มหากาพย์กิลกาเมช | บทกวีมหากาพย์สุเมเรียน

มหากาพย์กิลกาเมซ

แหล่งที่มา: Wikipedai

สำหรับการใช้งานอื่น โปรดดูที่ มหากาพย์กิลกาเมช (แก้ความกำกวม )

มหากาพย์กิลกาเมช (/ˈɡɪlɡəmɛʃ / ) เป็นมหากาพย์จากเมโสโปเตเมียโบราณ ประวัติศาสตร์วรรณกรรมของกิลกาเมชเริ่มต้นด้วยบทกวีสุเมเรียนห้าบทเกี่ยวกับกิลกาเมช (เดิมอ่านว่า "บิลกาเมส" ของชาวสุเมเรียน) กษัตริย์แห่งอูรุกซึ่งบางบทอาจย้อนกลับไปถึงราชวงศ์ที่สามของอูร์ ( ประมาณ 2100 ปีก่อนคริสตกาล ) เรื่องราวอิสระเหล่านี้ถูกนำมาใช้เป็นแหล่งข้อมูลในภายหลังสำหรับมหากาพย์รวมในภาษาอัคคาเดียน ฉบับแรกที่หลงเหลืออยู่ของมหากาพย์รวมนี้ซึ่งรู้จักกันในชื่อฉบับ "บาบิลอนเก่า" ย้อนกลับไปถึงศตวรรษที่ 18 ก่อนคริสตกาลและมีชื่อตามจุดเริ่มต้นว่า Shūtur eli sharrī ("เหนือกว่ากษัตริย์อื่นทั้งหมด") มีแผ่นจารึกเพียงไม่กี่แผ่น เท่านั้น ที่หลงเหลืออยู่ สำเนามาตรฐานบาบิลอนฉบับหลังที่รวบรวมโดยSîn-lēqi-unninniมีอายุระหว่างศตวรรษที่ 13 ถึงศตวรรษที่ 10 ก่อนคริสตศักราช และมีคำนำว่าSha naqba īmuru ("ผู้ที่มองเห็นทะเลลึก" แปลว่า"ผู้ที่มองเห็นสิ่งที่ไม่รู้จัก" )แผ่นจารึกขนาดยาว 12 แผ่นนี้ถูกค้นพบแล้วประมาณสองในสามส่วน สำเนาที่ดีที่สุดบางแผ่นถูกค้นพบในซากปรักหักพังของห้องสมุดของ Ashurbanipal กษัตริย์อัสซีเรียในศตวรรษที่ 7  ก่อนคริสตศักราช 

มหากาพย์กิลกาเมซ
แผ่นจารึก น้ำท่วมโลก ของมหากาพย์กิลกาเมชในภาษาอัคคาเดียน
เขียนไว้	ประมาณ 2100–1200 ปีก่อนคริสตกาล[ 1 ]
ประเทศ	เมโสโปเตเมีย
ภาษา	เดิมเป็นภาษาสุเมเรียนต่อมามีการแปลเป็น ภาษาอัคคาเดียน
ประเภทสื่อ	แท็บเล็ตดินเหนียว
ข้อความเต็ม
มหากาพย์กิลกาเมช ที่ Wikisource

ครึ่งแรกของเรื่องกล่าวถึงกิลกาเมช (ซึ่งเป็นราชาแห่งอูรุก) และเอนคิดูชายป่าที่เทพเจ้าสร้างขึ้นเพื่อหยุดยั้งกิลกาเมชจากการกดขี่ผู้คนในอูรุก หลังจากที่เอนคิดูกลายเป็นคนมีอารยธรรมผ่านการมีเพศสัมพันธ์กับชัมฮัตเขาก็เดินทางไปยังอูรุก ซึ่งเขาท้าทายกิลกาเมชให้ทดสอบความแข็งแกร่ง กิลกาเมชชนะการแข่งขัน อย่างไรก็ตาม ทั้งสองก็กลายเป็นเพื่อนกัน พวกเขาเดินทางร่วมกันเป็นเวลาหกวันไปยังป่าซีดาร์ ในตำนาน ซึ่งในท้ายที่สุดพวกเขาก็สังหาร ฮุม บาบา ผู้พิทักษ์ของป่า และโค่นต้นซีดาร์ศักดิ์สิทธิ์ลง เทพีอิชทาร์ส่งกระทิงแห่งสวรรค์ไปลงโทษกิลกาเมชที่ปฏิเสธการรุกรานของเธอ กิลกาเมชและเอนคิดูสังหารกระทิงแห่งสวรรค์ ทำให้อิชทาร์ต้องอับอายขายหน้า หลังจากนั้น เทพเจ้าจึงตัดสินใจพิพากษาประหารชีวิตเอนคิดูและฆ่าเขาโดยทำให้เขาป่วยหนัก

ในช่วงครึ่งหลังของมหากาพย์ ความทุกข์ใจจากการตายของเอนคิดูทำให้กิลกาเมชต้องออกเดินทางอันยาวนานและเต็มไปด้วยอันตรายเพื่อค้นหาความลับของชีวิตนิรันดร์ ในที่สุด เขาก็ได้พบกับอุตนาพิชติมซึ่งและภรรยาของเขาเป็นมนุษย์เพียงกลุ่มเดียวที่รอดชีวิตจากน้ำท่วมโลกที่เกิดจากเทพเจ้า (เทียบกับอัธรา-ฮาซิส ) กิลกาเมชได้เรียนรู้จากเขาว่า "ชีวิตที่คุณมองหา คุณจะไม่มีวันพบ เพราะเมื่อเทพเจ้าสร้างมนุษย์ พวกเขาก็ปล่อยให้ความตายเป็นส่วนแบ่งของเขา และปล่อยให้ชีวิตถูกกักขังไว้ในมือของพวกเขาเอง" 

มหากาพย์นี้ถือเป็นงานรากฐานในศาสนาและประเพณีของนิทานวีรบุรุษ โดยที่กิลกาเมซเป็นต้นแบบของวีรบุรุษในยุคหลัง เช่นเฮราเคิลส ( เฮอร์ คิวลีส ) และมหากาพย์นี้เองก็มีอิทธิพลต่อมหากาพย์ของโฮเมอร์ มหา กาพย์ นี้ได้รับการแปลเป็นภาษาต่างๆ มากมายและปรากฏในผลงานนวนิยายยอดนิยมหลายเรื่อง

เนื้อหา

เนื้อหาของแผ่นจารึกฉบับบาบิลอนมาตรฐาน

แก้ไข

บทสรุปนี้อิงตามการแปลของ Andrew George

แท็บเล็ตหนึ่ง

แก้ไข

มหากาพย์กิลกาเมซ
เอนคิดู กับ ชามัช

เรื่องนี้เป็นการแนะนำ กิลกาเมชกษัตริย์แห่งอูรุก กิลกาเมชเป็นทั้งเทพและมนุษย์ โดยเขาข่มเหงรังแกผู้คนที่ร้องขอความช่วยเหลือจากเหล่าเทพ สำหรับหญิงสาวชาวอูรุก การกดขี่ข่มเหงรังแกครั้งนี้ถือเป็นการข่มเหงรังแกเพื่อแลกกับเจ้าสาวในคืนแต่งงาน สำหรับชายหนุ่ม (แผ่นจารึกได้รับความเสียหายในจุดนี้) สันนิษฐานว่ากิลกาเมชทำให้พวกเขาหมดแรงด้วยการเล่นเกมทดสอบความแข็งแกร่ง หรือบางทีก็อาจใช้แรงงานในการสร้างโครงการก่อสร้าง เหล่าเทพตอบสนองต่อคำร้องขอของผู้คนโดยสร้างคนเท่าเทียมกับกิลกาเมชขึ้นมาเพื่อหยุดยั้งการกดขี่ข่มเหงของเขา

นี่คือเอนคิดู ผู้แข็งแกร่งที่ไม่มีใครเทียบได้ ปกคลุมไปด้วยขน เขาอาศัยอยู่ในป่ากับญาติพี่น้องที่เป็นสัตว์ในฝูง เขาถูกพรานล่าสัตว์พบเห็น ซึ่งการดำรงชีพของเขากำลังถูกทำลายลง เนื่องจากเอนคิดูทำลายกับดักทั้งหมดของเขา พรานล่าสัตว์บอกเล่าเกี่ยวกับชายคนนี้แก่เทพเจ้าแห่งดวงอาทิตย์ ชามัช และมีการตกลงกันว่าเอนคิดูจะถูกหลอกล่อโดยชัมฮัต โสเภณีศักดิ์สิทธิ์เป็นขั้นตอนแรกในการฝึกเขา หลังจากมีเพศสัมพันธ์เป็นเวลาหกวันเจ็ดคืน (หรือสองสัปดาห์ ตามงานวิจัยล่าสุด) เอนคิดูก็ "อ่อนแอลง" ฝูงสัตว์ของเขาวิ่งหนีเข้าไปในทุ่งหญ้าด้วยความสยองขวัญ เอนคิดูตกใจกับความเหงาของเขา แต่ชามฮัตพยายามปลอบใจเขาว่า "อย่าเสียใจเลย ตอนนี้เจ้ามีความรู้เหมือนเทพเจ้า" จากนั้นเธอจึงพาเขาไปที่ค่ายเลี้ยงแกะ สอนให้เขามีอารยธรรม ตัดผมของเขา เขาเรียนรู้ที่จะกินอาหารมนุษย์และดื่มเบียร์ ในขณะเดียวกัน กิลกาเมซมีความฝันเกี่ยวกับการมาถึงของสหายใหม่ที่เขารัก และขอให้แม่ของเขาซึ่งเป็นเทพธิดานินซุนช่วยตีความความฝันเหล่านี้

