จักรวาลวิทยากรีกยุคแรก

บทความนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับจักรวาลวิทยากรีกก่อนยุควิทยาศาสตร์ สำหรับแนวทางปฏิบัติทางดาราศาสตร์อย่างเป็นระบบในกรีกโบราณ โปรดดูดาราศาสตร์กรีกโบราณ

Chaos (เทพแห่งความโกลาหล): 

ก่อนที่มหาสมุทรและแผ่นดินจะปรากฏขึ้น ก่อนที่ท้องฟ้าจะปกคลุมทุกสิ่งทุกอย่าง ใบหน้าของธรรมชาติในผืนแผ่นดินอันกว้างใหญ่ก็ไม่มีอะไรอื่น นอกจากความโกลาหลที่ไร้ระเบียบ มวลสารที่หยาบกระด้างและยังไม่ได้รับการพัฒนา ไม่มีสิ่งใดสร้างขึ้นได้นอกจากน้ำหนักที่หนักอึ้ง และองค์ประกอบที่ไม่ประสานกันทั้งหมดก็สับสนวุ่นวาย อัดแน่นอยู่ในกองที่ไม่มีรูปร่าง

ในช่วงเวลาที่ทุกสิ่งยังเป็นเพียงความเวิ้งว้าง มีเพียง โกลาหล (Chaos) ความว่างเปล่าที่กว้างไกลและไร้ขอบเขต ก่อนที่สิ่งใดจะดำรงอยู่ จากโกลาหลนี้ ไกอา (Gaia) เทพีแห่งโลกผู้มีหน้าอกกว้าง ได้ถือกำเนิดขึ้นในฐานะรากฐานที่มั่นคงและนิรันดร์ของเหล่าเทพอมตะ

ไกอาก่อร่าง ทาร์ทารัส (Tartarus) ห้วงลึกอันมืดมิดใต้พิภพ จากนั้น เอรอส (Eros) เทพแห่งความรักและแรงปรารถนา ผู้จุดประกายให้ทุกสรรพสิ่งเริ่มเคลื่อนไหวก็บังเกิดขึ้น ตามมาด้วย ยูเรนัส (Uranus) เทพแห่งท้องฟ้า ผู้ปกคลุมไกอาทุกด้านด้วยความยิ่งใหญ่ นอกจากนี้ ไกอายังให้กำเนิด อูเรีย (Ourea) เทพแห่งภูเขา และ พอนทัส (Pontus) เทพแห่งท้องทะเล โดยไม่มีการรวมกันจากความรักกับใคร

จากนั้น ตามทฤษฎีเทววิทยา ยูเรนัสได้ผสมพันธุ์กับไกอา และเธอได้ให้กำเนิดไททันทั้ง 12 ตน ได้แก่: 

โอเชียนัส โคเอียส คริอุส ไฮเปอเรียน ไอเพทัส เธีย เรีย ธีมิส มเนโมซินี ฟีบี เทธิส และ โครนัส 

จากนั้นคือ เหล่าไซคลอปส์ ได้แก่: บรอนเทส สเตอโรปส์ และ อาร์เจส 

และเหล่าเฮคาตันเชอเรส ("ผู้มีร้อยมือ") ได้แก่: คอตตัส ไบรอาเรียส และ ไจเจส

ตามที่เฮเซียดเล่าขานไว้ว่า ไกอา "เป็นคนแรกที่แบกรับสวรรค์ที่เต็มไปด้วยดวงดาว [ยูเรนัส] เท่ากับตัวเธอเอง เพื่อปกคลุมเธอทุกด้าน และเป็นสถานที่สถิตย์ที่มั่นคงตลอดไปสำหรับเหล่าเทพผู้ได้รับพร" จากนั้น ไกอาก็ได้ให้กำเนิดบุตร 18 คน ได้แก่ ไททัน 12 ตน ไซคลอปส์ 3 ตน และ เฮคาโทนเชเร (ฮันเดรดแฮนด์เดอร์ 3 ตน) แต่ด้วยความเกลียดชังในพวกเขา ยูเรนัสจึงซ่อนพวกเขาไว้ที่ไหนสักแห่งในตัวไกอา ไกอาโกรธและทุกข์ใจ จึงประดิษฐ์เคียวที่ทำด้วยเพชรและยุยงให้ลูกๆ ของเธอลงโทษพ่อของพวกเขา มีเพียงโครนัส ลูกชายของเธอ ซึ่งเป็นไททันที่อายุน้อยที่สุดเท่านั้นที่เต็มใจทำเช่นนั้น ดังนั้น Gaia จึงซ่อน Cronus ไว้ใน "ที่ซุ่มโจมตี" โดยมอบเคียวเพชรให้กับเขา และเมื่อ Uranus เข้ามานอนกับ Gaia Cronus ก็เอื้อมมือออกไปและตอนพ่อของเขา โดยโยนอัณฑะที่ถูกตัดทิ้งลงไปในทะเล การตอนของ Uranus ทำให้ไททันได้ปกครองและ Cronus สามารถรับอำนาจสูงสุดในจักรวาลได้

