาในโบโอเทีย ซึ่งเป็นที่ที่ไฟถูกพ่นออกมา

“โซฟาของไทโฟอัส”

แก้ไข

โฮเมอร์บรรยายถึงสถานที่ที่เขาเรียกว่า "โซฟา [หรือเตียง] ของไทโฟอัส" ซึ่งเขาตั้งอยู่ในดินแดนแห่งอาริโมอิ ซึ่งซูสฟาดดินแดนรอบ ๆ ไทโฟอัสด้วยสายฟ้าของเขา สันนิษฐานว่านี่คือดินแดนเดียวกับที่ตามคำบอกเล่าของเฮเซียด อีคิดนา คู่หูของไทฟอน เฝ้ายาม "ในอาริมา"

แต่ทั้งโฮเมอร์และเฮเซียดก็ไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติมว่าอาริโมอิหรืออาริมาเหล่านี้อยู่ที่ไหน คำถามที่ว่าสถานที่ทางประวัติศาสตร์นั้นหมายถึงอะไร และเป็นไปได้หรือไม่ที่จะเป็นสถานที่ดังกล่าว เป็นประเด็นที่ถกเถียงและคาดเดากันมาตั้งแต่สมัยโบราณ

สตราโบอภิปรายคำถามนี้อย่างละเอียด สถานที่หลายแห่ง เช่น ซีลิเซีย ซีเรีย ลีเดีย และเกาะอิสเคีย ซึ่งล้วนเป็นสถานที่ที่เกี่ยวข้องกับไทฟอน ได้รับการระบุโดยสตราโบว่าเป็นสถานที่ที่เป็นไปได้สำหรับ "อาริโมอิ" ของโฮเมอร์

พินดาร์ได้สั่งให้ซุสสังหารไทฟอนแห่งซิลิเซียของเขา "ท่ามกลางชาวอาริโมอิ" และคัลลิสเธเนส นักประวัติศาสตร์พบว่าภูเขาอาริโมอิและอาริมาอยู่ในซิลิเซีย ใกล้กับแม่น้ำคาลิกาดนัส ถ้ำโคริเซีย และแหล่งขุดค้นซาร์เพดอน หลักฐานของอีเลียดที่กล่าวถึงข้างต้นระบุว่าไทฟอนเกิดในซิลิเซีย "ภายใต้การปกครองของอาริโมน" และนอนนัสกล่าวถึง "ถ้ำอาริมาเปื้อนเลือด" ของไทฟอนในซิลิเซีย

ภูเขา Kasios (ปัจจุบันคือ Jebel Aqra) และแม่น้ำ Orontes ซึ่งตั้งอยู่ตรงข้ามอ่าว Issus จาก Corycus ในซีเรียโบราณ เป็นสถานที่ที่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้ระหว่าง Typhon กับ Zeus และตามคำบอกเล่าของ Strabo นักประวัติศาสตร์ Posidonius ระบุว่า Arimoi เป็นส่วนหนึ่งของชาว Aramaeans แห่งซีเรีย

อีกทางหนึ่ง บางคนได้วางอาริโมอิไว้ที่คาตาเซคาอูมีเน ในขณะที่แซนทัสแห่งลิเดีย ได้เสริมว่า "อาริมัสบางคน" ปกครองที่นั่น สตราโบยังบอกเราว่าบางคนเชื่อว่า "โซฟาของไทฟอน" ของโฮเมอร์ตั้งอยู่ "ในสถานที่ที่มีป่าไม้ ในดินแดนอันอุดมสมบูรณ์ของไฮด์" โดยไฮด์เป็นอีกชื่อหนึ่งของเมืองซาร์ดิส (หรืออะโครโพลิสของเมือง)

ชื่อ

ชื่อของ Typhon มีหลายรูปแบบ รูปแบบแรกสุดคือ Typhoeus และ Typhaon ซึ่งเกิดขึ้นก่อนศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสตกาล โฮเมอร์ใช้ Typhoeus เฮเซียดและบทสวดของโฮเมอร์เกี่ยวกับอพอลโลใช้ทั้ง Typhoeus และ Typhaon รูปแบบหลังคือ Typhos และ Typhon ซึ่งเกิดขึ้นตั้งแต่ศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสตกาลเป็นต้นไป โดย Typhon กลายมาเป็นรูปแบบมาตรฐานในช่วงปลายศตวรรษนั้น