แท็บเล็ตสอง

แก้ไข

ชิ้นส่วนของแท็บเล็ตที่ 2 ของมหากาพย์กิลกาเมซพิพิธภัณฑ์สุไลมานียะห์ประเทศอิรัก

ในค่ายคนเลี้ยงแกะซึ่งเขาเคยชินกับวิถีชีวิตแบบเดิม เอนคิดูได้รับแต่งตั้งให้เป็นยามเฝ้ายามกลางคืน เมื่อได้ยินคนแปลกหน้าที่เดินผ่านมาเกี่ยวกับการปฏิบัติของกิลกาเมชต่อเจ้าสาวใหม่ เขาก็โกรธและเดินทางไปยังอูรุกเพื่อเข้าไปช่วยเหลือในงานแต่งงาน เมื่อกิลกาเมชพยายามไปเยี่ยมชมห้องจัดงานแต่งงาน เอนคิดูขวางทางเขาไว้ และพวกเขาก็ต่อสู้กัน หลังจากการต่อสู้ที่ดุเดือด เอนคิดูยอมรับถึงความแข็งแกร่งที่เหนือกว่าของกิลกาเมช และพวกเขากลายมาเป็นเพื่อนกัน กิลกาเมชเสนอที่จะเดินทางไปยังป่าซีดาร์เพื่อสังหารฮัมบาบา เทพครึ่งคนครึ่งสัตว์ เพื่อให้ได้รับชื่อเสียงและเกียรติยศ แม้จะได้รับคำเตือนจากเอนคิดูและสภาผู้อาวุโส กิลกาเมชก็ไม่ย่อท้อ

แท็บเล็ตสาม

แก้ไข

ผู้เฒ่าให้คำแนะนำแก่กิลกาเมชในการเดินทางของเขา กิลกาเมชไปเยี่ยมแม่ของเขา นินซุน ซึ่งแสวงหาการสนับสนุนและการปกป้องจากเทพเจ้าแห่งดวงอาทิตย์ชามัชสำหรับการเดินทางของพวกเขา นินซุนรับเอ็นคิดูเป็นลูกชายของเธอ และกิลกาเมชทิ้งคำสั่งในการปกครองอูรุกไว้ระหว่างที่เขาไม่อยู่

แท็บเล็ตสี่

แก้ไข

ความฝันที่สองของกิลกาเมชระหว่างการเดินทางสู่ป่าซีดาร์ มหากาพย์แผ่นจารึกกิลกาเมชจากฮัตตูซาประเทศตุรกี ศตวรรษที่ 13 ก่อนคริสตศักราชพิพิธภัณฑ์ Neuesประเทศเยอรมนี

กิลกาเมชและเอนคิดูเดินทางไปยังป่าซีดาร์ทุกๆ สองสามวัน พวกเขาจะตั้งแคมป์บนภูเขาและทำพิธีกรรมในฝัน กิลกาเมชฝันร้ายถึงภูเขาถล่ม พายุฝนฟ้าคะนอง วัวป่า และนกธันเดอร์เบิร์ดที่พ่นไฟออกมา ถึงแม้ว่าความฝันของเขาจะมีความคล้ายคลึงกับคำอธิบายก่อนหน้านี้เกี่ยวกับฮัมบาบา แต่เอนคิดูตีความความฝันเหล่านี้ว่าเป็นลางดี และปฏิเสธว่าภาพที่น่ากลัวนั้นหมายถึงผู้พิทักษ์ป่า ขณะที่พวกเขาเข้าใกล้ภูเขาซีดาร์ พวกเขาได้ยินเสียงฮัมบาบาคำราม และต้องให้กำลังใจกันไม่ให้กลัว

แท็บเล็ตห้า

แก้ไข

แผ่นจารึกที่ 5 ของมหากาพย์กิลกาเมช

ด้านหลังของแผ่นจารึกที่ 5 ของมหากาพย์กิลกาเมช ที่เพิ่งค้นพบใหม่ แผ่น จารึกนี้มีอายุย้อนกลับไปถึงสมัยบาบิลอนเก่า 2003–1595 ปีก่อนคริสตกาล และปัจจุบันเก็บรักษาอยู่ในพิพิธภัณฑ์สุไลมานียะห์ประเทศอิรัก

เหล่าฮีโร่บุกเข้าไปในป่าซีดาร์ฮัมบาบาผู้พิทักษ์ป่าซีดาร์ ดูถูกและข่มขู่พวกเขา เขากล่าวหาเอนคิดูว่าทรยศ และสาบานว่าจะควักไส้ของกิลกาเมชและเอาเนื้อของเขาไปให้พวกนกกิน กิลกาเมชกลัว แต่ด้วยคำพูดที่ให้กำลังใจจากเอนคิดู การต่อสู้ก็เริ่มขึ้น ภูเขาสั่นสะเทือนจากความโกลาหลและท้องฟ้ามืดมิด เทพเจ้าชาแมชส่งลม 13 ดวงมาผูกฮัมบาบา และเขาก็ถูกจับ ฮัมบาบาร้องขอชีวิตของเขา และกิลกาเมชสงสารเขา เขาเสนอที่จะแต่งตั้งกิลกาเมชเป็นราชาแห่งป่า ตัดต้นไม้ให้เขา และเป็นทาสของเขา อย่างไรก็ตาม เอนคิดูเถียงว่ากิลกาเมชควรฆ่าฮัมบาบาเพื่อสร้างชื่อเสียงให้กับตัวเองตลอดไป ฮัมบาบาสาปแช่งพวกเขาทั้งคู่ และกิลกาเมชจัดการเขาด้วยการตีที่คอ รวมทั้งฆ่าลูกชายทั้งเจ็ดของเขาด้วย วีรบุรุษทั้งสองตัดต้นซีดาร์จำนวนมาก รวมทั้งต้นไม้ยักษ์ที่เอนคิดูวางแผนจะทำเป็นประตูสู่วิหารเอนลิลพวกเขาสร้างแพและกลับบ้านไปตามแม่น้ำยูเฟรตีส์พร้อมกับต้นไม้ยักษ์และ (อาจจะ) หัวของฮุมบาบา

แท็บเล็ตหก

แก้ไข

กิลกาเมซปฏิเสธการเกี้ยวพาราสีของเทพีอิชทาร์เพราะเธอปฏิบัติต่อคนรักเก่าอย่างดูมูซี อย่างไม่ดี อิชทาร์โกรธและปฏิเสธไม่ให้กิลกาเมซเข้าไปในอีอานา ทำให้ธุรกิจของเขาต้องหยุดชะงัก อิชทาร์ขอให้อานู บิดาของเธอ ส่งกูลานา- วัวแห่งสวรรค์มาแก้แค้นเธอ เมื่ออานูปฏิเสธคำร้องเรียนของเธอ อิชทาร์ขู่ว่าจะปลุกคนตายขึ้นมาซึ่งจะ "มีจำนวนมากกว่าคนเป็น" และ "กลืนกินพวกเขา" รวมถึงกรีดร้องดังพอที่จะให้สวรรค์และโลกได้ยิน อานูกล่าวว่าหากเขามอบวัวแห่งสวรรค์ให้กับเธอ อูรุกจะเผชิญกับความอดอยากนาน 7 ปี อิชทาร์จัดหาเสบียงให้เขาเป็นเวลา 7 ปีเพื่อแลกกับวัว อิชทาร์นำวัวแห่งสวรรค์ไปยังอูรุก และเขาก่อให้เกิดการทำลายล้างอย่างกว้างขวาง วัวดื่มอย่างต่อเนื่องโดยไม่พอใจ ทำให้ระดับของแม่น้ำยูเฟรตีส์ลดลง และทำให้หนองบึงแห้งเหือด เขาเปิดหลุมขนาดใหญ่ที่กลืนคนไป 300 คน เอนคิดูและกิลกาเมชฆ่าเขาโดยไม่ได้รับความช่วยเหลือจากพระเจ้าและมอบหัวใจของเขาให้กับชาแมช เมื่ออิชทาร์ร้องออกมา เอนคิดูก็ขว้างส่วนหลังของวัวใส่เธอ เมืองอูรุกเฉลิมฉลอง แต่เอนคิดูมีฝันร้ายเกี่ยวกับความล้มเหลวในอนาคตของเขา

แท็บเล็ตเซเว่น

แก้ไข

ในความฝันของเอนคิดู เหล่าเทพตัดสินใจว่าวีรบุรุษคนหนึ่งต้องตาย เพราะพวกเขาฆ่าฮัมบาบาและวัวแห่งสวรรค์ แม้ว่าชาแมชจะคัดค้าน แต่เอนคิดูก็ถูกหมายหัวให้ต้องตาย เอนคิดูสาปแช่งประตูใหญ่ที่เขาสร้างไว้สำหรับวิหารของเอนลิล เขายังสาปแช่งคนดักสัตว์และชัมฮัตที่พาเขาออกจากป่า ชาแมชเตือนเอนคิดูถึงวิธีที่ชัมฮัตให้อาหารและเสื้อผ้าแก่เขา และแนะนำเขาให้รู้จักกิลกาเมช ชาแมชบอกเขาว่ากิลกาเมชจะมอบเกียรติยศอันยิ่งใหญ่ให้กับเขาที่งานศพของเขา และจะเดินเตร่ไปในป่าพร้อมกับความเศร้าโศก เอนคิดูเสียใจกับคำสาปแช่งของเขาและอวยพรชัมฮัตแทน อย่างไรก็ตาม ในความฝันครั้งที่สอง เขาเห็นตัวเองถูกจับเป็นเชลยไปยังนรกซึ่งเป็น "บ้านแห่งฝุ่น" และความมืดมิด ซึ่งผู้อยู่อาศัยกินดินเหนียวและสวมเสื้อผ้าที่ทำจากขนนก โดยมีสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวคอยดูแล เป็นเวลา 12 วัน อาการของเอนคิดูแย่ลง ในที่สุด หลังจากคร่ำครวญว่าเขาไม่อาจพบกับความตายอันกล้าหาญในสนามรบได้ เขาก็เสียชีวิต ในบทกลอนที่มีชื่อเสียงจากมหากาพย์ กิลกาเมชเกาะร่างของเอนคิดูและปฏิเสธว่าเขาเสียชีวิต จนกระทั่งหนอนแมลงวันหลุดออกมาจากจมูกของศพ