จักรวาลวิทยากรีกยุคแรกหมายถึงความเชื่อเกี่ยวกับโครงสร้าง ( cosmography ) และต้นกำเนิด ( cosmogony ) ของจักรวาล (กรีก kosmos ) โดยส่วนใหญ่มาจากศตวรรษที่ 8 ถึง 5 ก่อนคริสตกาล ก่อนที่มันจะถูกแทนที่ด้วยดาราศาสตร์กรีกโบราณซึ่งถูกทำให้หมดความเป็นตำนานและเกี่ยวข้องกับการศึกษาระบบของโลก คุณสมบัติหลักของจักรวาลวิทยากรีกยุคแรกนั้นเหมือนกับที่พบในจักรวาลวิทยาตะวันออกใกล้โบราณองค์ประกอบพื้นฐานของจักรวาล ได้แก่ โลกที่ แบนสวรรค์ ทะเล และโลกใต้พิภพ ( ทาร์ทารัส ) ซึ่งสามอันดับแรกนั้นสอดคล้องกับเทพเจ้าไกอา อูรานอส และ โอเชียนัส (หรือปอนทอส )

แหล่งข้อมูลหลักบางส่วนสำหรับจักรวาลวิทยาของกรีกยุคแรกได้แก่บทกวีของโฮเมอร์ (อีเลียดและโอดีสซี ) เฮเซียด ( เทโอโกนีและงานและวัน ) และชิ้นส่วนที่ยังหลงเหลืออยู่จากมิมเนอร์มัส

ในศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสตกาล นักคิดชาวกรีกเริ่มเพิ่มคุณลักษณะใหม่ๆ ให้กับจักรวาลวิทยานี้ หนึ่งในนั้น ได้รับการสนับสนุนโดยบุคคลสำคัญ เช่น เซโนฟาเนส ปาร์เมนิดีสและเอมเพโดคลีสซึ่งสนับสนุนมุมมองที่ว่าจักรวาลทั้งหมด (และไม่ใช่โลกโดยเฉพาะ) เป็นทรงกลม เอมเพโดคลีสและอนาซาโกรัสสนับสนุนแนวคิดที่เรียกว่า "กระแสน้ำวน" ซึ่งอธิบายการหมุนของจักรวาลที่อธิบายการหมุนที่มองเห็นได้ของดวงดาว เมื่อมีการเสนอแบบจำลองทรงกลมของโลก จักรวาลวิทยากรีกยุคแรกเริ่มถูกแทนที่ แม้ว่าจะไม่ได้เกิดขึ้นทันที นักภูมิศาสตร์ เช่นคทีเซียสและเอโฟรัสปฏิเสธโลกทรงกลมในศตวรรษที่ 4 ก่อนคริสตกาล ในบรรดานักเขียนจากจักรวรรดิโรมัน ยุคแรก ส ตราโบทาซิตัสและเอพิคิวเรียนยังคงยอมรับโลกแบน นักเขียนชาวกรีกคนสุดท้ายที่ทราบกันว่ารักษาจุดยืนนี้คือคอสมาส อินดิโคเพลอุสเตสในศตวรรษที่ 6

เนื้อหา

ภาพรวม

แก้ไข

แบบจำลองจักรวาลวิทยากรีกยุคแรกทั้งหมดมีองค์ประกอบร่วมกัน 5 ประการดังต่อไปนี้: ^[ 4 ]