แม้ว่าจะมีการเสนอแนะว่าชื่อ Typhon อาจมาจากหลายแหล่ง แต่ที่มานั้นยังไม่ชัดเจน สอดคล้องกับการที่เฮเซียดสร้างลมพายุให้กับลูกหลานของ Typhon บางคนจึงสันนิษฐานว่า Typhon เดิมทีเป็นเทพเจ้าแห่งลม และแหล่งข้อมูลโบราณเชื่อมโยงเขาเข้ากับคำภาษากรีก tuphon โดย tuphos แปลว่า "ลมหมุน"

ทฤษฎีอื่นๆ ได้แก่ ที่มาของรากศัพท์ภาษากรีกที่แปลว่า "ควัน" (สอดคล้องกับการระบุ Typhon ว่าเป็นภูเขาไฟ) จากรากศัพท์ภาษาอินโด-ยูโรเปียน (dhuH) แปลว่า "เหวลึก" (ทำให้ Typhon เป็น "งูแห่งท้องทะเลลึก") และจาก Sapõn ซึ่งเป็นชื่อฟินิเชียนของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ Jebel Aqra ของเทพเจ้า Baal ของชาวอูการิติก

ชื่อดังกล่าวอาจมีอิทธิพลต่อคำว่า tūfān ในภาษาเปอร์เซีย ซึ่งเป็นที่มาของคำศัพท์ทางอุตุนิยมวิทยาว่าไต้ฝุ่น

ตำนานเปรียบเทียบ

แก้ไข

ตำนานการสืบทอด

แก้ไข

ไทฟอนมาคี—การต่อสู้ระหว่างซุสกับไทฟอนและการเอาชนะไทฟอน—เป็นเพียงส่วนหนึ่งของ "ตำนานการสืบทอด" ที่ใหญ่กว่าซึ่งปรากฏในหนังสือ Theogony ของเฮเซียด ตำนานการสืบทอดของเฮเซียดบรรยายว่ายูเรนัส ผู้ปกครองจักรวาลดั้งเดิม ซ่อนลูกหลานของเขาไว้ในไกอา แต่กลับถูกโค่นล้มโดยโครนัส ลูกชายไททันของเขา ซึ่งตอนยูเรนัส และในทางกลับกัน โครนัสซึ่งกลืนลูกๆ ของเขาเมื่อพวกเขาเกิดมา ถูกโค่นล้มโดยซูส ลูกชายของเขา ซึ่งแม่ของเขามอบหินห่อผ้าอ้อมให้โครนัสกลืนแทนซูส อย่างไรก็ตาม ซูสต้องเผชิญหน้ากับศัตรูคนสุดท้าย ไทฟอน ซึ่งเขาเอาชนะได้อย่างรวดเร็ว ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าซูสเป็นพลังอำนาจสูงสุดในจักรวาล และได้รับการเลือกให้เป็นราชาแห่งเทพเจ้า ต่อมาซูสได้ก่อตั้งและปกป้องอาณาจักรของตนโดยแบ่งหน้าที่และความรับผิดชอบต่างๆ ให้กับเทพเจ้าองค์อื่นๆ และโดยการแต่งงาน ในที่สุดซูสก็สามารถยุติวงจรการสืบทอดตำแหน่งได้ ด้วยการกลืนเมทิส ภรรยาคนแรกของเขา ซึ่งถูกกำหนดให้ผลิตลูกชายที่แข็งแกร่งกว่าเขา

งูหลาม

แก้ไข

เรื่องราวของไทฟอนดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับลูกหลานของไกอาที่เป็นสัตว์ประหลาดอีกตัวหนึ่ง: งูหลามที่ถูกอพอลโลสังหารที่เดลฟี ซึ่งบ่งชี้ถึงต้นกำเนิดร่วมกันที่เป็นไปได้ นอกจากความคล้ายคลึงกันของชื่อ พ่อแม่ที่เหมือนกัน และความจริงที่ว่าทั้งคู่เป็นสัตว์ประหลาดงูที่ถูกสังหารในการต่อสู้ตัวต่อตัวกับเทพเจ้าแห่งโอลิมปัสแล้ว ยังมีการเชื่อมโยงอื่นๆ ระหว่างเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับไทฟอนและเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับงูหลาม

แม้ว่าสัตว์ประหลาดเดลฟิกที่ถูกอพอลโลฆ่ามักจะกล่าวกันว่าเป็นงูหลามตัวผู้ แต่ใน Homeric Hymn to Apollo ซึ่งเป็นบันทึกแรกสุดของเรื่องนี้ เทพเจ้าได้ฆ่างูตัวเมียที่ไม่มีชื่อ (drakaina) ซึ่งต่อมาเรียกว่าเดลฟีน แม่บุญธรรมของไทฟอน เดลฟีนและอีคิดนา นอกจากจะมีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับไทฟอนแล้ว—คนหนึ่งเป็นแม่ อีกคนเป็นคู่—ยังมีความคล้ายคลึงกันในแง่มุมอื่นๆ ด้วย ทั้งคู่เป็นสาวครึ่งคนครึ่งงู เป็นภัยต่อมนุษย์ และเกี่ยวข้องกับถ้ำโคริเซียนในซิลิเซีย

นอกจากนี้ ไพธอนยังอาจเชื่อมโยงกับถ้ำโคริเซียนอีกแห่งที่แตกต่างจากถ้ำในซิลิเซีย ซึ่งตั้งอยู่บนเนินเขาพาร์นาสซัสเหนือเมืองเดลฟี และเนื่องจากถ้ำโคริเซียนในซิลิเซียเชื่อกันว่าเป็นที่อยู่ของไทฟอนและอีคิดนา และเกี่ยวข้องกับการต่อสู้ระหว่างไทฟอนกับซูส จึงมีหลักฐานบ่งชี้ว่าถ้ำโคริเซียนเหนือเมืองเดลฟีน่าจะเป็นที่อยู่ของไพธอน (หรือเดลฟีน) และเกี่ยวข้องกับการต่อสู้ระหว่างเขา (หรือเธอ) กับอพอลโล

อิทธิพลตะวันออกใกล้

แก้ไข

ตั้งแต่สมัยพินดาร์ และอาจตั้งแต่สมัยโฮเมอร์และเฮเซียด (พร้อมทั้งอ้างอิงถึงอาริโมอิและอาริมา) สถานที่เกิดของไทฟอนและการสู้รบกับซูสมีความเกี่ยวข้องกับสถานที่ต่างๆ ในตะวันออกใกล้ในซิลิเซียและซีเรีย รวมทั้งถ้ำโคริเซียน ภูเขาคาสิโอส และแม่น้ำออรอนเตส นอกจากความบังเอิญของสถานที่นี้แล้ว ตำนานการสืบราชบัลลังก์ของเฮเซียด (รวมถึงไทโฟโนมาคี) เช่นเดียวกับบันทึกอื่นๆ ของกรีกเกี่ยวกับตำนานเหล่านี้ ยังแสดงให้เห็นถึงความคล้ายคลึงกับบรรพบุรุษโบราณในตะวันออกใกล้หลายราย และโดยทั่วไปแล้ว ถือกันว่าบันทึกของกรีกมีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดและได้รับอิทธิพลจากตำนานตะวันออกใกล้เหล่านี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ไทโฟโนมาคีโดยทั่วไปถือว่าได้รับอิทธิพลจากตำนานการสังหารสัตว์ประหลาดในตะวันออกใกล้หลายเรื่อง

เมโสโปเตเมีย

แก้ไข

ตำนานการต่อสู้ระหว่างเทพกับสัตว์ประหลาด 3 เรื่องจากเมโสโปเตเมีย ซึ่งมีอายุย้อนกลับไปตั้งแต่ช่วงต้นสหัสวรรษที่ 2 ก่อนคริสตกาลหรือก่อนหน้านั้น ได้แก่ การต่อสู้ระหว่างเทพนินูร์ตากับสัตว์ประหลาดอาซักและอันซู และการต่อสู้ระหว่างเทพมาร์ดุกกับเทียแมต