แท็บเล็ตแปด

แก้ไข

กิลกาเมชคร่ำครวญถึงเอนคิดู โดยเขาขอให้ภูเขา ป่าไม้ ทุ่งนา แม่น้ำ สัตว์ป่า และทั้งอูรุกแสดงความอาลัยต่อเพื่อนของเขา เมื่อนึกถึงการผจญภัยร่วมกัน กิลกาเมชฉีกผมและเสื้อผ้าของเขาด้วยความเศร้าโศก เขาจึงจ้างให้สร้างรูปปั้นงานศพและมอบของขวัญจากคลังสมบัติเพื่อให้แน่ใจว่าเอนคิดูจะได้รับการต้อนรับอย่างดีในอาณาจักรแห่งความตาย มีการจัดงานเลี้ยงใหญ่เพื่อนำสมบัติไปถวายแด่เทพเจ้าแห่งโลกใต้พิภพ ก่อนช่วงพักในข้อความ จะมีการแนะนำว่าแม่น้ำกำลังถูกกั้น ซึ่งบ่งชี้ว่ามีการฝังศพในแม่น้ำ เช่นเดียวกับในบทกวีสุเมเรียนเรื่องThe Death of Gilgamesh

แท็บเล็ตเก้า

แก้ไข

แผนที่โลกของบาบิลอน เส้นแนวตั้งมากขึ้นแสดงถึงแม่น้ำยูเฟรตีส์และสามเหลี่ยมแสดงถึงภูเขาที่ขอบโลก รวมถึงแม่น้ำอารารัตซึ่งอุตนาปิชติม โน อาห์เคยเกยตื้นอยู่ วงกลมเล็กๆ แสดงถึงนครรัฐต่างๆ เช่น อูรุก และเข็มขัดแสดงถึงงูทะเลเค็มที่แสนดีอย่างไทอาแมต [ ^{46 ] เธอ}อับซูและน้ำท่วมโลกอาจเป็นแหล่งที่มาของเลวีอาธานซึ่งเป็นสัตว์ประหลาดทะเลที่กินมนุษย์

แผ่นที่เก้าเริ่มต้นด้วยกิลกาเมชที่ออกหากินในป่าพร้อมกับสวมเสื้อผ้าและโศกเศร้ากับเอ็นคิดู เมื่อเริ่มกลัวความตายของตัวเอง เขาจึงตัดสินใจตามหาอุตนาพิชติม ("ผู้ไกลโพ้น") และเรียนรู้ความลับของชีวิตนิรันดร์ อุตนาพิชติมและภรรยาของเขาเป็นมนุษย์คู่เดียวที่ถูกสร้างขึ้นโดยเทพเจ้าซึ่งได้รับอนุญาตให้รอดชีวิตจากน้ำท่วมใหญ่ และยังได้รับความเป็นอมตะจากเทพเจ้าเพื่อแสดงความขอบคุณสำหรับการบูชายัญอาหารแก่เทพเจ้า ดังนั้น อุตนาพิชติมจึงดูเหมือนจะเหมือนกับนักบวชผู้เคร่งศาสนาอัตรา-ฮาซิส

กิลกาเมชข้ามช่องเขาในเวลากลางคืนและพบกับฝูงสิงโต ก่อนนอน เขาอธิษฐานขอให้เทพเจ้าแห่งดวงจันทร์ซิน คุ้มครอง จากนั้น เมื่อตื่นจากฝันอันน่าชื่นใจ เขาก็ฆ่าสิงโตและใช้หนังของพวกมันเป็นเสื้อผ้า หลังจากการเดินทางอันแสนอันตรายและยาวนาน กิลกาเมชมาถึงยอดเขาคู่แฝดของภูเขามาชูทางปลายตะวันตกของโลก เขาพบอุโมงค์ของเทพเจ้าแห่งดวงอาทิตย์ชาแมชซึ่งไม่มีมนุษย์คนใดเคยเข้าไปมาก่อน โดยมีสัตว์ประหลาดแมงป่อง สองตัวเฝ้าอยู่ ซึ่งดูเหมือนจะเป็นสามีภรรยากัน สามีพยายามห้ามกิลกาเมชไม่ให้ผ่านไป แต่ภรรยาเข้ามาขัดขวาง แสดงความเห็นใจกิลกาเมช และ (ตามคำบอกเล่าของเบนจามิน ฟอสเตอร์ บรรณาธิการบทกวี) อนุญาตให้เขาผ่านไปได้^[ 47 ]เมื่อเข้าไปในประตูอุโมงค์ เขาเดินตามเส้นทางของชาแมชในความมืดสนิท และไปถึงทางออกด้านตะวันออกได้สำเร็จภายใน 12 ชั่วโมง ก่อนที่เขาจะถูกเทพเจ้าแห่งดวงอาทิตย์จับตัวและเผาทั้งเป็น เขาประหลาดใจและเข้าไปในสวนแห่งทวยเทพอันแสนมหัศจรรย์ อันเป็นสวรรค์ที่มีต้นไม้เต็มไปด้วยอัญมณีอันแสนอร่อย

แท็บเล็ตสิบ

แก้ไข

กิลกาเมชพบกับซิดูรี ภรรยาของซิดูรีในผับของเธอ ในตอนแรกเธอคิดว่ากิลกาเมชจะเป็นฆาตกรหรือหัวขโมยเพราะรูปร่างที่ไม่เรียบร้อยของเขา แต่กิลกาเมชบอกเธอเกี่ยวกับจุดประสงค์ในการเดินทางของเขา เธอพยายามห้ามปรามเขาจากภารกิจนี้ แต่กลับส่งเขาไปหาอูร์ชานาบีคนพายเรือ ซึ่งจะช่วยเขาข้ามทะเลไปยังอุตนาพิชติม กิลกาเมชโกรธจัดจึงทำลายเครื่องรางหินที่อูร์ชานาบีเก็บไว้กับเขา กิลกาเมชเล่าเรื่องของเขา แต่เมื่อเขาขอความช่วยเหลือ อูร์ชานาบีก็บอกเขาว่าเขาเพิ่งทำลายสิ่งของที่จะช่วยให้พวกเขาข้ามน้ำแห่งความตายได้ ซึ่งอันตรายถึงชีวิตเมื่อสัมผัส อูร์ชานาบีสั่งให้กิลกาเมชตัดต้นไม้ 120 ต้นและนำมาทำเป็นเสาถ่อเรือ เมื่อพวกเขาไปถึงเกาะที่อุตนาพิชติมอาศัยอยู่ กิลกาเมชก็เล่าเรื่องราวของเขาและขอความช่วยเหลือจากเขา อุตนาพิชติมตำหนิเขาโดยประกาศว่าการต่อสู้กับชะตากรรมร่วมกันของมนุษยชาติเป็นเรื่องไร้สาระและทำให้ความสุขในชีวิตลดน้อยลง

แท็บเล็ต 11

แก้ไข

ดูเพิ่มเติม: ตำนานน้ำท่วมโลกของกิลกาเมซ

หนังสือปฐมกาลของชาวสุเมเรียนได้บรรยายถึงอับซูว่าเป็นมหาสมุทรน้ำจืดในจักรวาลที่ล้อมรอบโลกของเราซึ่งสร้างขึ้นท่ามกลางมหาสมุทรนี้ ดังนั้นภาพร่างจึงแสดงภาพเดียวกันกับแผนที่ของบาบิลอน ซึ่งตอนนี้แสดงเป็นภาพด้านข้าง ฟองอากาศที่หายใจได้เกาะอยู่บนพื้นผิวโลก ภูเขาในเลบานอนและซากรอสทำหน้าที่เป็นเสาหลักของท้องฟ้าน้ำจืด และอุโมงค์ทำให้เทพเจ้าแห่งดวงอาทิตย์ สามารถ พุ่งจากตะวันตกไปตะวันออกในเวลากลางคืน ที่นั่น ใกล้พระอาทิตย์ขึ้นและ ผับ ซิดูริสตั้งอยู่บนเกาะDilmunซึ่งเป็นที่ประทับของ Utnahpishtim ที่กิลกาเมชดำลงไปในส่วนลึกและค้นพบสมุนไพรแห่งชีวิตนิรันดร์ ประตูระบายน้ำที่เปิดขึ้นสู่ท้องฟ้าเป็นรายละเอียดที่สำคัญ เพราะเทพเจ้าที่มีทักษะในการสร้างระบบชลประทานสามารถให้ฝนแก่เมโสโปเตเมียได้ และยังปลดปล่อยน้ำท่วมใหญ่ได้อีกด้วย