• ท้องฟ้าที่มั่นคง ( firmament )
• สันสูงที่ขอบดิน (แบน)
• ดวงอาทิตย์อยู่ใกล้โลกทั้งตอนตกและตอนขึ้น
• ดวงอาทิตย์ได้รับอาหารจากโลก
• ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์มีขนาดเล็กเมื่อเทียบกับโลก

องค์ประกอบสำคัญอีกประการหนึ่งของจักรวาลวิทยากรีกยุคแรกที่ทำให้แตกต่างจากดาราศาสตร์กรีกโบราณซึ่งจะเข้ามาครอบงำในศตวรรษต่อมาก็คือ การเน้นย้ำบทบาทของเทพเจ้าในอดีตและประวัติศาสตร์ที่ดำเนินต่อไปของมนุษย์และธรรมชาติในตำนานของโลกโดยรอบ^[ 5 ]

โลก โอเชียนัส และฮาเดส

แก้ไข

ข้อมูลเพิ่มเติม: โอเชียนัส

ใกล้ขอบโลกเป็นภูมิภาคที่อาศัยอยู่โดยสิ่งมีชีวิตในจินตนาการ สัตว์ประหลาด และสิ่งที่คล้ายมนุษย์^[ 6 ]เมื่อไปถึงปลายโลกแล้ว พวกเขาจะพบว่ามันถูกล้อมรอบและถูกจำกัดขอบเขตด้วยมหาสมุทร ( Oceanus ) ^{[ 7 ] [ 8 ]}ดังที่เห็นในแผนที่โลกของชาวบาบิลอนแม้ว่าจะมีความแตกต่างหลักอย่างหนึ่งระหว่างมุมมองของชาวบาบิลอนและชาวกรีกยุคแรก: Oceanus เป็นแม่น้ำและมีฝั่งด้านนอก ในขณะที่แผนที่ของชาวบาบิลอนไม่มีขั้นนอกที่ภูมิศาสตร์ของโลกขยายออกไป แต่สำหรับเฮเซียด เหนือ Oceanus มีทั้งHesperidesธิดาแห่ง Night ( Nyx ) และGorgonsมนุษย์หรือฮีโร่เพียงคนเดียวที่เดินทางผ่าน Oceanus คือHeracles ในการเดินทางของเขา ซึ่งเขาพบปศุสัตว์ของEurytion ^[ 9 ]ดวงอาทิตย์ไม่ได้ส่องสว่างบริเวณเหนือแม่น้ำมหาสมุทร เนื่องจากการหมุนเป็นวงกลมไม่ได้ขยายไปทั่วบริเวณเหล่านี้^[ 10 ]ในทางกลับกัน ตามที่Mimnermus กล่าวไว้ มันตั้งอยู่ในห้องสีทองริมฝั่งมหาสมุทรในเวลากลางคืน หรือบางทีอาจจะอยู่ในเรือสำเภาที่สร้างโดยHephaistos ^[ 11 ] Oceanus ยังถูกปกคลุมด้วยขอบโล่ที่สร้างโดย Hephaistos สำหรับAchillesอีก ด้วย Tethysซึ่งมีความเกี่ยวข้องกับน้ำจืด แม่น้ำ และน้ำพุมีความสัมพันธ์กับ Oceanus ในฐานะน้องสาวและภรรยา^[ 1 ]เหนือมหาสมุทรคืออาณาจักรของHadesดังนั้น มหาสมุทรจึงแยกอาณาเขตของสิ่งมีชีวิตและความตายออกจากกัน การแยกทางพื้นที่นี้เกิดขึ้นบนที่ราบแนวนอน ไม่ใช่แนวตั้ง และสะท้อนให้เห็นจากการเดินทางของOdysseusไปยังโลกหลังความตาย (ในระบบนี้ โลกหลังความตาย/Hades แตกต่างจากโลกใต้พิภพ/Tartarus) โอดิสเซียสข้ามแม่น้ำมหาสมุทร เดินไกลข้ามฝั่งมหาสมุทร แล้วมาถึงจุดที่แม่น้ำโคไซตัสและฟเลเกธ อน มาบรรจบกันเป็นแอเคอรอน [ ^{12 ] ฮา}เดสยังมีลักษณะเฉพาะทางพื้นที่ด้วยคำศัพท์เช่นเอเรบอสและโซฟอสซึ่งหมายถึงบริเวณที่มืดมิดซึ่งดวงอาทิตย์ไม่สามารถเข้าถึงได้^[ 13 ]ในที่สุด ศูนย์กลางของโลก ซึ่งก็คือ แกนมุนดิมักกล่าวกันว่ามีภูเขาจักรวาลหรือต้นไม้จักรวาล คล้ายกับภูเขา Mashuในจักรวาลวิทยาของเมโสโปเตเมีย ในเรื่อง Iliad ของโฮเมอร์ภูเขาโอลิมปัสสูงถึงสวรรค์^[ 14 ]