นินูร์ตา ปะทะ อาซัก

แก้ไข

Lugal-e บทกวีสุเมเรียนในช่วงปลายสหัสวรรษที่ 3 ก่อนคริสตกาลเล่าถึงเรื่องราวการต่อสู้ระหว่างนินูร์ตา เทพวีรบุรุษแห่งเมโสโปเตเมีย กับอาซัก สัตว์ประหลาดที่น่ากลัว เช่นเดียวกับไทฟอน อาซักเป็นลูกหลานที่น่ากลัวของโลก (Ki) ซึ่งเติบโตขึ้นอย่างแข็งแกร่งและท้าทายการปกครองของนินูร์ตา ซึ่งเป็นเทพแห่งพายุเช่นเดียวกับซูสที่ใช้ลมและน้ำท่วมเป็นอาวุธ เช่นเดียวกับบันทึกของเฮเซียดเกี่ยวกับไทโฟโนมาคี ในระหว่างการต่อสู้ ทั้งอาซักและนินูร์ตาได้จุดไฟเผาพื้นที่ และเช่นเดียวกับไทฟอนของอพอลโลโดรัส อาซักเห็นได้ชัดว่าได้รับชัยชนะครั้งแรก ก่อนที่จะถูกนินูร์ตาเอาชนะในที่สุด

นินูร์ตา ปะทะ อันซู

แก้ไข

นินูร์ตาต่อสู้กับอันซูที่มีปีกด้วยสายฟ้าพระราชวังอันซู นิเนเวห์

มหากาพย์อัคคาเดียนในช่วงต้นสหัสวรรษที่ 2 ก่อนคริสตกาล เรื่อง Anzû เล่าถึงการต่อสู้ครั้งใหม่ของนินูร์ตากับผู้ท้าชิงที่น่ากลัว ศัตรูตัวที่สองนี้คืออันซู สัตว์ประหลาดมีปีกซึ่งเป็นลูกหลานอีกตัวหนึ่งของโลก เช่นเดียวกับไทฟอนของเฮเซียด อันซูร้องคำรามเหมือนสิงโต และเป็นแหล่งที่มาของลมพายุที่ทำลายล้าง นินูร์ตาทำลายอันซูบนไหล่เขา และถูกพรรณนาว่าฟาดพื้นดินที่อันซูนอนอยู่ด้วยพายุฝนและน้ำท่วม เช่นเดียวกับที่โฮเมอร์สั่งให้ซูสฟาดพื้นดินรอบๆ ไทฟอนด้วยสายฟ้าของเขา

มาร์ดุก ปะทะ เทียแมต

แก้ไข

มหากาพย์ Enūma Elišที่สร้างอาณาจักรบาบิลอน - อัคคาเดียนมหากาพย์ Enūma Eliš ที่สร้างอาณาจักรบาบิโลนอัคคาเดียนเมื่อต้นสหัสวรรษที่ 2 เล่าถึงเรื่องราวการต่อสู้ระหว่างเทพเจ้าสูงสุดแห่งบาบิโลนอย่างมาร์ดุกกับเทียแมต ซึ่งเป็นบุคคลแห่งท้องทะเล เช่นเดียวกับซูส มาร์ดุกเป็นเทพเจ้าแห่งพายุซึ่งใช้ลมและสายฟ้าเป็นอาวุธ และก่อนที่เขาจะประสบความสำเร็จในการเป็นราชาแห่งเทพเจ้า จะต้องเอาชนะศัตรูตัวใหญ่ที่น่ากลัวในการต่อสู้ตัวต่อตัว คราวนี้สัตว์ประหลาดเป็นตัวเมีย และอาจมีความเกี่ยวข้องกับมังกรสาวแห่งไพเธียนอย่างเดลฟีน หรืออีคิดนา มังกรคู่หูของไทฟอน เนื่องจากเช่นเดียวกับอีคิดนา เทียแมตเป็นแม่ของเหล่าสัตว์ประหลาด

ภูเขาคาซิออส

แก้ไข

เช่นเดียวกับ Typhonomachy ตำนานตะวันออกใกล้หลายเรื่องเล่าถึงการต่อสู้ระหว่างเทพเจ้าแห่งพายุกับสัตว์ประหลาดงูที่เกี่ยวข้องกับภูเขา Kasios หรือ Jebel Aqra ในปัจจุบัน ตำนานเหล่านี้มักถือเป็นต้นกำเนิดของตำนานการต่อสู้ระหว่าง Zeus กับ Typhon