กิลกาเมชสังเกตว่าอุตนาพิชติมดูไม่ต่างจากตัวเขาเองเลย และถามเขาว่าเขาได้ความเป็นอมตะมาได้อย่างไร อุตนาพิชติมอธิบายว่าเหล่าเทพตัดสินใจส่งน้ำท่วมใหญ่ เพื่อช่วยอุตนาพิชติม เทพเอนกิ จึง บอกให้เขาสร้างเรือ พระองค์บอกขนาดที่แน่นอนแก่เขา และเรือก็ถูกปิดผนึกด้วยน้ำมันดินและยางมะตอย ครอบครัวของเขาทั้งหมดขึ้นเรือพร้อมกับช่างฝีมือของเขาและ "สัตว์ในทุ่งทั้งหมด" จากนั้นพายุรุนแรงก็เกิดขึ้น ซึ่งทำให้เหล่าเทพที่หวาดกลัวต้องล่าถอยกลับไปสู่สวรรค์ อิชทาร์คร่ำครวญถึงการทำลายล้างมนุษยชาติครั้งใหญ่ และเหล่าเทพองค์อื่นๆ ก็ร้องไห้เคียงข้างเธอ พายุนั้นกินเวลานานหกวันหกคืน หลังจากนั้น "มนุษย์ทุกคนก็กลายเป็นดินเหนียว" อุตนาพิชติมร้องไห้เมื่อเห็นการทำลายล้าง เรือของเขาจอดอยู่บนภูเขา Nimushและเขาปล่อยนกพิราบ นกนางแอ่น และอีกา เมื่ออีกาไม่กลับมา เขาก็เปิดเรือและปลดปล่อยผู้อยู่อาศัยในนั้น อุตนาพิชติมถวายเครื่องบูชาแก่เหล่าเทพซึ่งได้กลิ่นอันหอมหวานและมารวมตัวกัน อิชตาร์สาบานว่าเธอจะไม่มีวันลืมสร้อยคออันแวววาวที่ห้อยอยู่รอบคอของเธอ และเธอจะจดจำช่วงเวลานี้ตลอดไป เมื่อเอนลิลมาถึง เธอโกรธที่ยังมีผู้ที่รอดชีวิต เธอจึงตำหนิเขาที่ก่อให้เกิดน้ำท่วม เอนกิยังตำหนิเขาที่ส่งการลงโทษที่ไม่สมเหตุผล เอนลิลอวยพรอุตนาพิชติมและภรรยาของเขา และตอบแทนพวกเขาด้วยชีวิตนิรันดร์ เรื่องนี้ส่วนใหญ่สอดคล้องกับเรื่องราวน้ำท่วมที่สรุปมหากาพย์อัตราฮาซิส^{[ 48 ] [ 34 ]}

ประเด็นหลักดูเหมือนจะเป็นว่าเมื่อเอนลิลให้ชีวิตนิรันดร์เป็นของขวัญพิเศษ ราวกับเป็นการแสดงให้เห็นถึงประเด็นนี้ อุตนาพิชติมท้าให้กิลกาเมชตื่นอยู่หกวันเจ็ดคืน กิลกาเมชหลับไป และอุตนาพิชติมสั่งให้ภรรยาของเขาอบขนมปังหนึ่งก้อนในวันที่เขาหลับ เพื่อที่เขาจะไม่สามารถปฏิเสธความล้มเหลวในการตื่นอยู่ได้ กิลกาเมชซึ่งกำลังแสวงหาการเอาชนะความตายไม่สามารถเอาชนะแม้แต่การนอนหลับได้ หลังจากสั่งให้อุรชานาบี คนพายเรือ อาบน้ำให้กิลกาเมชและสวมชุดคลุมของราชวงศ์ให้เขา พวกเขาก็ออกเดินทางไปยังอูรุก ขณะที่พวกเขากำลังออกเดินทาง ภรรยาของอุตนาพิชติมขอให้สามีของเธอให้ของขวัญอำลา อุตนาพิชติมบอกกิลกาเมชว่าที่ก้นทะเลมี ต้นไม้คล้าย พุ่มไม้ชนิดหนึ่งที่ทำให้เขาดูอ่อนเยาว์อีกครั้ง กิลกาเมชมัดหินไว้ที่เท้าของเขาเพื่อให้เขาเดินบนพื้นได้ และจัดการเอาต้นไม้ต้นนั้นมาได้ กิลกาเมชเสนอที่จะตรวจสอบว่าพืชมีความสามารถในการฟื้นคืนชีพตามที่สันนิษฐานไว้หรือไม่ โดยทดสอบกับชายชราเมื่อเขากลับมาที่อูรุก^[ 49 ] เมื่อกิลกาเมชหยุดอาบน้ำ งูก็ขโมยไป โดยงูจะลอกคราบขณะที่มันจากไป กิลกาเมชร้องไห้กับความพยายามที่ไร้ผลของเขา เพราะตอนนี้เขาหมดโอกาสที่จะเป็นอมตะแล้ว เขาจึงกลับไปที่อูรุก ซึ่งภาพกำแพงขนาดใหญ่ของต้นไม้ทำให้เขายกย่องผลงานอันยั่งยืนนี้แก่อูรชานาบี

แท็บเล็ตสิบสอง

แก้ไข

แผ่นจารึกนี้แปลเป็นภาษาอัคคาเดียนจากบทกวีสุเมเรียนเรื่องก่อนหน้าเรื่อง "กิลกาเมชและโลกใต้พิภพ" (หรือเรียกอีกอย่างว่า " กิลกาเมช เอนคิดู และโลกใต้พิภพ " และบทกวีอื่นๆ) แม้ว่าจะมีการแนะนำว่าแผ่นจารึกนี้ดัดแปลงมาจากเรื่องราวที่ไม่ทราบชื่อ เนื้อหาของแผ่นจารึกสุดท้ายนี้ไม่สอดคล้องกับแผ่นจารึกก่อนหน้านี้ เอนคิดูยังมีชีวิตอยู่ แม้ว่าจะเสียชีวิตไปแล้วในมหากาพย์นี้ก็ตาม ด้วยเหตุนี้ จึงไม่สามารถผสานเข้ากับแผ่นจารึกอื่นๆ ได้ และเนื่องจากแผ่นจารึกนี้เกือบจะเป็นสำเนาของเวอร์ชันก่อนหน้า จึงเรียกแผ่นจารึกนี้ว่า "สิ่งที่เพิ่มเข้ามาโดยไม่ได้อาศัยสารอินทรีย์" ของมหากาพย์นี้ อีกทางหนึ่ง ได้มีการเสนอแนะว่า "จุดประสงค์ของงานชิ้นนี้ แม้ว่าจะเขียนอย่างหยาบๆ ก็ตาม คือเพื่ออธิบายให้กิลกาเมช (และผู้อ่าน) ทราบถึงชะตากรรมต่างๆ ของผู้ตายในปรโลก" และ "เป็นความพยายามอย่างลำบากที่จะนำมาซึ่งบทสรุป" โดยเชื่อมโยงกิลกาเมชในมหากาพย์เข้ากับกิลกาเมชผู้เป็นราชาแห่งโลกใต้ พิภพ และเป็น "ผลงานชิ้นเอกที่มหากาพย์ 12 แผ่นจบลงด้วยธีมเดียวกัน นั่นคือ "การมองเห็น" (= ความเข้าใจ การค้นพบ ฯลฯ) ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้น"

กิลกาเมชบ่นกับเอนคิดูว่าสมบัติต่างๆ ของเขา (แผ่นจารึกไม่ชัดเจนว่าคืออะไร – แปลว่ากลองและลูกบอล) ตกลงไปในยมโลก เอนคิดูเสนอที่จะนำของเหล่านั้นกลับมา กิลกาเมชรู้สึกยินดีและบอกเอนคิดูว่าเขาต้องทำและห้ามทำอะไรในยมโลกหากต้องการกลับคืน เอนคิดูทำทุกอย่างที่เขาได้รับคำสั่งไม่ให้ทำ ยมโลกกักขังเขาไว้ กิลกาเมชภาวนาต่อเทพเจ้าเพื่อขอคืนเพื่อนของเขา เอนลิลและซวนไม่ตอบ แต่เอนกิและชามาชตัดสินใจช่วย ชามาชทำรอยแยกบนพื้นดิน และวิญญาณของเอนคิดูก็กระโจนออกมาจากรอยแยกนั้น แผ่นจารึกจบลงด้วยการที่กิลกาเมชซักถามเอนคิดูเกี่ยวกับสิ่งที่เขาเห็นในยมโลก

เวอร์ชันบาบิลอนเก่า

แก้ไข

มหากาพย์นี้เรียกว่าSurpassing all other kingsประกอบด้วยแผ่นจารึกและชิ้นส่วนจากแหล่งกำเนิดและสถานะการอนุรักษ์ที่หลากหลาย แผ่นจารึกส่วนใหญ่ยังคงไม่สมบูรณ์ โดยแผ่นจารึกหลายแผ่นหายไป และแผ่นจารึกที่พบมีช่องว่างขนาดใหญ่ แผ่นจารึกเหล่านี้ได้รับการตั้งชื่อตามตำแหน่งปัจจุบันหรือสถานที่ที่พบ

แท็บเล็ตเพนซิลเวเนีย

แก้ไข

แผ่นที่ 2 เหนือกว่าแผ่นที่ 1 ถึง 2 ของกษัตริย์องค์อื่น ๆอย่างมาก กิลกาเมชเล่าให้นินซุนแม่ของเขาฟังเกี่ยวกับความฝันสองครั้งที่เขาฝัน แม่ของเขาอธิบายว่าความฝันทั้งสองหมายความว่าในไม่ช้าจะมีเพื่อนใหม่มาถึงอูรุก ในระหว่างนั้น เอนคิดูป่าและนักบวชหญิง (ที่นี่เรียกว่าชัมคาทุม) ก็มีเซ็กส์กัน เธอฝึกเขาให้เชื่องพร้อมกับคนเลี้ยงแกะโดยเสนอขนมปังและเบียร์ให้เขา เอนคิดูช่วยคนเลี้ยงแกะโดยเฝ้าแกะ พวกเขาเดินทางไปยังอูรุกเพื่อเผชิญหน้ากับกิลกาเมชและหยุดการทารุณกรรมของเขา เอนคิดูและกิลกาเมชต่อสู้กัน แต่กิลกาเมชหยุดการต่อสู้ เอนคิดูสรรเสริญกิลกาเมช