เกาะเซอร์ซีเป็นประตูชนิดหนึ่งที่ควบคุมการเข้าสู่ฮาเดส ซึ่งต้องผ่านประตูนี้หากต้องการเข้าสู่ฮาเดสจากพื้นที่ที่อยู่อาศัยหรือกลับจากฮาเดสไปยังพื้นที่ที่อยู่อาศัย เกาะนี้ซึ่งเรียกว่า "ที่อยู่อาศัยของรุ่งอรุณและทุ่งหญ้าเต้นรำ และพระอาทิตย์ขึ้น" ในตอนต้นของหนังสือเล่มที่ 12 ของโอดิสซีย์ ตั้งอยู่ใกล้กับสถานที่ที่พระอาทิตย์ขึ้นและตก ซึ่งนำไปสู่คำอธิบายเกี่ยวกับภูมิประเทศที่ขัดกับสัญชาตญาณ โดยที่ทิศตะวันออกและทิศตะวันตกในที่สุดก็รวมเป็นจุดเดียว ส่งผลให้โอดิสซีอุสสับสนบนเกาะนี้ ซึ่งเขากล่าวว่า "เราไม่รู้ว่าทิศตะวันออกอยู่ที่ไหน และไม่รู้ว่าดวงอาทิตย์ที่ส่องแสงจ้าลับขอบฟ้าไปที่ไหนใต้พื้นโลก" โอดิสซีอุสไม่สามารถแยกแยะตะวันออกจากตะวันตกได้ เช่นเดียวกับในวรรณคดีอียิปต์ ทางออกและจุดเข้าของดวงอาทิตย์สู่โลกที่อยู่อาศัย ซึ่งกำหนดโดยโอเชียนัส ตั้งอยู่เคียงข้างกันเป็นประตูคู่ ในทำนองเดียวกันใน Theogony ของเฮเซียด (บรรทัดที่ 750–756) เส้นทางของดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ก็ต่อเนื่องกัน^[ 15 ]

สวรรค์

แก้ไข

สวรรค์เป็นท้องฟ้า ที่แบนราบและมั่นคง ซึ่งรองรับด้วยเสา^[ 7 ]ท้องฟ้ามีดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และดวงดาวฝังอยู่ ดวงดาวเหล่านี้ถูกทำให้เป็นบุคคลในฐานะเทพเจ้าที่สามารถบูชาหรือสวดภาวนาได้ ตามทฤษฎีเทววิทยาของเฮเซียด 116–133 ^[ 16 ] :