บาอัล ซาปอน ปะทะ ยัมม์

แก้ไข

จากด้านใต้ของ Jebel Aqra มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับ Baal Sapon และ Yamm ซึ่งเป็นทะเลที่ถูกทำให้เป็นเทพ แผ่นจารึก Ugaritic ที่แตกหักมีอายุย้อนไปถึงศตวรรษที่ 14 หรือ 13 ก่อนคริสตกาล เล่าถึงการต่อสู้ระหว่าง Baal Sapon เทพเจ้าแห่งพายุของชาวคานาอันกับ Yamm ยักษ์บนภูเขา Sapuna ซึ่งเป็นชื่อของชาวคานาอันสำหรับภูเขา Kasios ของชาวกรีกในเวลาต่อมา Baal เอาชนะ Yamm ด้วยไม้กระบองสองอันชื่อว่า 'Expeller' และ 'Chaser' ซึ่งบินเหมือนนกอินทรีจากมือของเทพเจ้าแห่งพายุ แผ่นจารึกอื่นๆ เชื่อมโยงการเอาชนะ Yamm ที่เป็นงูกับการสังหารงู 7 หัว

ทาร์ฮันน่า ปะทะ อิลูยันก้า

แก้ไข

ทาร์ฮุนนาต่อสู้กับงูอิลูยันกาพิพิธภัณฑ์อารยธรรมอานา โต เลียอังการาประเทศตุรกี

จากทางเหนือของ Jebel Aqra มีตำนานของชาวฮิตไทต์เมื่อประมาณ 1,250 ปีก่อนคริสตกาล ซึ่งเล่าถึงการต่อสู้ของ Tarhunna เทพแห่งพายุกับงู Illuyanka ในสองเวอร์ชัน Tarhunna พ่ายแพ้ต่อ Illuyanka เป็นครั้งแรก ในเวอร์ชันหนึ่ง Tarhunna ขอความช่วยเหลือจากเทพธิดา Inara ซึ่งล่อลวง Illuyanka ออกจากที่ซ่อนของเขาด้วยงานเลี้ยง ทำให้ Tarhunna สามารถประหลาดใจและฆ่า Illuyanka ได้ ในอีกเวอร์ชันหนึ่ง Illuyanka ขโมยหัวใจและดวงตาของเทพที่พ่ายแพ้ แต่ลูกชายของ Tarhunna ได้แต่งงานกับลูกสาวของ Illuyanka และสามารถนำชิ้นส่วนร่างกายของ Tarhunna ที่ถูกขโมยไปกลับคืนมาได้ หลังจากนั้น Tarhunna จึงฆ่า Illuyanka

เรื่องราวเหล่านี้มีลักษณะคล้ายคลึงกับรายละเอียดที่พบในเรื่องราว Typhonomachy ของ Apollodorus, Oppian และ Nonnus เป็นพิเศษ ซึ่งแม้ว่าจะเล่าในภายหลัง แต่ก็อาจรักษาเรื่องราวก่อนหน้านี้ไว้ได้มาก: ความพ่ายแพ้ครั้งแรกของเทพพายุ (Apollodorus, Nonnus) การสูญเสียสิ่งสำคัญ ส่วนของร่างกาย (เอ็น: Apollodorus, Nonnus) ความช่วยเหลือจากพันธมิตร (Hermes และ Aegipan: Apollodorus; Cadmos และ Pan: Nonnus; Pan: Oppian) การล่อลวงคู่ต่อสู้ที่คดเคี้ยวออกจากถ้ำของเขาด้วยอุบายของงานเลี้ยง (Oppian หรือโดยดนตรี: Nonnus)

เทศูบ ปะทะ เฮดัมมู และอุลลิกุมมี

แก้ไข

ข้อความของชาวฮิตไทต์อีกฉบับหนึ่งซึ่งมาจากภาษาฮูร์เรียนเมื่อประมาณ 1250 ปีก่อนคริสตกาลกล่าวถึงเทพแห่งพายุของชาวฮูร์เรียนที่ชื่อว่าเทชุบ (ซึ่งเป็นเทพเจ้าแห่งพายุของชาวฮูร์เรียนที่ต่อมาได้ระบุชื่อทาร์ฮุนนาของชาวฮิตไทต์) ซึ่งอาศัยอยู่บนภูเขาฮาซซีซึ่งเป็นชื่อของชาวฮูร์เรียนที่ใช้เรียกเจเบล อัครา และการต่อสู้ของเขากับงูทะเลเฮดัมมู อีกครั้งหนึ่ง เทพแห่งพายุได้รับความช่วยเหลือจากเทพธิดาซาวสกา (เทียบเท่ากับอินารู) ซึ่งคราวนี้เธอล่อลวงสัตว์ประหลาดด้วยดนตรี (เช่นเดียวกับในนอนนุส) เครื่องดื่ม และเซ็กส์ จนสามารถล่อลวงงูออกมาจากที่ซ่อนในทะเลได้สำเร็จ เช่นเดียวกับที่ Typhonomachy สามารถมองได้ว่าเป็นภาคต่อของ Titanomachy ข้อความภาษาฮิตไทต์อีกฉบับหนึ่งที่ดัดแปลงมาจากภาษาฮูร์เรียน ชื่อว่าThe Song of Ullikummiซึ่งเป็นภาคต่อของตำนานการสืบทอด "กษัตริย์ในสวรรค์" ของชาวฮิตไทต์ ซึ่งเรื่องราวของ Teshub และ Hedammu เป็นส่วนหนึ่งของตำนานนั้น เล่าถึงสัตว์ประหลาดตัวที่สอง ซึ่งคราวนี้ทำด้วยหิน ชื่อ Ullikummi ที่ Teshub ต้องปราบ เพื่อรักษาการปกครองของตนเอาไว้ 