แท็บเล็ตเยล

แก้ไข

เหนือกว่ากษัตริย์องค์อื่นๆแท็บเล็ต III บางส่วนตรงกับแท็บเล็ต II–III ของเวอร์ชันบาบิลอนมาตรฐาน ไม่ทราบสาเหตุ (แท็บเล็ตแตกบางส่วน) เอนคิดูอยู่ในอารมณ์เศร้า เพื่อปลอบใจ กิลกาเมชจึงเสนอให้ไปที่ป่าสนเพื่อตัดต้นไม้และฆ่าฮัมบาบา (ที่นี่เรียกว่าฮูวาวา) เอนคิดูประท้วงเพราะเขารู้จักฮูวาวาและรู้ถึงพลังของเขา กิลกาเมชเกลี้ยกล่อมเอนคิดูด้วยคำพูดให้กำลังใจ แต่เอนคิดูยังคงลังเล พวกเขาเตรียมตัวและเรียกผู้อาวุโส ผู้อาวุโสประท้วงเช่นกัน แต่หลังจากที่กิลกาเมชคุยกับพวกเขาแล้ว พวกเขาก็ตกลงที่จะปล่อยเขาไป หลังจากที่กิลกาเมชขอความคุ้มครองจากเทพเจ้าของเขา (ชาแมช) และทั้งเขาและเอนคิดูก็เตรียมอาวุธให้พร้อม พวกเขาก็ออกเดินทางพร้อมกับพรและคำแนะนำจากผู้อาวุโส

เศษฟิลาเดลเฟีย

แก้ไข

อาจเป็นเนื้อหาใน Yale Tablet อีกเวอร์ชันหนึ่งซึ่งแทบจะกู้คืนไม่ได้

แท็บเล็ตโรงเรียนนิปปูร์

แก้ไข

ในระหว่างการเดินทางไปยังป่าซีดาร์และฮูวาวา เอนคิดูได้ตีความความฝันของกิลกาเมซ

บอกยาฮาร์มอล

แก้ไข

ชิ้นส่วนจากสองเวอร์ชั่น/แผ่นจารึกที่แตกต่างกันบอกเล่าถึงการที่เอนคิดูตีความความฝันของกิลกาเมชระหว่างทางไปป่าซีดาร์ และบทสนทนาของพวกเขาเมื่อเข้าไปในป่า

แท็บเล็ตอิชชาลี

แก้ไข

หลังจากเอาชนะฮูวาว่าได้แล้ว กิลกาเมชก็ไม่ยอมสังหารเขา และกระตุ้นให้เอนคิดูตามล่า "เจ็ดออร่า" ของฮูวาว่า เอนคิดูโน้มน้าวให้เขาสังหารศัตรู หลังจากสังหารฮูวาว่าและออร่าแล้ว พวกเขาก็โค่นป่าบางส่วนและค้นพบที่อยู่ลับของเหล่าเทพ แผ่นจารึกที่เหลือก็แตกหัก

ออร่าเหล่านี้ไม่ได้ถูกกล่าวถึงในฉบับบาบิลอนมาตรฐาน แต่ปรากฏในบทกวีสุเมเรียนบทหนึ่งว่าเป็น "ลูกชาย"

เศษชิ้นส่วนในกรุงแบกแดด

แก้ไข

ทับซ้อนบางส่วนจากการตัดต้นไม้จากแผ่นอิชชาลี

ซิปพาร์ แท็บเล็ต

แก้ไข

แผ่นจารึก IX–X เวอร์ชันบาบิลอนมาตรฐานทับซ้อนกันบางส่วน กิลกาเมชโศกเศร้ากับการตายของเอนคิดูที่กำลังเร่ร่อนในการแสวงหาความเป็นอมตะ กิลกาเมชโต้เถียงกับชาแมชเกี่ยวกับความไร้ประโยชน์ของการแสวงหาของเขา หลังจากช่องว่าง กิลกาเมชพูดคุยกับซิดูริเกี่ยวกับการค้นหาของเขาและการเดินทางเพื่อพบกับอุตนาพิชติม (ในที่นี้เรียกว่าอุตา-ไนอิชติม) ซิดูริพยายามเกลี้ยกล่อมกิลกาเมชในการแสวงหาความเป็นอมตะ โดยกระตุ้นให้เขาพอใจกับความสุขง่ายๆ ของชีวิต หลังจากช่องว่างอีกช่องว่างหนึ่ง กิลกาเมชทุบ "หิน" และพูดคุยกับคนพายเรือ อูรชานาบี (ในที่นี้เรียกว่าซูร์-ซูนาบู) หลังจากพูดคุยกันสั้นๆ ซูร์-ซูนาบูขอให้เขาแกะสลักไม้พาย 300 ลำเพื่อให้ข้ามน้ำแห่งความตายได้โดยไม่ต้องใช้ "หิน" แผ่นจารึกที่เหลือหายไป

ข้อความบนชิ้นส่วน Meissner แห่งบาบิลอนเก่า (ชิ้นส่วนที่หลงเหลืออยู่ขนาดใหญ่กว่าของแผ่นจารึก Sippar) ถูกนำมาใช้เพื่อสร้างรูปแบบที่เป็นไปได้ก่อนหน้านี้ของมหากาพย์กิลกาเมชขึ้นใหม่ และมีการเสนอแนะว่า "รูปแบบก่อนหน้าของเรื่องราว - ก่อนหน้าที่เก็บรักษาไว้ในชิ้นส่วนบาบิลอนเก่าด้วยซ้ำ - อาจจบลงด้วยการที่ซิดูริส่งกิลกาเมชกลับไปยังอูรุก..." และ "อุตนาปิสติมไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของเรื่องราวในตอนแรก" 

เวอร์ชันต่างๆ

แก้ไข

แผ่นจารึกความฝันของกิลกาเมช จากอิรัก ยุคกลางของบาบิลอน ราชวงศ์ซีแลนด์ที่หนึ่ง 1732–1460 ปีก่อนคริสตกาล พิพิธภัณฑ์อิรัก กรุงแบกแดด แผ่นจารึกความฝันนี้เล่าถึงส่วนหนึ่งของมหากาพย์กิลกาเมช ซึ่งวีรบุรุษ (กิลกาเมช) เล่าความฝันของตนให้มารดา (เทพีนินซุน) ฟัง ซึ่งตีความว่าความฝันดังกล่าวเป็นการประกาศถึงการมาถึงของเพื่อนใหม่ที่จะกลายมาเป็นสหายของเขา

มีแหล่งที่มาที่แตกต่างกันในช่วงเวลากว่า 2,000 ปี บทกวี สุเมเรียน ที่เก่าแก่ที่สุด ในปัจจุบันถือเป็นเรื่องราวที่แตกต่างกันมากกว่าที่จะเป็นส่วนหนึ่งของมหากาพย์เรื่องเดียว บทกวีบางเรื่องอาจย้อนกลับไปถึงสมัยราชวงศ์ที่สามของอูร์ ( ประมาณ 2100 ปี ก่อน คริ  สตศักราช ) แท็บเล็ตบาบิลอนเก่า ( ประมาณ 1800 ปีก่อนคริสตศักราช ) เป็นแท็บเล็ตที่เก่าแก่ที่สุดที่ยังหลงเหลืออยู่สำหรับเรื่องราวมหากาพย์กิลกาเมชเรื่องเดียว แท็บเล็ตบาบิลอนเก่าที่เก่ากว่าและเวอร์ชันอัคคาเดียนที่ใหม่กว่า เป็นแหล่งข้อมูลที่สำคัญสำหรับการแปลสมัยใหม่ โดยข้อความก่อนหน้านี้ส่วนใหญ่ใช้เพื่อเติมช่องว่าง ( lacunae ) ในข้อความในภายหลัง แม้ว่าจะมีการเผยแพร่เวอร์ชันแก้ไขหลายเวอร์ชันที่อิงตามการค้นพบใหม่ แต่มหากาพย์ยังคงไม่สมบูรณ์ การวิเคราะห์ข้อความบาบิลอนเก่าถูกนำมาใช้เพื่อสร้างรูปแบบที่เป็นไปได้ก่อนหน้านี้ของมหากาพย์ ขึ้นมาใหม่ ฉบับอัคคาเดียนล่าสุด ซึ่งเรียกอีกอย่างว่าฉบับบาบิลอนมาตรฐาน ประกอบด้วยแผ่นจารึก 12 แผ่น และแก้ไขโดยซิน-เลกี-อุนนินนี ซึ่งเชื่อกันว่ามีชีวิตอยู่ระหว่าง 1,300 ปีก่อนคริสตศักราชถึง 1,000 ปีก่อนคริสตศักราช 

จากแหล่งข้อมูลที่หลากหลาย พบว่ามีการสร้างมหากาพย์สองเวอร์ชันหลักขึ้นมาใหม่บางส่วน ได้แก่ เวอร์ชันมาตรฐานของบาบิลอน หรือ 'ผู้ซึ่งมองเห็นห้วงลึก' และเวอร์ชันบาบิลอนเก่า หรือ 'ผู้เหนือกว่ากษัตริย์องค์อื่นๆ ทั้งหมด' บทกวี สุเมเรียนห้าบทก่อนหน้านี้เกี่ยวกับกิลกาเมชได้รับการบูรณะบางส่วน โดยบางบทเป็นเวอร์ชันดั้งเดิมของเหตุการณ์เฉพาะในเวอร์ชันบาบิลอน ส่วนบางบทเป็นเรื่องราวที่ไม่เกี่ยวข้องกัน

เวอร์ชันบาบิลอนมาตรฐาน

แก้ไข

ฉบับบาบิลอนมาตรฐานถูกค้นพบโดย Hormuzd Rassam ในห้องสมุดของ AshurbanipalในNinevehในปี 1853 "ฉบับบาบิลอนมาตรฐาน" หมายถึงรูปแบบวรรณกรรมที่ใช้เพื่อวัตถุประสงค์ทางวรรณกรรม ฉบับดังกล่าวรวบรวมโดยSin-leqi-unninniเมื่อประมาณ 1300 ถึง 1000 ปีก่อนคริสตกาลจากข้อความก่อนหน้า นี้ ผลกระทบอย่างหนึ่งที่ Sin-leqi-unninni นำมาสู่ผลงานนี้คือการนำประเด็นเรื่องความตายมาไว้เบื้องหน้า จึงทำให้ตัวละครสามารถเปลี่ยนจากการเป็น "นักผจญภัยไปเป็นปราชญ์" ได้ นักวิชาการชาวบราซิล Lins Brandão มองว่าฉบับมาตรฐานสามารถมองได้ในความหมายนี้ว่าเป็น "วรรณกรรมแห่งปัญญา" ("วรรณกรรมแห่งปัญญา") ซึ่งพบได้ทั่วไปในตะวันออกกลาง แต่แนวคิดนี้ยังไม่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง

แผ่นจารึก XI (หรือแผ่นจารึกน้ำท่วมโลก) แห่งมหากาพย์กิลกาเมช พิพิธภัณฑ์อังกฤษ

จอร์จ สมิธ ถอดอักษรเป็นแผ่นจารึกที่ XI

ฉบับบาบิลอนมาตรฐานมีคำเปิดหรือ incipit ที่ต่างจากฉบับเก่า ฉบับเก่าเริ่มต้นด้วยคำว่า:

"เหนือกว่ากษัตริย์องค์อื่นทั้งหมด" ในขณะที่ฉบับบาบิลอนมาตรฐานมีคำว่า "ผู้ที่มองเห็นความลึก" ( ša naqba īmuru ) "ความลึก" ซึ่งหมายถึงความลึกลับของข้อมูลที่กิลกาเมชนำมาจากการพบกับอุตนาปิชติ ( อุตนาปิชติม ) เกี่ยวกับเออาแหล่งแห่งปัญญา กิลกาเมชได้รับความรู้เกี่ยวกับวิธีการบูชาเทพเจ้า เหตุใดความตายจึงถูกกำหนดให้มนุษย์ อะไรทำให้เป็นกษัตริย์ที่ดี และวิธีดำเนินชีวิตที่ดี เรื่องราวของอุตนาปิชติม วีรบุรุษในตำนานน้ำท่วมโลกยังสามารถพบได้ในมหากาพย์ Atra-Hasis ของบาบิลอนอีกด้วย เวอร์ชันมาตรฐานยังเป็นที่รู้จักในชื่อ iškar Gilgāmeš หรือ "ซีรีส์ของกิลกาเมช" 

แผ่นที่ 12 เป็นภาคต่อของแผ่นที่ 11 ดั้งเดิม และน่าจะถูกผนวกเข้าในภายหลัง แผ่นที่ 12 ไม่ค่อยมีความเกี่ยวข้องกับมหากาพย์แผ่นที่ 11 ที่ประดิษฐ์ขึ้นอย่างดี บรรทัดที่จุดเริ่มต้นของแผ่นแรกถูกอ้างถึงในตอนท้ายของแผ่นที่ 11 ทำให้เป็นเรื่องราวที่วนซ้ำและสิ้นสุด แผ่นที่ 12 แทบจะคัดลอกมาจากนิทานสุเมเรียนเรื่องก่อนหน้า ซึ่งเป็นภาคก่อน โดยกิลกาเมซส่งเอนคิดูไปเอาสิ่งของบางอย่างของเขาจากยมโลก และเขากลับมาในร่างวิญญาณเพื่อเชื่อมโยงธรรมชาติของยมโลกกับกิลกาเมซ

ในแง่ของรูปแบบ หลักเกณฑ์การแต่งบทกวีที่ใช้ในฉบับบาบิลอนมาตรฐานนั้นดูเหมือนจะไม่สอดคล้องกันและยังคงเป็นที่ถกเถียงกันในหมู่นักวิชาการ อย่างไรก็ตาม มีการใช้การใช้คำคู่ขนานกันอย่างกว้างขวาง ในชุดที่มีบรรทัดติดกันสองหรือสามบรรทัด เช่นเดียวกับในบทสดุดีภาษาฮีบรู

ประเภท

แก้ไข

บทความหลัก: บทกวีมหากาพย์

เมื่อค้นพบในศตวรรษที่ 19 เรื่องราวของกิลกาเมชถูกจัดประเภทเป็นมหากาพย์กรีก ซึ่งเป็นประเภทที่รู้จักในยุโรป แม้ว่ามันจะมีมาก่อนวัฒนธรรมกรีกที่สร้างมหากาพย์ โดยเฉพาะเมื่อเฮโรโดตัสอ้างถึงผลงานของโฮเมอร์ในลักษณะนี้ เมื่ออัลเฟรด เจเรเมียสแปลข้อความนั้น เขาเน้นย้ำถึงความสัมพันธ์กับปฐมกาลโดยตั้งชื่อว่า " อิซดูบาร์-นิมโรด " และโดยการรับรู้ประเภทว่าเป็นบทกวีวีรบุรุษกรีก แม้ว่าความสัมพันธ์กับนิมโรดจะถูกละทิ้งไป แต่ทัศนคติของ "มหากาพย์กรีก" ยังคงเหมือนเดิม มาร์ติน ลิตช์ฟิลด์ เวสต์ ยอมรับ ในคำนำของเฮเซียด ฉบับของเขาในปี 1966 ว่าชาวกรีกมีความใกล้ชิดกับศูนย์กลางการบรรจบกันของตะวันออกกลาง: "วรรณกรรมกรีกเป็นวรรณกรรมตะวันออกใกล้" 

เมื่อพิจารณาว่าข้อความจะถูกมองอย่างไรจากมุมมองของเวลานั้นเป็นเรื่องยุ่งยาก เนื่องจากจอร์จ สมิธยอมรับว่าไม่มี "คำศัพท์ภาษาสุเมเรียนหรืออัคคาเดียนสำหรับตำนานหรือเรื่องเล่าเกี่ยวกับวีรบุรุษ เช่นเดียวกับที่ไม่มีการยอมรับในสมัยโบราณว่าเรื่องเล่าเกี่ยวกับบทกวีเป็นประเภทหนึ่ง" Lins Brandão 2019 แนะนำว่าแม้จะมีหลักฐานสนับสนุนเพียงเล็กน้อย แต่คำนำของ "He who Saw the Abyss" ชวนให้นึกถึงแรงบันดาลใจของเหล่ามิวส์แห่งกรีก แม้ว่าจะไม่มีความช่วยเหลือจากเทพเจ้าสุเมเรียนในเรื่องนี้ก็ตาม ในการรักษาที่เป็นที่นิยมมากขึ้นเซอร์โจนาธาน แซกส์นีล แม็คเกรเกอร์และ BBC Radio 4 ตีความตำนานน้ำท่วมโลกในมหากาพย์กิลกาเมชว่ามีวิหารเทพเจ้าที่เกลียดชัง มนุษยชาติที่ เต็มใจที่จะตัดสินประหารชีวิตมนุษยชาติ ยกเว้น Ea. การตีความดังกล่าวเป็นการตีความร่วมสมัยที่ไม่มีประโยชน์ต่อศาสนาพหุเทวนิยมของเมโสโปเตเมีย (และต่อระบบพหุเทวนิยมโดยทั่วไป) โดยที่เทพเจ้าอาจเป็นประโยชน์หรือเป็นอันตรายในสถานการณ์ที่หลากหลาย

นอกจากนี้ยังระบุอย่างชัดเจนว่ากิลกาเมซได้เลื่อนยศเป็น "ปราชญ์โบราณ" (ก่อนน้ำท่วมโลก) ลินส์ บรันเดา กล่าวต่อไป โดยสังเกตว่าบทกวีนี้จะถูก "วางบนแท่นศิลาจารึก" ("นารู") ซึ่งในตอนแรก "นารู" อาจถือได้ว่าเป็นประเภทของบทกวี โดยคำนึงถึงว่าผู้อ่าน (หรือนักเขียน) จะต้องถ่ายทอดข้อความต่อไป โดยไม่ละเว้นหรือเพิ่มสิ่งใด ๆ 

การค้นพบ

แก้ไข

รูปปั้นโบราณของชาวอัสซีเรียซึ่งปัจจุบันอยู่ในพิพิธภัณฑ์ลูฟร์อาจเป็นรูปปั้นของกิลกาเมช

... การค้นพบนี้เห็นได้ชัดว่าจะจุดชนวนให้เกิดการโต้เถียงกันอย่างรุนแรง ในขณะนี้ ชาวออร์โธดอกซ์มีความยินดีเป็นอย่างยิ่ง และรู้สึกมั่นใจมากกับการยืนยันที่หลักฐานนี้มอบให้กับประวัติศาสตร์พระคัมภีร์ อย่างไรก็ตาม เป็นไปได้ว่าหากจารึกของชาวแคลเดียเป็นของจริง อาจถือได้ว่าเป็นการยืนยันข้อความที่ว่ามีประเพณีต่างๆ เกี่ยวกับน้ำท่วมโลกนอกเหนือไปจากประเพณีในพระคัมภีร์ ซึ่งอาจเป็นตำนานเช่นเดียวกับประเพณีอื่นๆ

เดอะนิวยอร์กไทมส์ , หน้าแรก, 1872 ^[ 9 ]

เอนคิดู เพื่อนของกิลกาเมซ จากเมืองอูร์ ประเทศอิรัก 2027–1763 ปีก่อนคริสตกาลพิพิธภัณฑ์อิรัก

การค้นพบและฟื้นฟูมหากาพย์กิลกาเมช

ในช่วงต้นทศวรรษ 1850 นักโบราณคดี Austen Henry Layard พร้อมผู้ช่วย Hormuzd Rassam และ W. K. Loftus ได้ค้นพบชิ้นส่วนแผ่นจารึกคูนิฟอร์มจำนวนประมาณ 15,000 ชิ้นในห้องสมุด Ashurbanipal ที่เมืองนีนะเวห์ ต่อมาในช่วงปลายทศวรรษ 1860 พิพิธภัณฑ์อังกฤษได้ว่าจ้าง George Smith ให้ศึกษาแผ่นจารึกเหล่านี้ และในปี 1872 สมิธได้แปลข้อความบางส่วนและนำเสนอการค้นพบของเขาต่อ Society of Biblical Archaeology ในปี 1875 และ 1876 เขาได้ตีพิมพ์คำแปลฉบับสมบูรณ์ของมหากาพย์ ซึ่งต่อมาได้รับการเผยแพร่ในชื่อ The Chaldaean Account of Genesis