ก่อนอื่นเลย ความโกลาหลเกิดขึ้น และจากนั้นก็เกิดแผ่นดินที่กว้างใหญ่ (ไกอา) ซึ่งเป็นที่นั่งอันมั่นคงของสรรพสิ่งตลอดไป และทาร์ทารอสที่ปกคลุมไปด้วยหมอกหนา ลึกลงไปในพื้นดินที่กว้างใหญ่ และเอรอส เทพเจ้าอมตะที่งดงามที่สุด ผู้ที่คลายร่างกายของเรา และปราบความคิดและความคิดอันรอบคอบของเหล่าเทพและมนุษย์ทั้งหมด จากความโกลาหล เอเรบอสและราตรีสีดำก็เกิดขึ้น และจากราตรีอีกครั้ง เอเธอร์และเดย์ก็เกิดขึ้น ซึ่งเธอตั้งครรภ์และให้กำเนิดหลังจากได้ผสมผสานความรักกับเอเรบอส ตอนนี้ โลกได้ให้กำเนิดอูรานอสที่มีดวงดาวเป็นของตนเองก่อนเป็นอันดับแรก เพื่อที่มันจะได้ปกคลุมเธอทุกด้าน เพื่อเป็นที่นั่งอันมั่นคงสำหรับเหล่าเทพผู้ได้รับพรตลอดไป นอกจากนี้ เธอยังให้กำเนิดภูเขาขนาดใหญ่ ซึ่งเป็นที่พำนักอันงดงามของเหล่านางไม้ศักดิ์สิทธิ์ที่อาศัยอยู่ในภูเขาที่มีป่าไม้ นอกจากนี้ เธอยังให้กำเนิดท้องทะเลที่ยังไม่ได้เก็บเกี่ยว ซึ่งเดือดพล่านไปด้วยคลื่นทะเล ปอนทอส โดยไม่ได้แสดงความรักอันน่ายินดี แล้วนางก็หลับนอนกับอูรานอสและอุ้มโอคีโนสไว้ด้วยน้ำวนลึก [...]

สวรรค์ถูกพรรณนาครั้งหนึ่งว่าเป็นบรอนซ์ และสองครั้งว่าเป็นเหล็ก^[ 1 ]ข้อความตอนหนึ่งในอีเลียด ที่ซูสได้แสดงความคุกคามจักรวาลต่อเทพเจ้าใดก็ตามที่กล้าเข้าแทรกแซงในสงครามเมืองทรอยมีข้อมูลเพิ่มเติมว่าสวรรค์เกี่ยวข้องกับจักรวาลส่วนที่เหลืออย่างไร:

ข้าจะจับเขาแล้วโยนลงไปยังทาร์ทารอสที่ห่อหุ้มด้วยหมอก

ไกลออกไปมีหลุมลึกยิ่งกว่าหลุมไหนๆ

ที่มีประตูเหล็กและธรณีประตูเป็นบรอนซ์

ไกลจากฮาเดสเท่ากับที่สวรรค์อยู่ไกลจากโลก

ซุสได้ขู่เข็ญจักรวาลว่าผู้กระทำดังกล่าวจะถูกเหวี่ยงลงมาในระยะทางไกลมาก ซึ่งระยะทางที่ลงมานั้นใกล้เคียงกับระยะทางที่ขึ้นไปบนสวรรค์ ในเวลาต่อมา บรรทัดที่ 721–725 ได้ย้ำอีกครั้งว่าภูมิภาคนี้อยู่ต่ำกว่าพื้นโลกเท่ากับที่พื้นโลกอยู่ห่างจากสวรรค์ เช่นเดียวกับที่ทั่งใช้เวลาสิบวันในการตกลงมาจากสวรรค์ ทั่งใช้เวลาสิบวันในการตกลงมาจากโลกไปยังยมโลก ซึ่งแสดงให้เห็นว่าชาวกรีกในยุคนี้คิดเกี่ยวกับจักรวาลบนแกนตั้ง โดยระนาบของจักรวาลจากทาร์ทารัส โลก และสวรรค์ อยู่เหนือกันและกันตามลำดับ นอกจากนี้ ความเท่าเทียมกันระหว่างความกว้างใหญ่ไพศาลของทิศทางขึ้นและลงอาจบ่งชี้ว่ามนุษย์นอนอยู่บนระนาบกลางของแกนตั้งนี้ด้วย^{[ 17 ] [ 18 ]}

อันเดอร์เวิลด์ (ทาร์ทารัส)