เชท

แก้ไข

ตั้งแต่สมัยเฮคาเทอุสแห่งมิเลทัส ( ประมาณ 550 ปีก่อนคริสตกาล  - ประมาณ 476 ปีก่อนคริสตกาล ) ไทฟอนถูกระบุว่าเป็นเซท เทพเจ้าแห่งความโกลาหลและพายุของอียิปต์ การผสมผสานนี้กับตำนานอียิปต์ยังสามารถเห็นได้ในเรื่องราวของไทฟอนที่ไล่ตามเทพเจ้าไปยังอียิปต์ และเทพเจ้าที่แปลงร่างเป็นสัตว์ เรื่องราวดังกล่าวเกิดขึ้นบางทีอาจเป็นวิธีให้ชาวกรีกอธิบายเทพเจ้าของอียิปต์ที่มีรูปร่างเป็นสัตว์ เฮโรโดตัสยังระบุว่าไทฟอนเป็นเซท ทำให้เขาเป็นกษัตริย์ศักดิ์สิทธิ์ลำดับที่สองจากสุดท้ายของอียิปต์ เฮโรโดตัสกล่าวว่าไทฟอนถูกปลดออกจากอำนาจโดยฮอรัสลูกชายของโอซิริสซึ่งเฮโรโดตัสเปรียบเทียบเขากับอพอลโล (โดยโอซิริสเทียบเท่ากับไดโอนีซัส ) และหลังจากที่เขาพ่ายแพ้ต่อฮอรัส ไทฟอน "ถูกสันนิษฐานว่าซ่อนตัว" อยู่ใน " หนองบึงเซอร์เบีย " (ซึ่งปัจจุบันเรียกว่าทะเลสาบบาร์ดาวิล ) ในอียิปต์ 

สับสนกับพวกยักษ์

แก้ไข

ไทฟอนมีรูปร่างหน้าตาคล้ายกับบรรพบุรุษของไกอา พวกเขา เช่นเดียวกับไทฟอน ท้าทายซูสเพื่อชิงอำนาจสูงสุดในจักรวาล ในการแสดงในภายหลัง แสดงให้เห็นว่ามีเท้าเหมือนงู และท้ายที่สุดก็ถูกฝังอยู่ใต้ภูเขาไฟ

แม้ว่าจะแตกต่างกันในบันทึกช่วงต้น แต่ในบันทึกช่วงหลัง ไทฟอนมักถูกมองว่าเป็นหนึ่งในยักษ์ นักปราชญ์ชาวโรมัน Hyginus (64 ปีก่อนคริสตกาล – 17 คริสตศักราช)  ได้รวมไทฟอนไว้ในรายชื่อยักษ์ของเขา ในขณะที่กวีชาวโรมัน Horace กล่าวถึงไทฟอนพร้อมกับยักษ์ Mimas, Porphyrion และ Enceladus ที่ร่วมกันต่อสู้กับเอเธน่าในช่วง Gigantomachy; Astronomica ซึ่งเชื่อกันว่าเขียนโดย Marcus Maniliusกวีและนักโหราศาสตร์ชาวโรมันในศตวรรษที่ 1 และ Nonnusกวีชาวกรีกในช่วงปลายศตวรรษที่ 4 และต้นศตวรรษที่ 5 ก็ถือว่าไทฟอนเป็นหนึ่งในยักษ์เช่นกัน