ตัวละครเอกของมหากาพย์อย่าง "กิลกาเมช" ปรากฏตัวต่อโลกอีกครั้งในชื่อ "Izdubar" เนื่องจากการออกเสียงชื่อในโลโกกราฟคูนิฟอร์มยังไม่ถูกต้อง ต่อมาในปี 1891 Paul Haupt ได้รวบรวมข้อความคูนิฟอร์มอีกครั้ง และในปี 1900 Peter Jensen ได้จัดทำฉบับพิมพ์ที่ครอบคลุมขึ้น ผลงานเหล่านี้ได้รับการปรับปรุงโดย R. Campbell Thompson ในปี 1930 ขณะที่ Samuel Noah Kramer ได้เริ่มรวบรวมบทกวีสุเมเรียนเพิ่มเติมในช่วงสองทศวรรษต่อมา

การค้นพบครั้งสำคัญในศตวรรษที่ 20 และ 21

ในปี 1998 นักโบราณคดีชาวอเมริกัน Theodore Kwasman ได้ค้นพบชิ้นส่วนแผ่นจารึกที่มีบรรทัดแรกของมหากาพย์กิลกาเมชในคลังเก็บของพิพิธภัณฑ์อังกฤษ ชิ้นส่วนนี้ถูกค้นพบครั้งแรกในปี 1878 แต่กลับไม่ได้รับการตรวจสอบมานานกว่าศตวรรษ บรรทัดแรกของแผ่นจารึกกล่าวว่า:

"ผู้ที่มองเห็นทุกสิ่ง ผู้ที่เป็นรากฐานของแผ่นดิน ผู้ที่รู้ทุกสิ่ง: กิลกาเมช"

การค้นพบโบราณวัตถุที่เกี่ยวข้องกับ เอนเมบาราเกซี กษัตริย์แห่งเมืองคิช ซึ่งถูกกล่าวถึงในมหากาพย์ว่าเป็นบิดาของศัตรูของกิลกาเมช ยิ่งทำให้ความเชื่อเกี่ยวกับการมีอยู่จริงของกิลกาเมชในประวัติศาสตร์มีน้ำหนักมากขึ้น

เหตุการณ์การขโมยและส่งคืนแผ่นจารึกความฝันกิลกาเมช

ในช่วงต้นทศวรรษ 2000 แผ่นจารึกที่เรียกว่า "แผ่นจารึกความฝันกิลกาเมช" ถูกนำเข้ามาในสหรัฐอเมริกาอย่างผิดกฎหมาย ในปี 2003 แผ่นจารึกนี้ถูกขายโดยพ่อค้าของเก่า พร้อมเอกสารปลอมที่ระบุว่าเป็นของที่พบในปี 1981 ต่อมาในปี 2014 บริษัท Hobby Lobby ได้ซื้อมันเพื่อจัดแสดงในพิพิธภัณฑ์พระคัมภีร์ในกรุงวอชิงตัน ดี.ซี. อย่างไรก็ตาม ในปี 2019 เจ้าหน้าที่สหรัฐฯ ได้ยึดแผ่นจารึกดังกล่าว และส่งคืนให้กับอิรักในเดือนกันยายน 2021

บทบาทของเทคโนโลยีสมัยใหม่

การพัฒนาเทคโนโลยีซอฟต์แวร์ปัญญาประดิษฐ์ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาได้เร่งกระบวนการค้นหาและประกอบชิ้นส่วนของมหากาพย์กิลกาเมชที่กระจัดกระจายอยู่ในพิพิธภัณฑ์ทั่วโลก ทำให้การฟื้นฟูบทกวีโบราณชิ้นนี้ก้าวหน้าอย่างรวดเร็วและแม่นยำมากขึ้น

บทกวีสุเมเรียน

แก้ไข

มีเรื่องราวของกิลกาเมชที่ยังหลงเหลืออยู่ 5 เรื่องในรูปแบบบทกวีเก่าในภาษาสุเมเรียน [ ^{58 ] เรื่องราว}เหล่านี้น่าจะเผยแพร่แยกกัน ไม่ใช่ในรูปแบบของมหากาพย์รวม ชื่อของตัวละครหลักบางตัวในบทกวีเหล่านี้แตกต่างจากชื่ออัคคาเดียนในภายหลังเล็กน้อย ตัวอย่างเช่น เขียนว่า "บิลกาเมช" แทนที่จะเป็น "กิลกาเมช" และเรื่องราวเบื้องหลังก็มีความแตกต่างกันบ้าง เช่น ความจริงที่ว่าเอนคิดูเป็นคนรับใช้ของกิลกาเมชในบทกวีภาษาสุเมเรียน:

1. กิลกาเมชและฮูวาวา (เริ่มแรก :พระเจ้าเสด็จไปยังภูเขาของผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ ) และโฮ้ เย้! สอดคล้องกับ ตอน ป่าซีดาร์ (แผ่นจารึกมาตรฐานบาบิลอน II–V) กิลกาเมชและเอนคิดูเดินทางไปกับชายคนอื่นๆ ไปยังป่าซีดาร์ ที่นั่น กิลกาเมชถูกฮูวาวาดักจับ และหลอกล่อเขา (ด้วยความช่วยเหลือของเอนคิดูในหนึ่งในเวอร์ชัน) ให้ยอมสละออร่าของเขา ทำให้สูญเสียพลังไป
2. กิลกาเมชและวัวสวรรค์ (incipit:วีรบุรุษในการต่อสู้ ) สอดคล้องกับ ตอน วัวสวรรค์ (แผ่นจารึก VI เวอร์ชันบาบิลอนมาตรฐาน) ในเวอร์ชันอัคคาเดียน ความอยากอาหารอันตะกละของวัวทำให้เกิดภัยแล้งและความยากลำบากในดินแดนขณะที่กิลกาเมชกำลังกินเลี้ยง Lugalgabagal พยายามโน้มน้าวให้เขาเผชิญหน้ากับวัวและโจมตีเขาพร้อมกับ Enkidu
3. กิลกาเมชและอากา (incipit:ทูตของอากาหรืออัคคา ) ไม่มีเหตุการณ์ที่สอดคล้องกันในมหากาพย์ แต่ธีมเกี่ยวกับการแสดงความเมตตาต่อเชลยศึกและคำแนะนำจากผู้อาวุโสของเมืองก็ปรากฏอยู่ในเรื่องราวฮัมบาบาฉบับมาตรฐานของบาบิลอนเช่นกัน ในบทกวี อูรุกเผชิญกับการปิดล้อมโดยกองทัพของคิชที่นำโดยกษัตริย์อัคคาซึ่งกิลกาเมชเอาชนะและให้อภัยเขาได้
4. กิลกาเมช เอนคิดู และโลกใต้พิภพ (incipit:ในสมัยนั้น ในสมัยที่ห่างไกล ) เป็นแหล่งที่มาของคำแปลภาษาอัคคาเดียนที่รวมอยู่ในแผ่นจารึก XII ในฉบับบาบิลอนมาตรฐาน ซึ่งบอกเล่าการเดินทางของเอนคิดูไปยังโลกใต้พิภพ นอกจากนี้ยังเป็นแหล่งข้อมูลหลักของปฐมกาลเอริดูและเรื่องราวของ "อินันนาและต้นฮูลุปปุ " ^{อีกด้วย} 
5. ความตายของกิลกาเมช (incipit:วัวป่าตัวใหญ่กำลังนอนลง ) บทกวีเกี่ยวกับความตายของกิลกาเมช การฝังศพ และการอุทิศตนเป็นกึ่งเทพ การปกครองและตัดสินคนตาย หลังจากฝันถึงการที่เหล่าเทพเจ้าตัดสินชะตากรรมของเขาหลังความตาย กิลกาเมชจึงปรึกษาหารือ เตรียมงานศพ และถวายของขวัญแด่เหล่าเทพเจ้า เมื่อเสียชีวิตแล้ว เขาจะถูกฝังใต้แม่น้ำยูเฟรตีส์ นำออกจากเส้นทาง และกลับมายังแม่น้ำในเวลาต่อมา

การแปล

แก้ไข

การแปลภาษาอาหรับโดยตรงจากแผ่นจารึกต้นฉบับครั้งแรกได้รับการตีพิมพ์ในช่วงทศวรรษ 1960 โดยนักโบราณคดีชาวอิรักชื่อTaha Baqir ^[ 61 ]

งานแปลภาษาอังกฤษสมัยใหม่ฉบับสมบูรณ์แบบเป็นผลงานวิจารณ์สองเล่มของAndrew Georgeซึ่งตีพิมพ์โดยสำนักพิมพ์ Oxford University Pressในปี 2003 บทวิจารณ์หนังสือโดยEleanor Robson นักวิชาการจากเคมบริดจ์ อ้างว่างานของ George เป็นงานวิจารณ์ที่สำคัญที่สุดเกี่ยวกับกิลกาเมชในรอบ 70 ปีที่ผ่านมา^[ 62 ] George อภิปรายถึงสถานะของเนื้อหาที่ยังหลงเหลืออยู่ และให้คำอธิบาย แบบแผ่นต่อแผ่น โดยมีการแปลแบบคู่ขนานสองภาษา

ในปี พ.ศ. 2547 สตีเฟน มิตเชลล์ได้นำเสนอเนื้อหาที่ก่อให้เกิดการโต้แย้ง โดยดัดแปลงข้อความบางส่วนและมีการพาดพิงและแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับสงครามอิรักพ.ศ. 2546 ในรูปแบบที่ทันสมัย ^{​​[ 63 ] [ 64 ]}

ในปี 2021 สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเยลได้ตีพิมพ์ผลงานแปลของ Sophus Helle ^[ 65 ]