แก้ไข

บทความหลัก: ทาร์ทารัส

ยมโลกในงานเขียนของเฮเซียดเป็นดินแดนอันกว้างใหญ่ มืดมิด และปิดล้อม เรียกว่า "ทาร์ทารัส" ทาร์ทารัสไม่ใช่ส่วนหนึ่งของยมโลก แต่เป็นทั้งดินแดน ทาร์ทารัสสามารถวาดภาพได้สามภาพที่แตกต่างกัน ขึ้นอยู่กับผู้สังเกต ไททันที่ถูกปิดผนึกไว้ในทาร์ทารัสโดยซูสในช่วงสงครามไททัน มองว่าทาร์ทารัสเป็นกำแพงที่ไม่อาจหลบหนีได้ สิ่งมีชีวิตแห่งราตรี กลางวัน หลับ และความตายสัมผัสได้ถึงบ้านอย่างแท้จริง ซึ่งสามารถเข้าไปและออกไปได้ตามต้องการ (สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ทั้งหมดอาศัยอยู่ในทาร์ทารัส ดังนั้นจึงอาจกล่าวได้ว่าทาร์ทารัสเป็นที่อยู่ของปรากฏการณ์วัฏจักรของราตรี กลางวัน หลับ และความตาย^[ 19 ] ) ในที่สุด จากมุมมองของภูมิประเทศของมนุษย์ ทาร์ทารัสสามารถเข้าใจได้ว่าเป็นหุบเขาขนาดใหญ่ ภาพเหล่านี้ยังไม่แยกออกจากกัน: ไททันมีความยากลำบากเพิ่มขึ้นในการหลบหนีจากทาร์ทารัส เช่นเดียวกับการหลบหนีมายังโลก เนื่องจากหุบเขามีความลึก^[ 20 ]เฮเซียดเสนอคำอธิบายลักษณะต่างๆ ของโลกใต้พิภพหลายแบบ และบางครั้งคำอธิบายเหล่านี้ก็ขัดแย้งกันเอง ตามคำกล่าวของจอห์นสัน วิธีที่เหมาะสมในการอ่านเฮเซียดเพื่อหลีกเลี่ยงการเผชิญความขัดแย้งดังกล่าว ตามเจตนาของเฮเซียดเอง คือการทำความเข้าใจว่า "เฮเซียดไม่ได้พยายามจัดทำแผนที่โครงสร้างต่างๆ ภายในโลกใต้พิภพ แต่กำลังจัดทำคำอธิบายแยกกันของโลกใต้พิภพโดยรวม" ^[ 21 ]

เฮเซียดหมายถึงรั้วที่ล้อมรอบทาร์ทารัส รวมถึงประตูของโพไซดอนและกำแพงที่เกี่ยวข้อง จอห์นสันเชื่อว่าคำเหล่านี้หมายถึงสิ่งกีดขวางเดียวกัน^[ 22 ]ทาร์ทารัสเป็นหุบเหวลมแรงขนาดใหญ่ ข้อความบางตอนระบุว่าแอตลาสอยู่ในทาร์ทารัส แต่บางตอนระบุว่าอยู่ทางตะวันตกไกลออกไปพร้อมกับเฮสเพอริเดสผ่านโอเชียนัส หลักฐานอื่นยังระบุด้วยว่าทาร์ทารัสตั้งอยู่ใต้พื้นโลกแต่ยังพบได้ที่ขอบด้วย ดังนั้นทาร์ทารัสจึงขยายออกไปจนสามารถพบบริเวณบางส่วนของทาร์ทารัสได้ในแนวตั้งใต้พื้นโลก ในขณะที่บริเวณอื่นๆ สามารถพบได้ในแนวนอนโดยรอบ^{[ 23 ] [ 24 ]}เฮเซียดยังวางบ้านแห่งการหลับใหลและความตายไว้ในทาร์ทารัส ในที่สุด แม่น้ำและเทพธิดาสติกซ์ซึ่งเป็นลูกหลานของโอเชียนัสและทีทิส ก็ไหลลงสู่โลกใต้ พิภพ แหล่งที่มาโดยตรงของน้ำในแม่น้ำสติกซ์คือโอเชียนัส เมื่อแม่น้ำสติกซ์แยกออกจากโอเชียนัส แม่น้ำสติกซ์จะไหลลงสู่เบื้องล่างทั้งในแนวราบและแนวตั้ง แม่น้ำสติกซ์อาจมองเห็นเป็นลำธารสายเดียวที่เริ่มต้นจากขอบฟ้าแล้วแยกออกเป็นลำธารสายต่างๆ หลายสายที่ไหลลงมาด้านล่าง^[ 25 ]

จักรวาลวิทยาและเทพเจ้า

แก้ไข

จักรวาลวิทยาเกี่ยวข้องกับจักรวาลวิทยาซึ่งเป็นการก่อตัวดั้งเดิมของจักรวาล ตราบเท่าที่จักรวาลวิทยาให้สาเหตุของ จักรวาลวิทยา ความโกลาหลมีอยู่เสมอและเป็นสสารดั้งเดิม และการสร้างสรรค์เกิดขึ้นจากความโกลาหลนั้น^[ 26 ]ผู้พิทักษ์จักรวาลจะคอยดูแลไม่ให้การสร้างสรรค์กลับไปสู่สถานะของความโกลาหล เช่น "ดวงอาทิตย์จะไม่ก้าวก่ายมาตรการของเขา มิฉะนั้น เอรินเยส ผู้พิทักษ์ไดค์จะตามหาเขา" ^[ 27 ]ความโกลาหลก่อให้เกิดอูรานอส ไกอา และปอนทอส (สวรรค์ โลก ทะเล) ซึ่งโดยความร่วมมือหรือการร่วมรัก จะนำพาเทพเจ้าที่เหลือออกมา การต่อสู้ในจักรวาลระหว่างซุสและไททันคุกคามระเบียบของจักรวาลในสิ่งที่เรียกว่าไททันมาคี : ซุสและกองทัพร้อยอาวุธในที่สุดก็ขับไล่ไททันที่เคยผูกพันกับโลกไปสู่โลกใต้พิภพ ทาร์ทารัส นอกจากนี้ยังมีการสร้างกำแพงและรั้วรอบทาร์ทารัสด้วยประตูบรอนซ์ขนาดยักษ์^[ 28 ]

ลักษณะสำคัญประการหนึ่งของการกำเนิดจักรวาลคือการผสมผสานหรือผสมพันธุ์ระหว่างโอเชียนัส เทพเจ้าแห่งน้ำเค็ม กับเทธิส เทพเจ้าแห่งน้ำจืดทุกรูปแบบ (รวมถึงแม่น้ำ น้ำพุ และอื่นๆ) ซึ่งเลียนแบบการแบ่งเทพเจ้าแห่งน้ำเค็มและน้ำจืดในเมโสโปเตเมียก่อนหน้านี้ คือไทแมตและอับซูและเช่นเดียวกับจักรวาลวิทยาเมโสโปเตเมียก่อนหน้านี้ โฮเมอร์และเฮเซียด และต่อมาในเพลโต ( ทิเมอัส 40e) เทพเจ้าแห่งน้ำเค็มและน้ำจืดผสมผสานกัน (หรือผสมพันธุ์) เพื่อสร้างเทพเจ้ารุ่นต่อๆ มา ความคิดเกี่ยวกับการผสมผสานระหว่างน้ำเค็มและน้ำจืด ซึ่งเป็นตัวตนของเทพเจ้าเหล่านี้ อาจมาจากการสังเกตทางอุทกวิทยาของปรากฏการณ์เหล่านี้ ชื่อของประเทศเกาะบาห์เรนในปัจจุบันยังหมายถึง "สองทะเล" ซึ่งหมายถึงการพบกันและผสมพันธุ์ของทะเลน้ำจืดและน้ำเค็ม^[ 29 ]

ความสัมพันธ์กับจักรวาลวิทยาอื่น ๆ

แก้ไข

จักรวาลวิทยากรีกยุคแรกอาจเกี่ยวข้องกับจักรวาลวิทยาอินโด-ยูโรเปียนในยุคก่อน[ 30 ^{]เทพสาม}องค์ ได้แก่ซุส (ราชาแห่งเทพเจ้า) โพไซดอน (เทพเจ้าแห่งท้องทะเล) และฮาเดส (เทพเจ้าแห่งโลกใต้พิภพ) ได้รับการอธิบายว่าเป็นเทพเจ้าสามองค์ที่ "สมบูรณ์แบบ" ในจักรวาลวิทยาตะวันออกใกล้โบราณ เช่น เทพสามองค์ในจักรวาลวิทยาอูการิติก ได้แก่บาอัลยามและโมท [ ^{31 ] ทฤษฎี}เทววิทยาของเฮเซียดยังเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับข้อความจักรวาลวิทยาฮิตไทต์ในยุคก่อน ซึ่งก็คือเพลงของกุมาร์บี