อิทธิพลต่อมา

แก้ไข

ความสัมพันธ์กับพระคัมภีร์

แก้ไข

มีการเสนอแนะให้ธีมต่างๆ องค์ประกอบของโครงเรื่อง และตัวละครในพระคัมภีร์ภาษาฮีบรู มีความสัมพันธ์กับ มหากาพย์กิลกาเมช  โดยเฉพาะเรื่องราวของสวนเอเดนคำแนะนำจากหนังสือปัญญาจารย์และ เรื่องราวน้ำท่วมโลกใน หนังสือ ปฐมกาล

สวนเอเดน

แก้ไข

ความคล้ายคลึงกันระหว่างเรื่องราวของ เอนคิดู/ชัมฮัต และ อดัม/อีฟ ได้รับการยอมรับจากนักวิชาการมาช้านาน ในทั้งสองเรื่อง มนุษย์ถูกสร้างขึ้นจากดินโดยพระเจ้าและอาศัยอยู่ในธรรมชาติ เขาได้พบกับผู้หญิงที่ล่อลวงเขา ในทั้งสองเรื่อง ผู้ชายยอมรับอาหารจากผู้หญิง ปิดบังความเปลือยเปล่าของตน และต้องออกจากบ้านเดิมของเขาโดยไม่สามารถกลับมาได้ การปรากฏตัวของงูที่ขโมยพืชอมตะจากพระเอกในเวลาต่อมาของมหากาพย์เป็นอีกจุดหนึ่งของความคล้ายคลึงกัน อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างสองเรื่องคือ ในขณะที่เอนคิดูรู้สึกเสียใจเกี่ยวกับการที่เขาถูกล่อลวงให้ออกห่างจากธรรมชาติ สิ่งนี้เป็นเพียงชั่วคราวเท่านั้น: หลังจากเผชิญหน้ากับเทพเจ้าชาแมชว่าเป็นคนเนรคุณ เอนคิดูก็กลับใจและตัดสินใจมอบพรสุดท้ายให้กับผู้หญิงที่ล่อลวงเขาก่อนที่เขาจะตาย สิ่งนี้ตรงกันข้ามกับอาดัม ซึ่งการตกจากพระคุณของเขาถูกพรรณนาเป็นส่วนใหญ่ว่าเป็นการลงโทษสำหรับการไม่เชื่อฟังพระเจ้าและผลที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ของการสูญเสียความบริสุทธิ์เกี่ยวกับความดีและความชั่ว

คำแนะนำจากหนังสือปัญญาจารย์

แก้ไข

นักวิชาการหลายคนแนะนำให้ยืมคำแนะนำของ Siduri จากผู้เขียน Ecclesiastes โดยตรง 

สุภาษิตหายากเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของเชือกสามเกลียวที่ว่า “เชือกสามเกลียวไม่ขาดง่าย” นั้นเป็นสุภาษิตที่พบได้ทั่วไปในหนังสือทั้งสองเล่ม ^{จำเป็นต้องอ้างอิง}

น้ำท่วมโลกสมัยโนอาห์

แก้ไข

Andrew George ยืนยันว่าเรื่องราวน้ำท่วมในปฐมกาลนั้นใกล้เคียงกับในกิลกาเมซมากจน "แทบไม่มีใครสงสัย" ว่าเรื่องราวนี้มาจากบันทึกของเมโสโปเตเมีย สิ่งที่สังเกตได้ชัดเจนเป็นพิเศษคือเรื่องราวน้ำท่วมในปฐมกาลนั้นดำเนินเรื่องตามเรื่องราวน้ำท่วมในกิลกาเมซ "ทีละประเด็นและในลำดับเดียวกัน" แม้ว่าเรื่องราวจะอนุญาตให้มีทางเลือกอื่นก็ตาม ในคำอธิบายโตราห์ที่เผยแพร่ในปี 2001 ในนามของขบวนการอนุรักษ์นิยมของศาสนายิว นักวิชาการด้านศาสนายิว Robert Wexler กล่าวว่า: "สมมติฐานที่เป็นไปได้มากที่สุดที่เราสามารถทำได้คือทั้งปฐมกาลและกิลกาเมซดึงเนื้อหามาจากประเพณีทั่วไปเกี่ยวกับน้ำท่วมที่เกิดขึ้นในเมโสโปเตเมีย เรื่องราวเหล่านี้จึงแยกออกจากกันในการเล่าเรื่องใหม่"  Ziusudra , UtnapishtimและNoahเป็นวีรบุรุษในตำนานน้ำท่วมของชาวสุเมเรียน อัคคาเดียน และพระคัมภีร์ไบเบิลของตะวันออกใกล้โบราณ

ข้อพระคัมภีร์เพิ่มเติม

แก้ไข

Matthias Henze เสนอว่าความบ้าคลั่งของเนบูคัดเนสซาร์ ในหนังสือดาเนียลในพระคัมภีร์นั้นได้ดึงมาจากมหากาพย์กิลกาเมซเขาอ้างว่าผู้เขียนใช้องค์ประกอบจากคำอธิบายของเอนคิดูเพื่อวาดภาพกษัตริย์แห่งบาบิลอนในเชิงเสียดสีและเยาะเย้ย 

ตัวละครหลายตัวในมหากาพย์นี้มีความคล้ายคลึงกับพระคัมภีร์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งนินตีเทพธิดา แห่งชีวิตของ ชาวสุเม เรียน ถูกสร้างขึ้นจาก ซี่โครงของ เอนกีเพื่อรักษาเขาหลังจากที่เขากินดอกไม้ต้องห้าม มีการเสนอว่าเรื่องนี้เป็นพื้นฐานสำหรับเรื่องราวของอีฟที่สร้างขึ้นจากซี่โครงของอาดัม ใน หนังสือปฐมกาล  เอสเธอร์ เจ. ฮาโมรี ใน Echoes of Gilgamesh in the Jacob Story ยังอ้างอีกด้วยว่าเรื่องราวของจาค็อบและเอซาวมีความคล้ายคลึงกับการต่อสู้มวยปล้ำระหว่างกิลกาเมชและเอนกีดู

หนังสือแห่งยักษ์

แก้ไข

กิลกาเมชถูกกล่าวถึงในหนังสือยักษ์ ฉบับหนึ่ง ซึ่งมีความเกี่ยวข้องกับหนังสือเอโนคหนังสือยักษ์ฉบับหนึ่งที่พบในคุมรานกล่าวถึงกิลกาเมช วีรบุรุษชาวสุเมเรียนและฮัมบาบา สัตว์ประหลาดพร้อมด้วยผู้เฝ้าดูและยักษ์

อิทธิพลต่อโฮเมอร์

แก้ไข

นักวิชาการจำนวนมากได้ให้ความสนใจกับธีม ตอน และบทกวีต่างๆ ซึ่งระบุว่ามหากาพย์กิลกาเมชมีอิทธิพลอย่างมากต่อบทกวี เกี่ยวกับมหากาพย์ทั้งสองเรื่อง ที่เชื่อว่าเป็นผลงานของโฮเมอร์อิทธิพลเหล่านี้มีรายละเอียดโดยมาร์ติน ลิตช์ฟิลด์ เวสต์ในThe East Face of Helicon: West Asiatic Elements in Greek Poetry and Myth ตามที่ทซวี อาบูชแห่งมหาวิทยาลัยแบรนไดส์กล่าว บทกวีนี้ "ผสมผสานพลังและโศกนาฏกรรมของอีเลียดเข้ากับการเดินทางท่องเที่ยวและความมหัศจรรย์ของโอดีสซีเป็นงานผจญภัย แต่ก็ไม่น้อยไปกว่าการไตร่ตรองถึงประเด็นพื้นฐานบางประการของการดำรงอยู่ของมนุษย์" มาร์ติน เวสต์ ใน "The East Face of Helicon" คาดเดาว่าความทรงจำเกี่ยวกับกิลกาเมชน่าจะไปถึงชาวกรีกผ่านบทกวีที่สูญหายไปเกี่ยวกับเฮราคลีส 

ตำนานอเล็กซานเดอร์

แก้ไข

ในนวนิยายเรื่อง Alexander Romance และตำนานอื่นๆ มากมายของอเล็กซานเดอร์มหาราชอเล็กซานเดอร์ออกเดินทางเพื่อค้นหาน้ำพุแห่งชีวิตและกลายเป็นอมตะ ซึ่งได้รับแรงบันดาลใจจากตำนานเกี่ยวกับการแสวงหาความเยาว์วัยชั่วนิรันดร์ของกิลกาเมชเมื่อเผชิญกับความตาย แม้จะมีอิทธิพลดังกล่าว แต่ก็มีความแตกต่างหลักอยู่สองประการ ประการแรกคือกิลกาเมชแสวงหาพืชแห่งความเยาว์วัย ในขณะที่อเล็กซานเดอร์แสวงหาน้ำแห่งชีวิต ประการที่สองคือลวดลายงูที่ลอกคราบในตำนานของกิลกาเมชถูกแทนที่ด้วยลวดลายปลาที่ฟื้นคืนชีพเมื่อถูกล้างในน้ำพุในตำนานของอเล็กซานเดอร์ เหตุผลของความแตกต่างเหล่านี้เกิดจากแรงผลักดันของศาสนาคริสต์ที่เกี่ยวข้องกับการดัดแปลงตำนานของกิลกาเมช

ในวัฒนธรรมสมัยนิยม

แก้ไข

บทความหลัก: กิลกาเมซในวัฒนธรรมสมัยนิยม

มหากาพย์กิลกาเมชเป็นแรงบันดาลใจให้เกิดผลงานวรรณกรรม ศิลปะ และดนตรีมากมาย หลัง สงครามโลกครั้งที่ 1 เท่านั้นที่มหา กาพย์ กิลกาเมชได้รับความนิยมในหมู่ผู้อ่านยุคใหม่ และหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 เท่านั้น ที่มหากาพย์นี้ได้รับการนำเสนอในหลากหลายแนว ภาพยนตร์อนิเมะ เรื่อง Princess Mononokeของฮายาโอะ มิยาซากิ ในปี 1997 อิงจาก ตอน ป่าซีดาร์ในมหากาพย์กิลกาเมชบางส่วน